Vanaf l september jl. gelden er in de Ciskei, een van de zwarte zelfstandige thuislanden in…
Vanaf l september jl. gelden er in de Ciskei, een van de zwarte zelfstandige thuislanden in Zuid-Afrika een aantal nieuwe wetten. Deze zorgen voor een fundamentele verandering in de economische politiek. Want als gevolg van deze initiatieven is de Ciskei nu het land met de meest vrije economie in heel Afrika. President Lennox Sebe verklaarde dat als gevolg van de invoering van een echte vrije economie en van een belastingvrije haven, te voorspellen is dat de Ciskei, die nu een van de armste streken in Afrika is, het eerste Afrikaanse wonder zal zijn, en misschien wel het nieuwe Hong Kong.
De “Company Tax Amandment Act” schaft alle belastingen voor bedrijven af. De “Small Business Deregulation Act” schrapt voor kleine bedrijven meer dan 75 hinderlijke wetten. De “Removal of Certain Restrictions Act” is zeer revolutionair. Deze schaft alle beperkingen voor blanken af om onroerend goed te bezetten of zaken te doen in de Ciskei. Het einde van de apartheid. Gekoppeld aan deze drie wetten is een revolutionair landhervormingsplan. Hierdoor kan land vrij gekocht en verkocht worden. Het gehele programma is er op gebaseerd dat privé-eigendom en vrij ondernemerschap niet slechts te verenigen zijn met de stammentraditie, maar dat ze er een integraal deel van uitmaken.
Het gehele plan is gebaseerd op het geloof en de ervaring uit het verleden dat door de kracht van de vrije markt onderontwikkelde streken veranderd worden in bloeiende gemeenschappen. Minimaal geeft dit plan een test voor de vrije-markttheorie. De architecten van dit plan, onder wie Leon Louw, hebben wel een moeilijke testgrond voor hun theorie gekozen. De situatie kan men zich niet moeilijker voorstellen. De Ciskei is de armste van de Zuid-Afrikaanse staten. Zelfs de regering van Zuid-Afrika is niet gelukkig met alles wat daar nu gebeurt.
Natuurlijk is veel afhankelijk van het tempo waarin investeerders de Ciskei ontdekken. Er is echter goede hoop dat men hierin voldoende zal slagen.
In de Transkei bijvoorbeeld is het voor blanken nog steeds onmogelijk om onroerend goed te bezitten of om er een blanke vertegenwoordiging te hebben. Dit bevordert dat capabele blanken worden vervangen door nietcapabele zwarten. En het blijkt dat de Transkei door dit proces niet veel opgeschoten is. Men moet ervan uitgaan dat als men geen welvaart produceert dat er dan ook niets te verdelen valt!