De Europese verklaring

Het standbeeld voor het Europarlement

In onderstaande bijdrage wordt puntsgewijs ingegaan op aspecten, die in de Europese ‘constitutie’niet aan de orde komen of door politici bewust niet onder de aandacht worden gebracht. Tevens is het teveel eer om van een Europese ‘constitutie’ te spreken.
Een constitutie is een document dat de beginselen en staatsrechtelijke basis vastlegt van een land. In de eerste plaats is de EU geen land, in de tweede plaats worden fundamentele uitgangspunten van bijvoorbeeld de Nederlandse constitutie, vooral de scheiding der machten, met voeten getreden en gaat het grotendeels om een eindeloze opsomming van technische regels, uitzonderingen op uitzonderingen en duplicaties, bijvoorbeeld op het gebied van mensenrechten.

In deze bijdrage wordt daarom van een ‘verklaring’, met kleine ‘v’ gesproken.
Wat dit betreft past deze politieke verklaring ook uitstekend bij de fysieke architectuur van de EU-gebouwen: burgeronvriendelijk, bastions van bureaucratie, niet transparant en vooral ondemocratisch. Het standbeeld voor de Euro, geplaatst voor het Europarlement, is duidelijk:
Gezonde Europeanen met hamer en Euro. Socialisten hebben na de val van Moskou in Brussel hun nieuwe Jeruzalem gevonden. Het internationale socialisme is gewoon ingeruild voor het Europese federalisme, daarom voelen de Rosenmöllers, Cohn Bendits en Fischers zich als een vis in bekend water. De oppervlakkigheid, intolerantie en demagogie zijn echter niet veranderd, alleen is fysiek geweld en terreur, tot dusverre althans, achterwege gebleven.
De EU is een goed en wat betreft de economie geslaagd project, maar op hol geslagen.
Deze verklaring is symbool politiek en lost fundamentele problemen niet op, maar zal de (juridische en politieke) chaos eerder doen toenemen.

Vooral het volstrekt ontbreken van enige wezenlijke discussie en de algemene consensus onder linkse en rechtse politieke partijen doet al vermoeden dat er iets structureel verkeerd is aan deze zoveelste allesbeslissende stap, zonder welke de EU in een diepe crisis wordt gestort. Zweden en Denemarken werd hel en verdoemenis voorspeld bij verwerpen van de Eur wat een hel, wat een verdoemenis.
De EU kan duizend mooie verklaringen op papier zetten, zolang het primaat bij nationale politici ligt, zal iedere afspraak een prooi zijn voor populisme en opportunisme op nationaal niveau.
Het zijn niet de eurosceptici, zoals maar al te makkelijk wordt beweerd, die de EU keer op keer onderuit halen, maar de nationale politici. Deze structurele weeffout zet, met de slecht voorbereide uitbreiding, de EU op het spel. Niet de burgers zijn stom, nationalistisch, conservatief, populistisch, of welke termen ook maar gebruikt mogen worden, maar juist Dr. Kok, M. Chirac of Herr Schröder.

Het is niet moeilijk op papier de mooiste beginselen vast te leggen.
De communistische landen hadden de fraaiste constituties en partijprogramma’s, onder het Nazisme was moord juridisch gewoon moord. Het gaat echter om de praktijk’en afdwingbaarheid. Het met voeten treden van het stabiliteitspact, ondanks een duidelijke uitspraak van de hoogste Europese rechter, spreekt boekdelen.
De EU, dat wil zeggen de verantwoordelijke politici, is voor haar Europese beslissingen niet politiek veantwoordelijk. Dit verandert niet onder de nieuwe verklaring.
Hoeveel Srbrenica’s, Euro’s, open grenzen, koehandel en ander wanbeleid staan de Europese burgers nog te wachten ?.

Turkije en daarmee de stabiliteit in de wereld betalen nu al de rekening. Zonder ook maar het flauwste vermoeden te hebben van de enorme implicaties van de toetreding, besluit een handjevol politici, vrijwel zonder uitzondering nationale provinciaaltjes, tot bindende afspraken over toetreding.
De beslissing op zich is goed te verdedigen, het gaat echter om het volstrekt passeren van democratische procedures. Nu pas begint de discussie, terwijl Turkije in 2000 ook al een moslimland was met 70 miljoen inwoners. Zo is het met de Euro gegaan,, zo is met het misdadige wanbeleid op de Balkan gegaan, zo is het met het opengooien van de grenzen gegaan en zo is het met Cyprus gegaan, zo is het met Syrië gegaan, de EU ( lees Frankrijk, de grote vriend van s’wereld dictators) heeft onlangs met dit land een verdrag gesloten) en zo zal het met Iran en China gaan (Frankrijk en Duitsland willen olie, gas ontvangen en vooral wapens leveren). En zo wil men dat het nu weer gaat.

