Libertariërs verwachten vaak dat zij het denken van de mens beïnvloeden. Maar maakten zij ooit…
Libertariërs verwachten vaak dat zij het denken van de mens beïnvloeden. Maar maakten zij ooit studie van de denkpatronen van de mens? Het sterke punt van libertariërs is immers vooral de studie van de vele machtsmisbruiken van kerk, staat en universiteit. Daar zien zij de vele oorzaken die de vrijheid beperken van de producerende filosoferende en lerende mens. Zo kan een typische libertariër met veel Schwung urenlang vertellen over de talloze open en verborgen parasitismen die hij in de bestuursorganisaties van ons land signaleerde, maar hij staat perplex als hij moet verklaren waarom de doorsnee Nederlander dat alles voor zoete koek slikt.
Inderdaad is er nog maar weinig bekend over de vraag waarom Jan, Piet of Klaas aanhangers zijn van een bepaalde opinie, geloof, politieke partij of wetenschappelijke theorie. Vanwege een rationele beslissing? Als dat zo was zaten we nu niet in de penarie.
De psycholoog Nathaniel Branden – voor de objectivisten onder de lezers geen onbekende – heeft hierover het volgende te zeggen. Allereerst stelt hij vast dat vele mensen zichzelf vaak onsympathiek en waardeloos vinden; ze hebben slechts een gebrekkig gevoel voor eigenwaarde. De oorzaak vond Branden bij allerlei levensbeschouwlijke opvattingen van collectivistische huize. De meeste jonge mensen worden door hun ouders en eventuele andere opvoeders doordrenkt van een levensbeschouwing die schadelijk is voor de ontplooiing van de persoonlijkheid. Parental Love and other Tragedies, noemt hij een van de hoofdstukken in zijn boek “Breaking Free”. Hij tekent daarbij aan dat de meeste ouders natuurlijk geen flauw benul hebben waarom en hoe zij schade aanrichten aan de ziel van hun kinderen.
Hebben mensen eenmaal een gebrekkig gevoel van eigenwaarde dan hebben zij tevens een lage dunk van hun medemens; zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten, leerden onze voorouders reeds. En dan is het niet moeilijk te begrijpen dat ze bovendien vinden dat dié medemens maar eens flink op zijn nummer gezet moet worden. Liefst hardhandig. Met overheidsdwang bijvoorbeeld.
Nathaniel Branden komt aldus tot de conclusie, dat politieke macht steunt op miljoenen gekreukelde zielen. Mensen die denken dat ze hun (gebrekkig) gevoel voor eigenwaarde kunnen opvijzelen met een beetje machtswellust.