Zo juist verschenen: Regeren bij algemeen akkoord, door Ayn rand een waarschuwing voor de…
Zo juist verschenen: Regeren bij algemeen akkoord, door Ayn rand
een waarschuwing voor de jaren ’80
(Dit essay verscheen eerder in: “Kapitalisme – het onbegrepen ideaal”)
Hier volgt een deel van de recensie door de heer J.G. Heitink, zoals deze verscheen in de Telegraaf van 30 april 1983:
[…] Ayn Rand vindt dat er reeds jarenlang een campagne aan de gang is om het marxistische standpunt op te dringen, dat elke regering het werktuig is van economische klassebelangen en dat het kapitalisme geen vrije economie is, maar een stelsel van staatstoezicht dat ten dienste staat van de een of andere bevoorrechte klasse. Die campagne heeft tot doel de economische werkelijkheid te verdraaien, de geschiedenis te herschrijven, en de mogelijkheid van bestaan van een vrij land en een ongeleide economie te doen vergeten. Men wil ons alleen laten kiezen tussen fascisme en socialisme (of communisme).
Een essentieel aspect van de socialistische mentaliteit is het verlangen het verschil tussen het verdiende en het onverdiende uit te wissen, zo meent Ayn Rand. Oude, vergrijsde “progressieven”, die eens de idealisten van de jaren dertig waren, klampen zich wanhopig vast aan de illusie dat we ons bewegen in de richting van een socialistische staat.
Maar de ironie van het geval wil, aldus Ayn Rand, dat we ons juist bewegen naar het fascisme. De werkelijke profiteur van het “idealisme” van de oude socialistische garde is niet de hulpeloze kleine man, maar het ergste soort rijken dat bestaat, nl. de rijken-door-geweld, de rijken-door-politieke- voorrechten, het soort mensen dat onder het kapitalisme geen enkele kans heeft, maar dat altijd klaar staat om onmiddellijk in te haken op elk “edel experiment” van de collectivisten.
Er is echter een verschil tussen het fascisme waar we nu heendrijven en het soort dat de landen van Europa in het jongste verleden heeft geteisterd: het onze is geen militant soort fascisme, geen georganiseerde beweging van schelle demagogen, bloeddorstige moordenaars, hysterische derderangs intellectuelen en jeugddelinquenten – het onze is een vermoeid, versleten, cynisch fascisme, niet zozeer een verzengend onheil, maar de geruisloze ineenstorting van een lethargisch lichaam dat langzaam wordt verteerd door inwendig bederf. Aldus Ayn Rand.