Naar aanleiding van de bijeenkomst in Schiedam op donderdag 4 augustus 1988 ontvingen wij de…
Naar aanleiding van de bijeenkomst in Schiedam op donderdag 4 augustus 1988 ontvingen wij de onderstaande reactie.
Voor diegenen die deze avond niet hebben bijgewoond is het mogelijk om bij de redactie de door de heer Van der Kooi opgestelde principeverklaring aan te vragen. In de Libertarische Grondregels, zoals Jan van der Kooi deze op de laatste kringbijeenkomst naar voren bracht wordt naar mijn mening een fout gemaakt. Dezelfde fout wordt ook gemaakt in de opstelling van de SIL principeverklaring.
In beide gevallen worden twee zaken door elkaar gehaald en naar voren gebracht; namelijk het libertarische uitgangspunt en de praktische gevolgen ervan. Het uitgangspunt stoelt op twee stellingen: – dat iedereen het onvervreembare recht heeft op zijn leven, vrijheid en eigendommen en – dat geen mens of groep van mensen geweld mag gebruiken tegen een mens of zijn eigendom. Elke verdere regel, zoals we die kennen en ook in de SIL-principeverklaring voorkomen, zijn afgeleiden van de uitgangsstellingen en wij dienen deze duidelijk gescheiden naar voren te brengen.
Zover ik weet ben ik nog nooit iemand tegengekomen die het met de uitgangspunten oneens was. Wel zal men mensen ontmoeten die moeite hebben met de praktische uitwerking van deze uitgangspunten. Deze houden namelijk veelal een totale ommekeer in van wat zij als normaal en goed beschouw(d)en en deze schrikken daarom af.
Dit zou een reden kunnen zijn waarom het libertarisme zich maar zo langzaam verbreidt. Ik stel voor om het simpelweg bij de twee uitgangsstellingen te houden en ieder voor zich de verdere gevolgen daarvan zelf te ontwikkelen. Of anders deze veel soepeler te presenteren.
Persoonlijk lijkt mij de manier van M. Rothbard in zijn tweede hoofdstuk van “For a New Liberty” zeer geschikt. