Als libertariërs of als objectivisten krijgen we heel vaak allerlei vragen over de oplossing…
Als libertariërs of als objectivisten krijgen we heel vaak allerlei vragen over de oplossing van detailproblemen.
Wij stellen dat ieder mens recht heeft op zijn eigen leven, recht heeft op zijn rechtvaardig verkregen eigendom en het recht heeft zijn eigen geluk na te streven. Dit alles geldt voor alle mensen, en onze stelling houdt daardoor automatisch in dat we nooit iets mogen doen waarmee we anderen benadelen. Het initiëren van geweld, dwang of fraude is altijd fout. Logisch volgt hieruit dat als ik geen geweld mag beginnen tegen u, dan mag ik dat ook niet als ik een groepje of een grote groep mensen meebreng. En ik mag het zelfs niet als ik 51% van de hele bevolking meebreng. Anders gezegd betekent dit dat ook de staat of de overheid geen geweld tegen u mag beginnen. Zij mag u – in onze filosofie – niet dwingen om dingen te doen tegen uw zin, of dingen verbieden waarmee u geen geweld, dwang of fraude tegen anderen pleegt.
Heel vaak komen in dit stadium van de discussie de vragen:
- Wie zorgt er dan voor de zwakken in de maatschappij, de werkelozen, de armen, de gebrekkigen?
- Hoe moet dat dan met de wegen?
- Je kunt toch niet zonder watervoorziening en riolering?
- Wie zorgt voor mensen in nood?
- Hoe voorkom je milieuverontreiniging?
- Je kunt toch niet zonder belasting?
Het meest frustrerende van die vragen is niet dat wij dan veel tijd nodig hebben om de oplossingen te verklaren. Het frustrerende is dat de meeste mensen al zo erg verstard zijn in hun denken, dat ze alléén maar de mogelijkheid zien dat de overheid daarvoor moet zorgen. Van huis uit, op school en door de nieuwsmedia is en wordt hen dit steeds verder ingehamerd. Iemand die een andere oplossing voorstelt wordt bekeken alsof hij iets geks zegt.
In plaats van het geven van de libertarische oplossing van zo’n detailprobleem, zouden wij veel meer moeten proberen de principiële kant van de zaak vast te houden. Eerst zouden we de ander moeten overtuigen dat “zijn” (huidige) oplossing altijd gepaard gaat met het initiëren van geweld door de staat tegen één of meer burgers. Waarom zou de mensheid alleen maar samen kunnen leven in een gemeenschap waarin steeds geweld gebruikt wordt, of ermee wordt gedreigd? Zoals het nu is.
Pas als dit punt van de vrijwilligheid duidelijk is, heeft het zin om op de detailoplossingen door te gaan; als de ander écht wil luisteren naar oplossingen gebaseerd op vrijwilligheid, oplossingen zonder dwang of geweld. Als dit punt niet duidelijk is, wordt u gedwongen na het probleem van de wegen dat van de riolering en daarna dat van de onteigening en daarna dat van de politie enz. op te lossen. En het eind van het liedje zal zijn dat u toch niemand overtuigd hebt.
Ons advies is daarom dat u eerst de principiële zaak van “het ontbreken van geweld” (de vrijheid) moet behandelen. Wij hopen daar volgende keren nog op terug te komen. Om u te helpen bij de diverse detailproblemen stellen we ons voor om die in komende Vrijbrieven als een serie te gaan behandelen. Mogelijk aan de hand van ervaringen die blijken uit de “position-papers” van de Amerikaanse S.I.L. (Society for Individual Liberty). In uw gesprekken kunt u dan daarnaar verwijzen.
Als u vragen hebt, of bepaalde problemen het eerst behandeld wilt zien, laat ons dat dan even weten zodat we er rekening mee kunnen houden. Het is noodzakelijk dat wij onze stellingen goed aan de ander duidelijk kunnen maken. Zonder dat zal onze filosofie niet verbreid kunnen worden.