De Nederlandse regering pleit, zo wisten de kranten eind vorig jaar te vertellen, voor een minimumprijs voor spijsoliën. Net als bij de melkproductie wordt de concurrentie van buiten te groot. De Europese boeren kunnen met hun olijf- en koolzaadolie niet meer tegen de derde wereld op.

Deze aankondiging ging vergezeld van de mededeling dat een dergelijke minimumprijs voor de ontwikkelingslanden ook een goede zaak is. De prijzen zullen als gevolg van die minimumprijs daar ook gaan stijgen. Natuurlijk kunnen we er vast op rekenen dat de boeren in de ontwikkelingslanden blij zullen zijn met deze prijsstijging. Ze kunnen nu hun onverkoopbare voorraden tegen een hogere prijs waarderen. Na de boterbergen nu de olieoceanen!

In Noorwegen heeft het gemeentebestuur van Sandefjor besloten dat de leden van het gemeentebestuur in de toekomst gratis plaatsen in de bioscopen en vrij toegang tot de zwembaden en gratis krantenabonnementen moeten hebben. Dit is dan een tegemoetkoming voor hun inspannend werk. Het verhaal meldt niet wie dit gaat betalen. In feite is dat ook niet zo belangrijk, in ieder geval zijn het uiteindelijk de kiezers die het gelag betalen.

In The South African Digest van 14 november 1986 stond te lezen dat de Phandalwazi Hogeschool de eerste land- en tuinbouw hogeschool in Zuid Afrika is. Deze school is echter in Ciskei, het reeds in 1981 zelfstandig geworden en van Zuid Afrika losgemaakte “thuisland”, gevestigd. Ciskei met zijn nieuwe, door Leon Louw ontworpen grondwet, waar vele zaken op libertarische wijze geregeld zijn. Het is geen wonder dat juist in dit land deze hogeschool is gevestigd, de laatste jaren bruist het land van energie en gaat de economie nog veel sneller vooruit dan de economie van Zuid Afrika de put ingaat. Vermeldenswaard is ook, dat dit geen staatsinstelling betreft, maar een puur particuliere onderneming. Het Anglo American en De Beers Fonds zijn de financiers van deze instelling. Nu de economie in Ciskei zo’n grote, door Leon Louw voorspelde, bloeiperiode doormaakt, is het te hopen, dat ook op niet economisch gebied de door Leon Louw geadviseerde “libertarisering” van het leven ingevoerd zal worden.

In de laatste jaren is het schering en inslag dat er verboden worden uitgevaardigd om bepaalde soorten vis te vangen. De prijzen van de bij het vangst verbod betrokken vissoorten rijzen dan onmiddellijk de pan uit. Hoewel de markt in Europa alles behalve vrij is, ziet de vrije markt toch nog kans om regulerend te werken op dit gebied. Sommige vissoorten, zoals zalmforel, die niet lang geleden nog tot de duurdere vissoorten behoorden zijn inmiddels relatief goedkoop geworden en gaan de plaats van de duur geworden vissoorten innemen. Deze prijsdaling is mogelijk geworden door de vis op grote schaal te gaan kweken. Nu is het niet zo dat de overheid zich niet met de kwekerij van vis bemoeit. Op veel voor het kweken van vis uitermate geschikte plaatsen, wordt die kweek door de overheid verboden om de “reguliere” visserij tegen een “oneerlijke” concurrentie te beschermen. Zonder deze bescherming (en de subsidies niet te vergeten) zou de overbevissing van de laatste jaren allang verleden tijd zijn, hoewel de diverse overheden juist stellen dat er zonder die regels al lang geen vis meer zou zijn. Viskweek op grote schaal zou zeer veel werkgelegenheid kunnen scheppen.

In 1621 werd door Ingeborg Mikkelsdatter, een predikantsvrouw, een fonds gesticht. Jaarlijks werd door haar een som van 300 specidaalders in dat fonds gestort. Zij bepaalde dat er van de rente die dit geld opbrengt ieder jaar 500 kg meel gekocht moet worden en dat dat meel met Kerstmis aan de behoeftigen in Oksnes moet worden uitgedeeld. Ook in 1986 is uit Bergen (Noorwegen) weer 500 kg bloem naar Oksnes gezonden. Particuliere “armenzorg” blijkt dus zelfs nog na 365 jaar te kunnen functioneren en dat ondanks alle inflaties!

