Hoeveel libertariërs moeten er komen? De meningen hierover zijn verdeeld. Sommigen vinden het kleine selecte groepje dat zich nu libertariër noemt voldoende, anderen zijn pas tevreden als er tenminste een paar miljard aanhangers van de theorie zijn. Vermoedelijk loopt de scheidslijn parallel met de overtuiging van sommigen dat de overheid de grootste hinderpaal is bij het streven vrij te leven. Om zonder bloedvergieten onder een overheid uit te komen, heb je een zgn. meerderheid nodig. Getal is mijns inziens echter alleen belangrijk wanneer de samenstellende individuen allemaal gelijk zouden zijn. En dit is niet het geval.

Een wezenlijk andere aanpak gaat uit van de individualiteit van de mens en deze, ieder voor onszelf, geleidelijk aan te vergroten. Het doel is minder afhankelijk te worden van het collectief, van de goedkeuring van de overheid en eventuele sociale controle. Dit eist moed. Dezelfde moed als rondlopen in een oranje jurk of met geschoren hoofd in het openbaar magische kreten prevelen en de trom roeren.

Het doel is niet naamloze anderen te bekeren, maar er zelf beter van te worden: help uzelf, dan helpt u anderen. Hoe is dit te realiseren, dat is de centrale vraag? Tegen een overheid aanschoppen lijkt me zinloos. Niet alleen is die daarmee niet klein te krijgen, de ambtenarij gaat onverdroten voort, maar vooral ook is dit een slechte manier om je te profileren, iedereen klaagt en een zoveelste groep klagers, al hebben ze dan een wat andere invalshoek en al dragen ze tegelijk oplossingen aan, is nauwelijks een verschijnsel dat indruk maakt. Het is en blijft een zoveelste groep klagers.

Om uit dit dilemma te komen is er een individuele tactiek gewenst, in plaats van te klagen kunt u een opbouwende houding aannemen door, zo goed en zo kwaad als dat gaat, naar uw overtuiging te leven. Wanneer u met anderen te maken krijgt, is er niets dat u verhindert uw onderlinge afspraken op libertarische leest te schoeien, tenminste een wederkerig voordeel te eisen en risico’s gezamenlijk te dragen.

Wanneer we er van uitgaan dat iedere handeling riskant is, kunnen we stellen dat het collectief probeert de risico’s op minderheden af te schuiven: de werkers, de rijken, de grond- of huizenbezitters. Waar u de vrijheid hiertoe hebt, zult u consequent moeten vragen: “waar liggen de risico’s en hoe worden deze over de partners verdeeld?”. U zult merken dat er een zeer ruim gebied is waar de overheid zich nog niet in heeft gemengd en waar u een nieuw bewustzijn bij uw partners kunt creëren. Een libertarisch bewustzijn, want het dragen van eigen verantwoordelijkheid is de sleutel tot het libertarisme. Het gaat om kwaliteit. Aantallen zijn een gevolg.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR