Ook dat nog…

In ons land is enige beroering ontstaan over steekpenningen. Met de schuldvraag met betrekking tot de verdachte B.L.F.E.J.C.K.G.P v.L-B te S. zullen wij ons hier uiteraard niet inlaten, maar het onderwerp steekpenningen verdient toch de aandacht.

Kunt U zich voorstellen dat U van de bakker of de slager steekpenningen krijgt om vooral toch maar hem met Uw klandizie te vereren? Nee, natuurlijk. Steekpenningen zouden in dat geval volstrekt zinloos zijn; men kan net zo goed meteen de prijs verlagen.

Steekpenningen komen alleen daar voor, waar iemand de macht heeft om over andermans bezit te beschikken. Op de vrije markt zijn steekpenningen hooguit een ander woord voor korting. Echte steekpenningen komen alleen voor bij overheids- en semi-overheidsinstanties die de macht hebben niet alleen hun eigen maar ook andermans geldbesteding te bepalen.

Trouwens, als de regering op jacht gaat naar steekpenningen, dan weten wij ook nog wel wat te vinden. Daar zijn bijvoorbeeld de steekpenningen die men aan de Staat dient te betalen om niet bij het autorijden lastiggevallen te worden. Of de steekpenningen, die men de Staat jaarlijks dient te betalen als afkoopsom voor de confiscatie van zijn eigendom. Of ook de steekpenningen, die men dient te betalen om de Staat er van af te houden met geweld iemands winkel te sluiten. De Staat noemt dat weliswaar geen steekpenningen, doch rijbewijs, vermogensbelasting en vestigingsvergunning, maar ..het verschil zit in de naam en niet in de zaak.

De Aardappeleters

Rond 1880 schilderde van Goch zijn bekende schilderij “de Aardappeleters”. Aardappels waren toentertijd symbolisch voor armoede want het was het goedkoopste voedsel dat men krijgen kon, Aardappelen kostten toen zo’n 1 à 2 ct. per kilo.

Inmiddels heeft ook op dit gebied de planloze chaos van de kapitalistische productiewijze plaats moeten maken voor de geleide landbouwpolitiek van de E.E.G. Aardappels zijn dan ook schaars geworden.(Herinnert U zich vorig jaar nog het suikertekort? Wat zal het in 1977 worden?) De aardappelprijs is dientengevolge gestegen tot ƒl à ƒ1,20 per kilo.

Maar de regering is waakzaam. Ze neemt maatregelen. Zoals gebruikelijk bij door overheidsmaatregelen veroorzaakte euvelen heet de medicijn ook nu weer: nog meer overheidsingrijpen. Er is een drastische exportbeperking aangekondigd.

Waarom wordt iets geëxporteerd? Omdat het in het buitenland een hogere prijs opbrengt dan in het binnenland. Dat betekent dan weer dat de binnenlandse consument het goed dat geëxporteerd wordt lager acht dan de goederen die hij in ruil daarvoor uit het buitenland kan kopen en importeren. Andersom geredeneerd: in het buitenland is men bereid meer goederen te geven in ruil voor de goederen die wij exporteren.

De hogere prijs die de Nederlandse consument bij voortdurende onbelemmerde export voor zijn aardappelen zou moeten betalen wordt derhalve meer dan goedgemaakt door de verbetering van de betalingsbalans ten gevolge van de export en de daardoor mogelijk geworden verlaging van de prijs van importgoederen.

Exportbeperkingen hebben uiteindelijk slechts één effect, ze verlagen de welvaart in binnen en buitenland.