Nuchtere feiten over kernoorlog

Ja, kernoorlog zou verschrikkelijk zijn, en de feiten die hierna genoemd worden zijn op geen enkele manier bedoeld om schamper te doen over de verschrikking ervan. Zij zijn wel bedoeld om de mythe te verwerpen dat kernoorlog het einde betekent van de beschaving, hetgeen de verdediging van de Vrije Wereld betekenisloos zou maken.

V. Kan een enkele bom een hele stad wegvagen?

A. Nee, dat kan die niet. Je zou 438 megaton bommen nodig hebben (de kracht van 22.000 Hirosjima bommen) om Los Angeles te verwoesten, en geen van deze zou kunnen worden “verspild aan het tot stof vermalen van puin”.

V. Hoe kwam het dan dat Hirosjima en Nagasaki elk vernietigd werden door een enkele bom?

A. Dat werden ze niet. Met aarde bedekte schuilplaatsen in de achtertuin waren onbeschadigd op 100 meter van het oppervlakte-nulpunt; en een huis met een structuur van hout, op exact 1,6 km van dit punt, was sterk beschadigd maar bleef staan. De dag na de klap waren de bruggen open voor verkeer; de tweede dag reden de treinen; en op de derde dag deden de trams en sommige lijnen weer dienst. De mensen in deze twee steden hadden waarschuwing noch schuilplaatsen; in Dresden waar ze beide hadden, werden tijdens de non-nucleaire aanval op 13 februari 1945 ongeveer evenveel mensen gedood als in Nagasaki.

V. Maar de waterstofbommen van vandaag zijn 1000-keer krachtiger dan de bom van Hirosjima.

A. De afstand van gelijk niveau van vernieling is evenredig met de derdemachtswortel van de vrijkomende energie; 1000 keer krachtiger betekent de zelfde vernietiging op 10 keer de afstand. Een met aarde bedekte schuilplaats zou onbeschadigd zijn op 1000 meter van het punt van explosie aan de oppervlakte; een houten huis zou zwaar beschadigd zijn maar overeind blijven staan op een afstand van 16 km in plaats van op 1,6 km afstand. Akelig maar niet het einde van de wereld.

V. Maar de straling van kernbommen zou de aarde voor tientallen jaren achterlaten als een radioactieve hel, en de overlevenden zouden van kanker sterven, terwijl ze genetisch beschadigde nakomelingen zouden achterlaten.

A. Feit is dat slechts enkele honderden van de 70.000 doden van Hirosjima slachtoffers waren van radioactiviteit, en dat geen erfelijke schade opgemerkt kon worden tegenover die van de natuurlijke achtergrond onder de overlevenden, hoewel zij (en zelfs hun chromosomen) met een buitengewone grondigheid tientallen jaren onderzocht zijn. Dit is niet verrassend, daar normaliter alleen zij die lijden onder de onbeschermde blootstelling aan de oorspronkelijke straling een dosis ontvangen die hoog genoeg is om dodelijk te zijn.

V. Maar de ‘fall-out’ zou uiteindelijk iedereen doden.

A. Nee, dat zal die niet. In essentie komt het er op neer dat de hoog-radioactieve isotopen spoedig zichzelf uitputten, terwijl de langerlevende isotopen niet erg sterk stralen (hoewel sommige gevaarlijk kunnen zijn als ze in het lichaam raken). Schuilplaatsen kunnen bescherming bieden tegen de vroege ‘fall-out’ en filtering kan het binnenkrijgen van radionucleïden zoals strontium en jood verhinderen.

V. Maar dat zou betekenen dat we jarenlang in de schuilplaatsen zouden moeten blijven.

A. Nee, dat zou het niet. Gebruik de Regel van Zeven: Voor iedere zevenvoudige toename in tijd, vermindert het radioactieve niveau dat te wijten is aan ‘fallout’ met een factor 10. Het niveau gemeten een dag na de detonatie zal in een week tot eentiende dalen, tot 1/110 in zeven weken, en tot 1/1000 in 343 dagen.

V. En hoe leef je zonder voedsel en water?

A. Dat hoef je niet. Voedsel en water worden niet bevuild door straling door ‘fall-out’, slechts door de ‘fall-out’-deeltjes-zelf. Stofvrije verpakking beschermt het voedsel en radioactieve deeltjes kunnen uit besmet water worden gefilterd.

V. Maar zou het niet beter zijn om in plaats van al deze angstaanjagende details, de vrede te behouden door ‘de verschrikkingsbalans’, door middel van een wederzijds verzekerde vernietiging?

A. Er is niets gebalanceerd of wederzijds aan deze doctrine; het vormt de wortel van Amerika’s huidige netelige positie. Onder de ‘MAD'(Mutual Assured Destruction)-strategie van eenzijdige ontwapening, heeft de VS zijn luchtafweerverdediging ontmanteld, zijn anti-raketsysteem geschrapt, en opzettelijk zijn Burgerlijke Bescherming laten afsterven, alles onder de aanname dat als de burgerbevolking een weerloos slachtoffer was voor nucleaire vernietiging, oorlog zou worden voorkomen.

V. En heeft het gewerkt?

A. Integendeel, het heeft de oorlog veel dichterbij gebracht. De Sovjets zijn niet zo dom geweest om de MAD-strategie te aanvaarden. Terwijl Amerika ontwapende, hebben zij in koortsachtige haast hun krachten opgebouwd en de Burgerlijke Bescherming veranderd in een oorlogswapen.

V. Wat dan zal oorlog voorkomen?

A. Datgene dat zonder falen door de eeuwen heen oorlog heeft afgeschrikt: de wil om te vechten en de capaciteit om te winnen. Op den duur zal de technologische superioriteit van Amerika het het vermogen teruggeven om te winnen; maar het is de wil om zichzelf te verdedigen dat nu op een gevaarlijke wijze wordt ondermijnd door defaitisten, demagogen en rondstrooiers van angstaanjagende praatjes.

V. Maar er is nooit zo’n verschrikkelijke oorlog geweest als kernoorlog.

A. Er is nooit een oorlog vreselijker geweest dan de volgende. Toch zijn er altijd mannen en vrouwen geweest die tegen het kwaad opstonden en hun levens riskeerden voor hun vrijheid.

V. Maar de verliezen in een kernoorlog zouden zo verschrikkelijk zijn dat verdediging om onverschillig welke reden immoreel zou worden.

A. De moraliteit van oorlog is niet afhankelijk van de wapens waarmee het wordt uitgevochten. Je hebt exact een leven om te riskeren in de verdediging van alles dat het waard maakt om het te leven, en het maakt weinig verschil uit of je het verliest door een speer, een kogel, of door kernstraling. Je voorvaderen riskeerden, en gaven vaak, dat ene leven voor jouw leven, vrijheid en het najagen van geluk. Je hebt geen recht op het verspillen van hun erfgoed, door oorlog aan te lokken door zwakheid, en om je kinderen over te laten aan de vernederende kanker van lijfeigendom.

(Dr. Petr Beekman is emiraats-professor Elektrotechniek aan de Universiteit van Colorado.)