Wat mensen zeggen is vaak een weergave van wat ze denken. Hoe mensen denken geeft vaak weer hoe ze handelen, of hoe ze zullen handelen. Opvattingen hebben altijd, in de gehele geschiedenis, doorslaggevende gevolgen gehad. Columbus, die de heersende opvattingen durfde te betwijfelen, ging ervan uit dat de aarde niet plat was met een afgrond aan de rand, en ontdekte Amerika. Harry Browne durfde te betwijfelen dat het noodzakelijk is dat de V.S. (of een ander land) eerst gelibertariseerd moet worden voordat je vrij kunt zijn, en beschreef zijn ontdekkingsreis.

Er zijn nu nog steeds veel mensen die geloven dat er altijd wel een heersen en overheerst worden in iedere samenleving moet zijn; oftewel, dat de mens altijd onderworpen zal blijven aan een meer(b.v. Rusland) of minder (b.v. NL.;VS.) indringend collectivisme. Als zij dat blijven geloven, zal hun wereld voor hen ook niet anders zijn, noch worden.

In het voorwoord bij Anthem (Loflied) schreef Ayn Rand:

De grootste schuld vandaag de dag ligt bij de mensen die collectivisme door hun morele verwording…” “Degenen die slavernij willen, zouden de moed moeten hebben om het bij de juiste naam te noemen.”

Hoe de wisselwerking tussen “idee” en “gevolg” is, zal ik u, aan de hand van enkele publicaties toelichten. (In de volgende vijf (gewone nummers) van de Vrijbrief zal onder dit motto een bespreking uit deze serie worden gepubliceerd.)