Altijd dezelfde onzinnige retoriek. Een afwijzing is het einde van de EU. Een slechte ‘constitutie’ is echter gewoon een slechte constitutie en mag niet worden ingevoerd.
Het is niet voor niets dat Zweden, Engeland, Noorwegen en Denemarken economisch bloeien: deze zitten niet in het etatistische Franse keurslijf, noch gevangen in het populisme en opportunisme van Herr Schröder.

De EU is verworden tot de som van deze politici met een onwerkbare Eurocratie en een zogenaamd ‘Europees Parlement’, dat van absentisme en ondoorzichtigheid aan elkaar hangt. De beschamende en kolderieke vertoning omtrent de wetgeving van patenten en de geldverslindende locatie van het Europarlement in Straatsburg hoeven verder geen betoog.

Het is merkwaardig dat bovendien de EU niet vanuit het perspectief van een bureaucratische organisatie wordt geanalyseerd. Deze bureaucratie genereert haar eigen ambities, plannen en vooral individuele (landen) interesses. Binnen de EU is deze lobby oppermachtig.
Dat is de katalysator, niet gehinderd door (Euro) parlementaire controle, een staat in een al ondemocratische EU-organisatie.
Een zeer klein groepje Euroambtenaren bepaalt onze toekomst, en niet uit altruïstische of bevlogen Europese motieven, maar in een mengeling van anti-Amerikanisme, een grenzeloze ambitie, zelfoverschatting van Europa en miskenning van de culturele, politieke en sociale beperkingen, Frans Gaullisme, Nederlands provincialisme en Europese carrièremakerij.

Tien vragen met betrekking tot de Europese verklaring, die u niet zult horen of lezen in de media:

1) Waarom staat in de grondwet dat Straatsburg ook de zetel van het Europarlement zal zijn, ondanks talloze, vrijwel unanieme stemmingen ‘tégen’ van het Europees ‘Parlement’. Hoe is het mogelijk dat dit ‘Parlement’ dit accepteert ?. Per jaar kost dit honderden miljoenen Euro’s, volstrekt tegen de zin van iedere lidstaat, behalve Frankrijk. Waarom is er bovendien, zoals in iedere constitutie, geen grondwettelijke waarborg voor het financiële, lees Euro-beleid ?

2) Nationale politici hebben weer de vorming van Europese partijen geblokkeerd, kiezers kunnen alleen op nationale partijen en nationale kandidaten stemmen. Het bizarre absentisme, mentaliteit en nepotisme van de leden van het Europees ‘parlement’ veranderen ook niet door een onsje extra bevoegdheden. Voor de duidelijkheid: het is nog steeds de Raad van Ministers die uiteindelijk buiten het Europees parlement om de politieke besluiten kan nemen, zonder dat de burgers in een ‘Europees’ verkiezingsprogramma zich kunnen laten horen. De invoering van de Euro en de afschaffing van het stabiliteitspact zijn maar enkele van de vele voorbeelden van besluiten van de nieuwe absolute ‘monarchen’. Het Europees ‘Parlement’ is machteloos én krachteloos.

3) Daarnaast kan de Europese Commissie het Europarlement ‘overrulen’. Het is een teken aan de wand dat de begrotingen van de Europese Commissie al tien jaar worden afgekeurd door de Rekenkamer vanwege fraude, corrupte en wanbeleid, ten bedrage van vele miljarden Euro’s. Geen enkel serieus onderzoek vindt plaats. Transparantie ? Verantwoording ?
Het Europese Hof van Justitie heeft ook duidelijk stelling genomen tegen de aantasting van het stabiliteitspact. Politici gaan echter gewoon door. Dit zou in een democratie, zoals Amerika, onmogelijk zijn.

4) In welke taal gaat ‘onze’ Europese president spreken ? Een nieuwe bureaucratie wordt in het leven geroepen, met zijn eigen nationale cliëntele, corruptie en nepotisme, het kenmerk van de Eurocratie.