In dezelfde buurt, alleen wat noordelijker, gebeurde er op Oudejaarsdag iets wat in Nederland onvoorstelbaar is. Bij de kaartjescontrole in de trein van Oslo naar Trondheim (539 km) bleken een moeder en dochter te zitten die in het bezit waren van een kaartje voor die dag naar Mo I Rana. Onderzoek wees uit dat men vergeten was bij het verkopen van het kaartje dat de trein van Trondheim naar Mo I Rana op 31-12 niet rijdt. Door het verkopen van dat kaartje had de N.S.B. (Norske Stats Banen) zich verplicht om die twee mensen in Mo I Rana af te leveren.

Een vliegverbinding van Trondheim naar Mo I Rana op 31-12 was er niet. Het alternatief deze mensen met een taxi naar Mo I Rana te vervoeren was eveneens geen verantwoord alternatief over een spiegelgladde weg van 490 km. Uiteindelijk besloot de N.S.B, speciale treinen in te zetten. Eén uit Trondheim richting Mo I Rana en één uit Mo I Rana richting Trondheim. Halverwege konden beide passagiers dan overstappen en iedereen was op tijd thuis om oudejaar te vieren.

Dat het virus dat AIDS veroorzaakt in een laboratorium is ontwikkeld wordt door alle wetenschappers wel erkend. We hebben al eerder gehoord dat het door de K.G.B. buiten de U.S.S.R. werd verspreid. Onlangs hoorde ik echter weer een ander verhaal.

In oktober 1985 maakte de Literaturnaya Gazeta als eerste bekend dat de C.I.A. en het Pentagon het dodelijke virus hadden verspreid. De volgende bijzonderheden werden daarbij gegeven. Als bron voor deze informatie werd een artikel in The Patriot genoemd. In dit artikel werd Amerika ervan beschuldigd het virus in de laboratoria in Fort Detrick, Maryland, in 1977 te hebben ontwikkeld.

Bij nadere beschouwing van deze berichten blijkt echter het volgende: 1) Op de datum van publicatie in de Russische krant van het artikel had The Patriot, een Indiase krant die sterke bindingen heeft met de Communistische Partij in India, nooit een artikel over dit probleem gepubliceerd. (Men neemt aan dat de K.G.B. het betreffende artikel niet tijdig aan The Patriot heeft doen toekomen.) 2) Op een conferentie zomer 1986 vertelde het hoofd van het epidemisch instituut in Moskou dat het eerste geval van AIDS in de U.S.S.R. bij een jong meisje dat geen buitenlandse contacten had gehad, de besmetting in 1975 had gekregen. 3) Op de datum waarop de AIDS voor het eerst in de U.S.S.R. was geconstateerd, waren de laboratoria in Fort Detrick zelfs nog niet gebouwd.

Sinds ongeveer een jaar is er een nieuwe rage. Glazen bolletjes gevuld met lampolie waarin een lont zit; een gezellige schemerverlichting. Eind vorig jaar is de verkoop van dit soort lampjes in Noorwegen verboden. In enkele gezinnen hadden kleine kinderen de lont uit de lampjes getrokken en de inhoud opgedronken. Om dit nu voorgoed te voorkomen zijn deze lampjes nu taboe. Een fabrikant van ritssluitingen heeft gemeld dat, aangezien zijn ritssluitingen niet voor medische doeleinden zijn ontwikkeld, noch gefabriceerd en verpakt (geen steriele fabricage, olies ter smering die in de geneeskunde gevaar op kunnen leveren, enz.) hij bij voorbaat alle aansprakelijkheid voor claims, die voortvloeien uit medisch gebruik van zijn product volledig afwijst.

Het was de fabrikant n.l. ter ore gekomen dat zijn product bij operaties werd gebruikt. Ter sluiting van de buikwand na bepaalde buikoperaties werd door een chirurg van zijn ritssluitingen gebruik gemaakt, wanneer na de operatie nog frequent inwendige inspecties uitgevoerd zouden moeten worden. De waarschuwing van de fabrikant lijkt wat voorbarig. In vele landen bestaan echter aansprakelijkheidswetgevingen, die zelfs in een dergelijk geval, wanneer de fabrikant zich niet bij voorbaat heeft ingedekt tegen een dergelijk “oneigenlijk” gebruik van zijn artikelen, toch verantwoordelijk gesteld wordt omdat hij stoffen bij de fabricage heeft gebruikt, die noodlottig blijken bij een dergelijk gebruik.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR