Van de “Stichting Comité Vermindering Belastingdruk” ontvingen wij de volgende bijdrage:

De bezwaren tegen de belastingen – zowel rijksbelastingen als provinciale en gemeentelijke heffingen – nemen de laatste jaren in grote mate toe. Enerzijds omdat er steeds meer organisaties in den lande zijn die de belastingproblematiek als onderdeel gaan zien van de belangenbehartiging voor hun leden, anderzijds omdat de individuele burger steeds mondiger wordt en van zijn rechten gebruik maakt. Het is dan niet verwonderlijk dat een ANWB protest aantekent tegen een milieubelasting omdat haar caravanbezitters tweemaal worden aangeslagen. Zowel thuis als op het kampeerterrein. Zo ook protesteert de Consumentenbond tegen de steeds hoger wordende overheidstarieven: de verkapte belastingen.

Zo springt de FNV voor haar leden in de bres omdat de gemeentelijke en provinciale belastingen niet in de prijscompensatie worden doorberekend: een verlies aan koopkracht. Zo willen diverse toeristenorganisaties o.a. de ANVV, het Nationaal Bureau voor Toerisme en de RECRON een afschaffing van de toeristenbelasting omdat deze belasting niet wordt aangewend ter bevordering van het toerisme, maar om gemeentelijke algemene potten te spekken. De Vereniging Eigen Huis buigt zich meer en meer over de toenemende problemen van de onroerendgoedbelasting en alle andere belastingen die met het eigen huis te maken hebben.

Overspannen belastingrechters

Er zijn in Nederland slechts vijf Belastingkamers. Deze Belastingkamers moeten zoveel werk verzetten en hebben zulke enorme achterstanden, dat we in deze tijd behalve van overspannen huisvrouwen, managers enz. ook gerust kunnen spreken van overspannen belastingrechters. Een belastingrechter: “We wachten gelaten op de catastrofe die zich hoe langer hoe meer aan het aftekenen is.” Mr. C.W. Dubbink, president van de Hoge Raad, in een eerder gedane uitspraak: “Wij zijn in een gevarenzone beland wanneer de rechters zich moeten afvragen of zij hun verantwoordelijkheid nog kunnen dragen.” Daarbij komt nog het feit dat de rechter zich snel moet aanpassen om geen uitspraken te doen over fiscaal verouderd recht.

Wachttijden

De lange wachttijden dragen zeker niet bij tot de rechtszekerheid die een burger op fiscaal gebied zou moeten hebben. Zo is het menigmaal voorgekomen dat een belastingplichtige een oproep krijgt om voor het Hof te verschijnen terwijl hij niet meer weet waar het om ging, of de zaak is niet meer relevant of in het ergste geval de desbetreffende papieren zijn er niet meer: een gevolg van wachttijden van l a 2 jaar. Het Hof Amsterdam kan globaal per jaar zo’n 1000 gevallen aan. Per 1-1-1981 waren er 5290 zaken aanhangig gemaakt. Op 1-1-1979 waren er dat nog 3269, waarbij vermeld moet worden dat er ook een aantal zaken worden ingetrokken. Boven de genoemde wachttijden bij het Hof van l a 2 jaar komt nog de wachttijd bij de Inspecteur.

Marsroute voor bezwaar

Ondanks de verontrustende cijfers m.b.t. de protesten tegen de belastingen blijkt er toch nog een grote onwetendheid onder de burgers te bestaan. Hoe ziet de praktijk eruit? Het begint bij de aanslag waar men het niet mee eens is. Men moet dan eerst een bezwaarschrift schrijven naar die instantie, die de aanslag verstuurd heeft. Dit kan de centrale overheid zijn (b.v. inkomstenbelasting), de gemeentelijke overheid (b.v. hondenbelasting), een waterschap (b,v. milieubelasting), het bureau voor motorrijtuigenbelasting, enz. Daar bij velen hier al de problemen rijzen: voor het bezwaarschrift schrijven heeft het Comité Vermindering Belastingdruk standaardbezwaarschriften vervaardigd, die op aanvraag te verkrijgen zijn. Hierop kan men aankruisen wat voor de belastingplichtige van toepassing is en er is ruimte opengelaten om te beschrijven c.q. te becijferen wat de aanslag dan wel had moeten zijn. Dit laatste is overigens belangrijk om ook een uitstel van betaling te verkrijgen. Vervolgens moet men naar de instantie, die de belasting int (het is mogelijk dat dit een andere instantie c.q. afdeling is dan diegene die de aanslag verstuurt c.q. oplegt) een brief schrijven en vragen om uitstel van betaling “hangende de beslissing van het bezwaarschrift”. Op elke aanslag staat nl. dat het maken van bezwaar de betalingsverplichting niet opschort. In de meeste gevallen, nogmaals indien men maar een kopie van het gemotiveerde bezwaarschrift meezendt, wordt uitstel van betaling verleend.

Beschikking of afwijzing

Er komt dan een rustpauze voor de bezwaarmaker. Na enige tijd – dit kan variëren van l maand tot meer dan een jaar – krijgt men een beschikking of een afwijzing. In het eerste geval wordt er een oplossing c.q. compromis gezocht en in het tweede geval kan men de zaak aanhangig maken bij één der gerechtshoven waar men onder ressorteert. Men maakt van alle correspondentie een kopie: het bezwaarschrift, de brief van uitstel van betaling, de afwijzing en stuurt dit geheel met een begeleidende brief naar het gerechtshof (de zgn. Belastingkamer) met het verzoek een uitspraak van de rechter te willen.

Er zijn nog 4290 wachtenden voor u

De burger krijgt dan na l tot 2 jaar een oproep om voor het Hof te verschijnen. De gedane uitspraak van de rechter (Enkelvoudige Kamer) of rechters – indien de zaak ingewikkelder is – (Meervoudige Kamer) krijgt men dan na enkele maanden zwart op wit toegestuurd. Indien men het met de gedane uitspraak nog niet eens is, kan men in hoger beroep bij de Hoge Raad. De uitspraken van deze laatste zijn bindend. Dan rest ons slechts de vraag: Heeft het nog wel zin, gezien de enorme lange wachttijden, te protesteren tegen een belastingaanslag? Gevoelsmatig zou men het hoofd in de schoot leggen, maar gaat men er in ons land niet prat op dat onze democratie een rechtszekerheid biedt? In dat geval is het dan ook aan te bevelen het hoofd zeker niet te laten hangen, want nogmaals, ondanks de lange wachttijd is de burger nog niet machteloos en zeker niet rechtszekerheidsloos,

Oplossing

De oplossing van het probleem ligt zeker niet bij de Belastingkamers of in het vermeerderen van belastingrechters. Deze treffen absoluut geen schuld. Zoals een dokter zijn zieke patiënt genezen kan door de bron op te sporen en niet door meer medicijnen toe te dienen, zo zal de overheid direkt aanstalten moeten gaan maken met vereenvoudiging van het fiscaal beleid en recht, en zal in plaats van een paniekerig inningsbeleid een souplesse moeten betrachten, opdat haar burgers weer bereidwillig worden belasting te betalen en zodoende bezwaren achterwege laten.

Redactie:

Wij hebben dit artikel ook geplaatst omdat wij regelmatig vragen van lezers krijgen over de aanpak van een “bezwaar”. Het artikel geeft u een inzicht. Hoewel het moeilijke en langdurige procedures zijn, moet u zich er toch niet door laten afschrikken. Voor problemen en vragen kunt u steeds terecht bij de Stichting Comité Vermindering Belastingdruk.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR