Boekrecensie: Oog om oog, tand om tand

Onlangs is een tweede boek van de politiepsycholoog Frans Denkers uitgegeven. Het is een merkwaardig boek dat het verdient om onder de aandacht van Libertariërs en Libertarischgezinden te worden gebracht. In zijn boek signaleert Denkers de historisch scheefgegroeide betutteling van de burgers op het vlak van de rnisdaad-bestrijding en misdaad-voorkóming door de overheid.

Men wordt in Nederland eerder gestraft dan gerespecteerd wanneer iemand probeert een ander te helpen of te beschermen tegen misdadigers, laat staan als je maatregelen treft om jezelf en je eigendom te beschermen. Ieder kent het geval van de hoge ambtenaar wiens familieleden probeerden krakers uit hun pand te verwijderen. Niet de krakers, maar de eigenaren werd “aanzetten tot geweldpleging” door de politie ten laste gelegd! Ieder heeft ook het geval van Marianne Bachmeier kunnen volgen (recentelijk verfilmd en op de TV vertoond).

Hoewel ook Denkers binnen “collectivistische kaders blijft, benadrukt hij dat men vergeten is dat deze organen (politie en justitie) van origine primair hulpmiddelen waren voor, en verlengstukken van, individuele burgers om hen te ondersteunen en te helpen bij de verantwoordelijkheid die zij zelf kunnen en willen dragen. Hij pleit voor het scheppen van rechtmatige ruimte voor eigenrichting. Hij definieert eigenrichting als: “ieder spontaan en relatief onmiddellijk optreden van particuliere burgers, buiten de politie en justitie om, tegen verdachten, daders van een strafbaar feit waarvan zij direct slachtoffer, of als omstander direct getuige zijn.” Vervolgens stelt hij een gedragscode voor waaraan eigenrichting moet voldoen om, volgens de Nederlandse rechtsstaat, gelegitimeerd te worden. Hoewel ik kanttekeningen plaats bij zijn oplossing voor “de door de wet hopeloos gemaakte burger”, en het zeker geen libertarische oplossing is, lijkt het mij belangrijk dat Denkers uiting geeft aan een groeiend ongenoegen bij veel mensen, ongenoegen over de mogelijkheid zichzelf, hun eigendom, anderen en andermans eigendom te beschermen: het beetje eigendom dat de staat jou laat behouden mag je namelijk nauwelijks of niet eens beschermen.

Misschien zal Denkers’ boek mensen stimuleren te ijveren naar meer macht over hun eigen leven, waaronder bescherming en verdediging van dat leven. Ook al vergeet Denkers, en velen met hem, de zeer bedenkelijke rol die de staat vaak speelt. Voor wie meer wil weten over het libertarische alternatief ten aanzien van bescherming en verdediging verwijs ik naar de LSV-brochures: Verdediging Volgens Libertarische Principes, Van Glabbeek en Smid; en Protection and Defense According To Libertarian Principles, Smid.