Om de invloed van de wetgeving op het marginale abortusgedrag te neutraliseren, zouden aanstaande echtgenoten verder meer vrijheid moeten krijgen strafbedingen in hun huwelijksovereenkomst op te nemen, zoals b.v. de ontbinding van rechtswege in geval van abortus. Tevens zouden rechters schenkingen met non abortandi-beding van ouders of schoonouders niet voor ongeschreven mogen aanzien wegens hun strijdigheid met de persoonlijke vrijheid van de zwangere vrouw.

Tenslotte, moet elke vorm van door de overheid gewaarborgde pensioen opgeheven worden. Thans is het immers zo dat ouders die abortus verkiezen in hun oude dag kunnen leven van wat de staat afroomt van de rijkdom dat door de kinderen wordt tot stand gebracht van ouders die abortus afwezen. Waarom zou men de burger de keuze niet laten voor ofwel een “double income no-kids”-bestaan incluis abortus, gekoppeld met een onpersoonlijk pensioensparen, ofwel het baren of overnemen van kinderen – met een lager besteedbaar inkomen als gevolg – doch met het vooruitzicht er later materiële en psychologische steun van te ontvangen.

Abortus is thans een probleem vanwege overheidsinterventie. Minder overheid zou abortus herleiden tot zijn ware dimensie: een individuele morele keuze. Het is niet verwonderlijk dat een socialist vanuit zijn elitair ideeëngoed – zijn overtuiging persoonlijk te weten wat goed of slecht is voor het “vulgus pecus” – de samenleving wil organiseren door individuele handelingen al dan niet strafbaar te stellen. Wanneer evenwel een uitmuntende liberale intellectueel hetzelfde schijnt te geloven, kan dit alleen zorgen baren voor de toekomst van het liberalisme in België,

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR