Dit is het eerste nummer van onze Vrijbrief in 1978. De toekomstbeschouwingen en de…
Dit is het eerste nummer van onze Vrijbrief in 1978. De toekomstbeschouwingen en de intentieverklaringen van de politieke partijen zijn al gehouden en wij kunnen deze nu rustig analyseren. Als wij dat proberen, komen wij in grote moeilijkheden. Want de meeste sprekers of schrijvers blijven erg vaag. Zij gebruiken kreten, die de lezer of luisteraar op een bepaalde manier begrijpt. Hij, de lezer/luisteraar, weet dan niet hoe vaak hij gemanipuleerd wordt.
Het wordt hoog tijd, dat wij beter met elkaar gaan communiceren. Dat wij beter zeggen waar wij het over hebben en zeker, dat wij allemaal beter gaan luisteren naar wat anderen vertellen.
Zo zijn er bijvoorbeeld allerlei acties aan de gang tegen atoomenergie. De onveiligheid wordt op allerlei angstaanjagende manieren naar voren gebracht. De feiten zijn, dat de kans op een dodelijk ongeluk 1000 keer kleiner is dan bij een gewone thermische centrale. Dit is vastgesteld door Professor Maurice Tubiana. Natuurlijk kunnen door onoordeelkundig gebruik, of door fouten allerlei nare gevolgen ontstaan. Daarom zou het veel nuttiger zijn om de energie daarop te concentreren en niet domweg tegen alle atoomenergie te fulmineren. In atoomcentrales is in de afgelopen dertig jaar nog geen dodelijk ongeluk gebeurd. In het verkeer sterven alleen in Nederland al zes mensen per dag! Moeten wij daarom het verkeer stilleggen?
Onlangs waren er de verhalen over hartziekten, waarbij de ene professor iets anders beweerde dan de andere. Maar als je goed luisterde dan praatten zij gewoon langs elkaar heen en bedoelden zij waarschijnlijk hetzelfde. Alleen de luisteraars hoorden verschillende conclusies.
Argentinië wordt door allerlei lieden genoemd als een slecht land (wat is dat?). Acties om er niet te gaan voetballen bij de vleet. In ons vorige nummer citeerden wij nog een uitspraak gedaan in het maandblad FEM, die stelde dat het onder het nieuwe regime allemaal beter ging! Als libertariërs zijn wij tegen dictatuur. Alleen maken wij geen verschil of die dictatuur van links of van rechts komt. De objectiviteit missen wij wel heel erg bij allerlei persorganen, comités en cabaretiers. Hebt u al van acties gehoord om niet mee te doen aan de olympische spelen in Rusland, omdat daar een linkse dictatuur is? Wij nog niet.
De objectiviteit missen wij vaak zelfs in onze eigen kring. Sommigen onder ons menen vaak zo erg “objectivist” te zijn, dat zij de discussie stoppen. Zij trekken zich dan terug (verongelijkt?) en hun energie gaat verloren voor de zaak van de vrijheid. Natuurlijk heeft het geen zin om iemand, die persé niet wil, van je gelijk trachten te overtuigen. Zelfs Ayn Rand houdt er op een bepaald ogenblik mee op. En natuurlijk moeten wij geen water bij de wijn doen. Wij blijven erbij dat een feit een feit is. Maar laten wij dan ook blijven proberen om deze waarheid in onze kring verder te verbreiden. Laten wij door blijven vechten om die waarheid aan anderen te doen begrijpen. Alleen als wij dat allemaal blijven doen, hebben wij een kans dat wij uit de bestaande situatie terecht komen in een betere wereld.