In de “Freeman” van mei 1978 lazen wij een interessante beschouwing van de bekende amerikaanse econoom Henry Hazlitt. Henry Hazlitt is de schrijver van diverse interessante boeken. Zijn boek: “Economiqs in one lesson” raden wij iedereen aan. Het is verkrijgbaar bij ons Libertarisch Boekcentrum.

Het bovengenoemde artikel, inflatie op één pagina, hebben wij voor u bewerkt:

  1. Inflatie is een toename van de hoeveelheid geld en krediet. Het belangrijkste gevolg ervan is het stijgen van de prijzen. Wij misbruiken de term vaak doordat wij met inflatie het gevolg (de stijgende prijzen) aanduiden en niet de oorzaak: het drukken van nieuw geld. En voor dat laatste is de monetaire politiek van de regering helemaal verantwoordelijk.
  2. De meest voorkomende reden om meer geld te drukken is een niet sluitende begroting. Niet-sluitende begrotingen worden veroorzaakt door buitengewone uitgaven waarvoor de regering niet kan of niet wil betalen door de belastingen te verhogen. De te grote uitgaven zijn vooral het gevolg van de pogingen van de regering om welvaart en inkomen te herverdelen, in het kort om de productieve mensen te dwingen om de onproductieven te steunen. Hierdoor wordt de werkprikkel uitgehold, zowel bij de productieven als bij de onproductieven.
  3. De oorzaken van inflatie zijn niet zoals vaak wordt gezegd “veelvoudig en ingewikkeld” maar heel eenvoudig het resultaat van te veel geld drukken. Het is niet zo dat inflatie veroorzaakt wordt door hoge kosten. Als lonen of andere kosten, zonder toename van de hoeveelheid geld, worden opgevoerd en de producenten deze in hun prijzen proberen door te berekenen, dan zullen de meeste van hen gewoonweg minder producten verkopen. Het resultaat zal een lagere omzet en verlies van werkgelegenheid zijn. Hogere kosten kunnen alleen doorberekend worden in hogere prijzen als de consumenten meer geld hebben om deze hogere prijzen te betalen.
  4. Prijsbeheersing kan inflatie niet afremmen of stoppen. Zij doet altijd kwaad. Prijsbeheersing vermindert of vernietigt de winst, verstoort de productie en leidt tot tekorten. Elke loon- en prijsbeheersing van de regering, en zelfs de “bijsturing” is domweg een poging van de politici om de blaam voor de inflatie te gooien op de producenten en verkopers in plaats van op hun eigen monetaire politiek.
  5. Langdurige inflatie zal nooit de economie stimuleren. Integendeel, het verstoort de balans in productie en werkgeleaenheid. Werkeloosheid wordt vooral veroorzaakt door veel te hoge loonschalen in bepaalde industrieën, die veroorzaakt zijn door te hoge vakbondseisen, door minimumloonwetten (die jongeren en ongeschoolden werkeloos maken) of door lange en te hoge werkeloosheidsuitkeringen.
  6. Om onherstelbare schade te voorkomen, moet de rijksbegroting zo snel mogelijk sluitend gemaakt worden en dat niet half zacht beetje bij beetje. Het moet snel gebeuren door radicaal alle onverantwoorde uitgaven te schrappen, en niet door een verhoging van de belastingdruk, die nu al de werkdrang en de productie ondermijnt.