Veel slachtoffers aanvaarden onbewust het socialisme, voor de gek gehouden door vooronderstellingen waarvan ze de waarheid niet hebben nagegaan. Een zeer verbreide maar misleidende vooronderstelling is dat zekerheid en vrijheid alternatieven zijn, die elkaar uitsluiten – dat kiezen voor het ene ”betekent het andere vaarwel zeggen.

In de westerse wereld hebben meer mensen gedurende de laatste eeuw een grotere materiele welvaart verkregen dan hun voorouders ooit in enige voorgaande tijd hebben gekend. Veel mensen hebben een redelijk appeltje voor de dorst kunnen wegleggen, zodat er onheil op komt dagen – depressies, ouderdom, ziekte of wat dan ook – ze kunnen terugvallen op de gespaarde vruchten van hun werk en er op kunnen rekenen dat deze hen door tegenvallers kunnen heen helpen. Dankzij een onbeperkte keuzevrijheid, niet eerder voorgekomen mogelijkheden, een spaarzaam leven, en het recht te beschikken over de producten van hun werk – dus privé-eigendom – waren ze in staat het hoofd te bieden aan de vele behoeften die in de loop van een leven zich voordoen.

We zien deze benijdenswaardige persoonlijke verworvenheden als zekerheid. Maar dit soort zekerheid is geen alternatief voor vrijheid; integendeel het is een gevolg van vrijheid. Deze traditionele zekerheid spruit voort uit de vrijheid zoals de eik voortspruit uit de eikel. Het is niet een geval van of/of; de ene zonder de andere is onmogelijk, vrijheid is de voorwaarde voor alle zekerheid die er voor ons te vinden is in deze onzekere wereld.

Bewerkt door W. Albada. Uit The Freeman.