Ayn Rand, The Voice of Reason

THE VOICE OF REASON is een verzameling speeches en artikelen van Ayn Rand.

Tussen 1961, toen Ayn Rand haar eerste jaarlijkse grote rede in de FORD FORUM HALL hield, en 1981, toen zij de laatste reden in haar leven hield in New Orleans, heeft zij gesproken en geschreven over een grote verscheidenheid van onderwerpen; opvoeding, onderwijs, geneeskunde, Vietnam, Marilyn Monroe, ruimtevaart, enz.

Al deze en vele andere onderwerpen spiegelde ze in haar consequente filosofie. In dit boek zijn een 26-tal van deze essays samengebracht en elk van deze biedt de lezer een uitdagende visie van een briljante geest.

Eveneens zijn er in opgenomen 5 essays van Peikoff zelf en 1 van Peter Schwartz. Ayn Rand heeft de meeste roem verworven door haar romans:

THE FOUNTAINHEAD (De Eeuwige Bron) en ATLAS SHRUGGED. (Dit boek is reeds vertaald en er wordt hard aan gewerkt om het uit te geven. Wij verwachten het nog dit jaar op de markt).

Maar om volledig van haar heldere filosofie te genieten, is het aan te raden om “alles” te lezen wat zij ooit heeft geschreven. En dit boek biedt daartoe heel wat onderwerpen.

De essays zijn verdeeld in drie groepen namelijk Filosofie, Cultuur en Politiek.

Elk van die stukken is de moeite van het lezen en bestuderen waard. Ook al zit er iets in de bewering van sommige critici die opmerken dat de kwaliteit en de sfeer van publicaties van Rand na de breuk met Nathaniel Branden duidelijk lager liggen.

Niet omdat ik ze de “beste” vind, maar om toch iets specifieks te vermelden, noem ik twee van de essays. Het eerste (hfdst. 26) heet: ABOUT A WOMAN PRESIDENT. Daarin vertelt Rand dat volgens haar een vrouw niet president van de Verenigde Staten zou moeten worden. Een vrouw heeft niet minder capaciteiten of intelligentie als een man, maar toch, leest u zelf maar.

Het tweede dat ik er (willekeurig) uitpik, is HUNGER AND FREEDOM. (hfdst 28). Dit is nog steeds zeer aktueel. De honger in de wereld zal er altijd blijven, ja zelfs toenemen zolang de collectivisten denken dat ze dat met hun etatistische methodes kunnen oplossen. Eigenlijk zou ik beter kunnen zeggen, zolang als goedwillende mensen blijven geloven in oplossingen gebracht door een (gewelddadige) staat.

En dat geldt voor alle andere zaken net zo, of dat nu gaat over het verkeer, het milieu of wat dan ook. De opgenomen essays van Peikoff-zelf zijn eveneens goed en verhelderend, al vind ik zelf dat deze lang niet het niveau van Ayn Rand halen.

Jammer dat het stukje van Schwartz, waarin hij tekeer gaat tegen Libertariërs, in dit waardevolle boek staat. Het niveau is daar veel te laag voor.

Kortom het is een boek dat van harte is aan te bevelen, en goed dienst kan doen als naslagwerk.