5) Duitsland wil een zetel in de Veiligheidsraad, andere EU-landen geven hun zetel niet op. Europa één buitenlands beleid, één Minister van Buitenlandse zaken ? Een farce.

6) Wat zijn de garanties dat populisten, zoals Chirac en ‘petits mechants’, zoals Schröder hun kont niet afwegen aan de verklaring als deze ze even niet uit komt ? Het stabiliteitspact was ook een ‘heilig’ pact, staatssteun (onder andere Volkswagen, Air France en Airbus) zijn andere beruchte voorbeelden van het respect voor Europese regels.

7) Wie zijn verantwoordelijk voor het Europese wanbeleid op de Balkan, de gotspe rond Turkije en Cyprus ? Solana nu en de Europese Minister van Buitenlandse Zaken straks kunnen gewoon buiten het Europarlement beleid gaan voeren. Daar Frankrijk het primaat heeft in de bureaucratie, zal zij bepalend worden voor het buitenlands beleid, zonder afdoende Europarlementaire verantwoording en een parlementaire afspiegeling. De EU en dus Nederland zal anti-Amerikaans, anti-Israëlisch, pro-Arabisch, pro-Russisch en pro-Iraans beleid gaan voeren.

8) Navo en EU: Frankrijk ondermijnt al decennia de Navo, had de grootste communistische partij, steunde altijd de grootste slachters, van Bokassa, Milosevic, Saddam tot de Arabische milities in Soedan of de Hutu’s in Rwanda. Via de EU wil Frankrijk nu de politieke en militaire macht in Europa gaan uitoefenen, ‘ if you can’t beat them, join them’.
Petit mechant Schröder is een opportunistisch werktuig, geïnteresseerd in zijn werkloosheidscijfers en herverkiezing, daarom willen Chirac en Schröder China (bezetting Tibet, 1 miljoen doden, bedreiging Taiwan, Rusland en India), en Iran herbewapenen en waren ze tegen de bevrijding van Irak. De zoon van Mitterand, en daarmee de Franse president, staat nu terecht voor criminele acties in Afrika. De auteur van de verklaring, Giscard, is zelf met juwelen omgekocht door de Centraal-Afrikaanse slachter Bokassa. Chirac, via zijn spreekbuis Schröder, heeft echter al aangegeven dat de Navo ‘hervormd’ (naar Frans model) moet worden. Mitterand heeft Kohl destijds omgekocht om de Euro in te voeren. Niet Amerika is een (mondiaal) probleem, wat de media en de meeste politici zo graag willen doen geloven, maar Frankrijk en de EU in het bijzonder.

9) Er is geen hervorming van de overbetaalde en geprivilegieerde Eurocratie. Indien Europa één is, waarom zouden ‘federale’ ambtenaren dan het drievoudige moeten verdienen van hun nationale collega’s ? Hoeven nationale rijksambtenaren óók geen schoolgeld te betalen, géén accijns op alcohol, géén wegenbelasting? Afgezien hiervan is de Eurocratie destijds gevormd voor 6 landen, naar Frans model. Dit is nu hét recept voor corruptie, hiërarchie, nepotisme en bureaucratie.

10) De verklaring lost géén enkel fundamenteel probleem op, noch de staatsrechtelijke verdeling van bevoegdheden, noch de parlementaire controle: nationale parlementen zijn niet terzake deskundig en missen gewoon de tijd voor Europese controle en missen bovendien de dagelijkse directe contacten, die nationaal niveau wél bestaan.
Het Europees ‘parlement’ heeft niet te weinig bevoegdheden, maar te veel. Het is niet Europees én het is geen parlement, dat is het probleem. Het is een bonte verzameling nationale partijen, die in een Babylonische spraakverwarring er een Byzantijns Hof op nahouden. Wat dat betreft kan Turkije niet snel genoeg lid worden. Er bestaan geen Europese publieke opinie, taal, partijen, media, politieke cultuur. Er is geen basis voor een Europees ‘parlement’. Het parlement is geen afspiegeling van de Raad van ministers of de Commissie, die de wetgevende én uitvoerende bevoegdheden heeft, er zijn geen Europese verkiezingsprogramma’s. Europese verkiezingen zijn de facto nationale verkiezingen.

