“Ja, de Franse Franc moet gedevalueerd worden”, aldus president Mitterrand in een interview…
“Ja, de Franse Franc moet gedevalueerd worden”, aldus president Mitterrand in een interview. “Nee, dat gebeurt niet”, aldus president Mitterrand enkele uren later. “Niet zonder moeite hebben wij besloten de Franse Franc te devalueren”, aldus president Mitterrand twee dagen later.
En dan te bedenken dat Nixon voor zo’n “leugentje-om-bestwil” werd afgezet. Dit soort politici zijn dezelfden die plechtig beloven u het geld terug te betalen dat u hen leent (ze zouden al lang niet meer terugbetalen, maar ze weten dat ze dan nooit meer opnieuw kunnen lenen om hun gouden kalveren te produceren). Ook zijn dit de politici die in plaats van vroeger goud, nu papier teruggeven. Daarom is het, dacht ik, aardig om een verhaal uit 1922 van de historicus Hillaire Belloc te bewerken.
De vijand was teruggeslagen, maar er was nog geen overwinning. De oorlog sleepte zich weer een jaar voort. Goud werd schaars en de overheid raakte wanhopig. Ik loste dat eenvoudig op. “SCHRIJF”, zei ik, “BELOFTEN op papier dat er in goud terugbetaald wordt”. Aldus deden zij. Gedurende een jaar kon aan die beloften voldaan worden, maar de oorlog leek eindeloos en ging het derde jaar in.
Toen bedacht ik weer iets fantastisch. “Neem”, zo adviseerde ik de Sultan, “het papier als geld. Betaal niet meer in goud terug, en SCHRIJF: dit is goud”. Hij deed zoals ik hem zei. De volgende dag vertelde de vizier over iemand die 50 van dat “geld” had gekregen om een kameel voor de oorlog te leveren en die geen kameel, maar een stuk papier had teruggestuurd. Daarop stond geschreven: “Dit is een kameel”. “Onthoofden”, zei ik. Dat geschiedde en de waarschuwing voldeed. Het papier werd aanvaard en de oorlog kon voortduren.
Dit min of meer echt gebeurde verhaal is eigenlijk zeer aktueel. Ook vandaag laten wij ons werk in papier betalen. Daarom is het met de steeds stijgende overheidstekorten niet zo vreemd dat steeds meer mensen hun producten niet voor geld, maar d.m.v. ruilhandel verkopen (de papieren belofte is nog niet zo zeker). In Amerika zijn nu al zeer veel “barter organisaties” (ruilhandel) opgezet. Dat ook in Europa dit soort clubs zullen ontstaan is alleen maar te hopen. Trouwens, heeft u de parallel in de twee verschillende verhalen over Mitterrand en de kameel gezien? In beide gevallen beloven politici van alles, en uiteindelijk wordt het niks. En met de jaren wordt dat alleen maar erger. Dezelfde politici zijn ook degenen die ons in een oorlog kunnen brengen. U en ik kunnen geen Falklandcrisis beginnen, overheden/politici wel.
Wat dacht u van het volgende verhaal dat ik onlangs hoorde. De Falklandoorlog heeft alleen Engeland al, dus zonder Argentinië, ongeveer 1,8 miljard dollar en honderden doden gekost. Dit alles om 1800 mensen te bevrijden. Dat was dus l miljoen dollar per hoofd van de bevolking (als je mensenlevens, die ik niet in geld wil uitdrukken, buiten beschouwing laat). Stel de Britse overheid had elke Falklander l miljoen dollar aangeboden als ze in Engeland kwamen wonen, denkt u dat er dan oorlog was gekomen? Overigens heeft Argentenië, via een stroman, ooit geprobeerd de eilanden te kopen, maar de verkoop ging niet door omdat de Engelse overheid hier geen toestemming voor gaf.