In België loopt thans een wetsontwerp, dat de gemeenschap het recht geeft op uw lichaam na uw dood. In overeenstemming met een resolutie van de Raad van Europa wordt bepaald, dat van uw lichaam stukken afgesneden kunnen worden als iemand bepaalt, dat hij dat gewenst acht voor een transplantatie.

Op zichzelf sta ik helemaal niet negatief tegenover orgaantransplantaties, integendeel. Maar wat hier gebeurt is weer een stap verder in de richting van het collectivisme. De mens is geen individu meer, maar is een deel van de ‘gemeenschap’. En die gemeenschap heeft alle recht op dat ‘onderdeel’. Het is een teken van de heersende filosofie in onze maatschappij.

Natuurlijk is deze wet niet meer schokkend, immers wij zijn al tijdens ons leven het eigendom van die gemeenschap. Als die gemeenschap besluit, dat wij ergens in een vreemd land moeten gaan vechten, oorlog voeren voor een of ander vaag doel, dan worden wij gedwongen om dat te gaan doen. En als die gemeenschap vindt dat wij tweederde van onze productie in een grote pot moeten gooien, dan worden wij gewoon gedwongen om dat te doen.

Het gekke in het hele geval is, dat wij dat allemaal maar nemen. Wij zijn al zo geconditioneerd, dat wij ons als gewillige lammeren steeds verder naar de slachtbank laten leiden. Stapje voor stapje, schijfje na schijfje.

Er is maar één weg terug. En die is via een bewustwordingsproces, waarin de mens duidelijk wordt, dat hij wel een eigen persoonlijkheid is. Dat hij wel degelijk recht heeft op zijn eigen leven.

Het libertarisme staat nog in zijn kinderschoenen, maar het is de enige consequente leer die een complete dictatuur en chaos kan voorkomen.

Aan ons om te zorgen, dat deze leer verder verbreid wordt om zo op te trekken naar een betere wereld voor iedereen.

H.D.