“Check your premises” is de uitdrukking die onwillekeurig boven komt drijven bij het lezen van…
“Check your premises” is de uitdrukking die onwillekeurig boven komt drijven bij het lezen van het artikel dat recent onder bovengenoemde titel verscheen. Reden om de toegeworpen handschoen op te nemen.
De heer De Maertelaere stelt dat A = A niet als leefregel kan dienen en biedt het maken van een keus (een willekeurige?) als alternatief. Het is met name dit normloos kiezen dat zorgen baart. Het is noodzakelijk om tijdens het keuzeproces voortdurend te controleren of de keus nog aan de verwachting beantwoordt. In de meest simpele vorm gaat dat aldus: “Wat zal ik nemen? Een appel of een peer?” “De peer”. “Er is geen peer, wat nu?” Omdat dit een eenvoudige keuze is zal het hier automatisch de appel worden. Maar intussen hebt u wel bepaald dat dat vacuüm daar op de fruitschaal niet erg bevredigend is. Met andere woorden, u keert op het uitgangspunt terug en stelt de nieuwe vraag: “Een appel of niets?”
Het is deze terugkoppeling die aandacht behoeft. Er moet iets zijn dat het stellen van de nieuwe vraag initieert. In het voorbeeld is dat het ontbreken van de peer. Dit kan geformuleerd worden als norm. De norm: “Niets is niet acceptabel”. Bij ieder keuzeproces hoort zo’n norm. Het citaat van de heer Kuhn bevat geen norm en dus sluit het A = A of breder gezien het objectivisme hier prachtig op aan. Beide zijn nodig om een gerichte beweging te krijgen.
Ook de stelling dat het objectivisme op zijn retour is berust op dezelfde minachting voor normen. Mogelijk neemt het ledental van de beweging af, maar dit heeft geen consequentie voor haar relevantie. Tenslotte is de objectivistische stellingname de toetssteen waaraan de realisatie van een vrije samenleving gemeten kan worden. Zij is de basis van de theorie die de libertariërs stapje voor stapje in de praktijk proberen te realiseren. Libertarisme is de weg, objectivisme de norm of het doel. De twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.