Sinds jaren wordt in de E.E.G. een landbouwpolitiek gevoerd, dewelke regelrecht naar de…
Sinds jaren wordt in de E.E.G. een landbouwpolitiek gevoerd, dewelke regelrecht naar de catastrofe moest leiden. Hierbij werden 3 fundamentele doelstellingen beoogd:
- de productie opvoeren om onze bevoorrading veilig te stellen (zelfs indien de buitenlandse producten goedkoper waren)
- het inkomen van de landbouwer op een behoorlijk peil te brengen door minimale productieprijzen vast te stellen,
- het budget van de consument te beschermen bij middel van rijkelijke subsidies waardoor de verkoopprijzen laag worden gehouden.
Een eerstejaars student in economie, met enig inzicht weet dat een dergelijk beleid perverse gevolgen heeft.
Wanneer men de productieprijs artificieel hoger maakt dan de normale marktprijs, krijgt men overproductie. De E.E.G. zit dan ook opgescheept met melk, boter en vleesbergen hoger dan de Alpen en de Pyreneeën.
Aan een zacht prijsje en met de centen van de Europese en Belgische belastingbetalers verkopen wij deze producten aan het geliefde Oostblok.
De E.E.G. gaat nu een tegenovergestelde en even perverse politiek voeren. De landbouwers gaan op 55 jaar hun brugpensioen krijgen en voor de jonge landbouwers voorziet men een premie van ± 6.750 F per jaar en per hectare indien zij de exploitatie stoppen. De Belgische waanzin overtreft deze van de E.E.G.
Uitgerekend op het ogenblik dat men de landbouwexploitaties wil verminderen, bespreekt de Senaat een wetsontwerp (reeds goedgekeurd in de Kamer) dat ertoe strekt de landbouwexploitaties te beschermen en de waarborgen voor de zittende pachter te verhogen. Het wetsontwerp voorziet – schoolvoorbeeld van een paradox- in de aanmoediging van de loopbaan pacht – of een pacht van minimum 27 jaar en eindigend wanneer de landbouwer 65 jaar wordt.
Hij zal dan inmiddels reeds 10 jaar op brugpensioen zijn.
Bij dit alles mogen wij niet vergeten dat de huidige pachtprijzen lager liggen dan de vergoeding die men aan de landbouwer wil geven indien hij de exploitatie staakt. Ook zitten wij in dit gezegend land opgezadeld met gewestplannen dewelke als hoofddoel hadden de landbouwgronden te beschermen. Aan het overschot aan landbouwgronden mag niet geraakt worden. In plaats van verder te subsidiëren zou én de E.E.G. én België er goed aan doen het vrije marktmechanisme te herstellen.
Indien men morgen de pachtprijzen vrij laat, zullen de minst rendabele gronden in een minimum van tijd verlaten worden.
Nu blijft de waanzin verder duren op kosten van de belastingbetaler in het algemeen en van de verpachter in het bijzonder.
Overgenomen uit: E.M. Eigenaars Magazine Mei 1986.
H. MORIAU
Voorzitter