Conclusie

De EU is een op hol geslagen speeltje van nationale politici, die willen ‘scoren’ op Europees niveau, maar geen , flauw benul van en inzicht hebben in Europa, zelfs niet van omringende landen. Daarom zijn er 250 000 mensen op de Balkan afgeslacht in jarenlange middeleeuwse belegeringen, concentratiekampen etnische zuiveringen, tot Amerika weer eens te hulp moest schieten. Kosovo, zo groot als Cyprus, is nog steeds een puinhoop, Irak, op 15 000 km van Amerika, heeft perspectief en daarmee het hele Midden-Oosten.

Indien u niet wilt dat Iran over 10 jaar Israël of Europa met atoomwapens bedreigt, indien u niet wilt dat China Taiwan, India of wellicht Rusland gaat bedreigen, indien u tegen Europese corruptie, nepotisme en fraude bent, tegen bizarre geldverspilling, indien u een regering wilt die aan het parlement verantwoording schuldig is en vooral indien u democratie, transparantie en de succesvolle natiestaat een warm hart toedraagt, Indien u niet door Chirac, Schröder, of geregeerd wilt worden, stem dan tegen deze megalomane verklaring. In een sneltreinvaart worden immers relatief goed functionerende natiestaten opgeheven voor een staatsrechtelijk en politiek gedrocht.

Pas als Chirac of Schröder de belangen van Nederlandse ondernemers behartigen in China of India, pas dan kunt u met een gerust hart voor een echte Europese constitutie stemmen.
Ook het gegeven dat bijna alle politieke partijen zonder verdere discussie deze verklaring door de strot van de burgers willen duwen, is al verdacht.
Over iedere (onbeduidende) grondwetswijzigingwijziging (herindelingen, referendum, gekozen burgemeesters) wordt decennia, inclusief kabinetscrises, gediscussieerd.
De meest belangrijke besluiten, zoals het belangrijkste besluit sinds 1648, de Euro, worden echter zonder discussie en vooral zonder de enorme consequenties te doorzien in een weekeinde genomen. Degenen die wél de discussie willen aangaan, zeker geen luxe in deze EU, zijn echter zonderlingen, nationalisten, conservatieven, populisten of erger.
Burgers op de Balkan, Soedan, Tibet, Rwanda, Iran, Turkije, Irak, Israël hebben zo hun eigen gedachten over deze heiligverklaring.

Niemand typeert het vrij spel, middelmaat, provincialisme en demagogie van ‘Europese’politici beter dan Dr W. Kok. Juichend nam hij enkele jaren geleden de totaal irrealistische Lissabon agenda aan, het equivalent van het communistische vijfjarenplan, daarom zo populair bij Kok. Onlangs heeft Dr. Kok voor de Europese Commissie, wellicht zelfs voor een riante vergoeding, zijn eigen wanbeleid in een rapport mogen relativeren. Europese democratie ten top. De EU zal 2020 niet halen als nationale politici weigeren de consequenties te trekken uit hun eigen creatie. Deze consequentie is de vorming van Europese partijen, die politiek meer macht hebben dan nationale partijen, dus meer macht dan Schröder, Chirac of Dr. Kok.

Het enige dat telt voor het referendum is de marketing, niet de discussie, want die mag niet plaatsvinden. Zoals Nicolaï treffend verwoordde na afloop van het Spaanse referendum, de laagste opkomst bij democratische verkiezingen ooit, maar dat is niet van belang:
We kunnen veel leren van het Spaanse marketing concept, niet de boodschap, maar de verpakking. De overheid en media willen u niet informeren over de verklaring, dan zouden de vele negatieve kanten ook belicht worden.

Laat u niet belazeren door uw partij of door de media.

Suggesties

1. Indien de EU blijkbaar een grondwet nodig heeft, laat deze dan schrijven door Amerikaanse experts, die uitstekend werk hebben gedaan in de meest moeilijke onstandigheden, in Irak, Afghanistan, Oost-Europa en tal van andere landen;
   Wat moeilijkheidsgraad betreft doet de EU niet voor deze landen onder.

2. Een parlementair onderzoek naar de invoering van de Euro, de omkoping en de gang van zaken rond de benoeming van Duisenberg;
3. Hervorming van de Commissie
4. Hervorming Europees ‘Parlement’, zonder invoering Europese partijen, geen constitutie
5. Inschakelen Amerikaanse experts voor opzetten Europese politie