Privatisering als mogelijke libertarisering

Inleiding

Pas door privatisering krijgen allerlei minderheden in de samenleving een kans te leven en te werken naar hun eigen overtuiging.

Iedere samenleving kent een rijke schakering van individuele voorkeuren en afkeuringen, wensen en verlangens, mogelijkheden en vermogens.

Wij leven in een samenleving die democratisch is, d.w.z. dat de meerderheid uiteindelijk besluiten zal nemen die voor een ieder moeten gelden. Deze besluiten gelden voor alle minderheden, dus ook voor de kleinste minderheid: het individu. Nu kent Nederland in bepaalde mate waarborgen om het individu in een bepaalde mate bescherming te geven. Er is een “individuele vrijheid” vastgelegd in wetten over, b.v. een bepaalde mate van vrije meningsuiting, vrijheid van verbintenis, en van eigendom.

Filosofie

Er zijn echter vele filosofieën/ideologieën over dergelijke wezenlijke zaken.

De communistische/Marxistische filosofie stelt dat eigendom van bijvoorbeeld de productiemiddelen behoort aan de producerende werknemers.

Het nationaal-socialisme/fascisme vindt dit te ver gaan en laat burgers hun eigendom; de beschikking over dat eigendom wordt echter vergaand overgedragen aan de machthebbers.

Alle mij bekende filosofieën, op één na, gaan er van uit dat eigendom van een individu afgenomen mag worden door anderen onder allerlei omstandigheden. Bijvoorbeeld, het communisme stelt dat de productiemiddelen niet het eigendom van een enkeling mogen zijn. De sociaal-democratie van Nederland stelt dat eigendom van mensen afgepakt mag worden via de belasting e.d.

Alléén het libertarisme stelt dat ieder individu zelfbeschikking behoort te hebben over zichzelf, zijn leven, vrijheid en eigendom. Het afnemen van iemands eigendom wordt door het libertarisme beschouwd als diefstal, ongeacht of het één persoon, een groep, een groep die democratisch besluit, of een zogenaamde overheid is. (Belasting is diefstal).

Socialisten bestrijden nationaal-socialisten c.q. fascisten. Democraten bestrijden dictaturen. Iedere ideologische groep stelt dat zij gelijk heeft, de anderen ongelijk, en dat allen moeten leven volgens hun ideologie.

Anders

Het libertarisme is radicaal anders want het wil anderen niet beletten om vrijwillig socialistisch, of fascistisch, of democratisch enz. te leven.

Vanuit het libertarische individuele zelfbeschikkingsuitgangspunt vloeit logisch voort dat ieder individu zelf moet kunnen kiezen in welk soort samenlevingsverband hij wil leven. Van wezenlijk belang is echter het ontbreken van dwang: individuen moeten zelf mogen kiezen en deze keuze mag niet door anderen worden afgedwongen.

Door privatisering, d.w.z. door het opheffen van diensten en producten die door een op dwang gebaseerde instantie (lees overheid) worden verzorgd, en het overlaten aan een vrije markt van vraag en aanbod, wordt het individuen weer mogelijk gemaakt hun ideologieën te vertalen naar allerlei samenlevingsverbanden en functies.

Zo kunnen socialistisch georiënteerde mensen een socialistisch ingesteld ziekenhuis opzetten. Zo kunnen fascistisch georiënteerde mensen een fascistisch ingesteld taxibedrijf opzetten. Zo kunnen mensen met een bepaalde geloofsovertuiging scholen en fabrieken opzetten die volgens hun geloofsopvattingen functioneren (bv. een islamitische bakkerij, gereformeerde tandpastafabriek, katholieke modesalons, boeddhistische pompstations of kosjere slagers).

Het bovenstaande zou pas gerealiseerd kunnen worden in een land zoals Nederland wanneer één van deze groeperingen de macht heeft, tenzij….

Tenzij er in Nederland in toenemende mate geprivatiseerd zou worden, d.w.z. vermindering van over(bodig)heid en haar verstikkende web van reguleringen!

Want minder opgelegde regels, minder monopolies, minder opgelegde voorschriften, dus minder dwang betekent meer ruimte, meer mogelijkheden. Kortom, meer vrijheid voor individuen.

Is het denkbaar dat een christelijke geloofsgemeenschap volledig naar zijn eigen wetten kan leven binnen een islamitische samenleving? Is het denkbaar dat een nationaal-socialistische groepering haar eigen levenswijze kan hebben in een communistisch land?

De meest tegenovergestelde groeperingen, de meest elkaar bestrijdende overtuigingen kunnen alleen naast elkaar leven, elk naar eigen wetten, in een libertarische samenleving.

Libertarisch

Let wel: voorwaarde voor een libertarische samenleving is vrijheid van het individu, dus voor ieder individu. Mensen mogen niet gedwongen worden om naar bepaalde regels te leven, behoudens de regel dat de vrijheid van anderen niet aangetast mag worden.

Welk bezwaar kunnen overtuigde socialisten, communisten, fascisten, of sociaal-democraten aanvoeren tegen een libertarische samenleving? Een samenleving die als enige een onvoorstelbare verscheidenheid aan levensvisies een kans geeft zich te ontplooien. Iedere groepering kan, zo zij het wil, proberen anderen te overtuigen van haar “gelijk”, mits er geen dwang wordt gebruikt noch gepropageerd. Niet tegen volwassenen en niet tegen kinderen. (Het is dan ook een zeer bedenkelijke filosofie die toch meent haar levensvisie met geweld aan anderen te moeten opleggen) Wat belangrijker is dan anderen te overtuigen: een ieder die wil kan zijn eigen overtuiging naleven in haar of zijn eigen leven. En dat is de kern van de libertarische filosofie.

Pas in een libertarische samenleving is er plaats voor de overtuigde socialist, nationaal-socialist, sociaal-democraat, godsdienstige orthodoxen, “opportunisten”, “meelopers”, sadomasochisten, en voor iedere andere overtuiging.

Privatisering kan een goede ontwikkeling zijn naar deze vrije samenleving.

Een droom?

Een reëlere droom dan de nationaal-socialistische droom die opgelegd moest worden. Ook reëler dan de droom over een sinterklaas of een overheid die overal voor kan zorgen, want het tegendeel is veelvuldig bewezen. Het faillissement van een overheid is impliciet bekend door de totalitaire regimes van China en Rusland: zelfs daar wordt tot “privatisering” overgegaan!

Is er nog een socialist, fascist, enz. die iets tegen privatisering in kan brengen?

Jan Smid 25/2/87

(Ik ga in het bovenstaande voorbij aan een nadere uitwerking van het vrijheidsbegrip in juridische en sociale consequenties. Het “niet initiëren van geweld” is en wordt nader uitgewerkt in veel diepgaandere studies, zoals van Frank van Dun’s “Het Fundamentele Rechtsbeginsel”.)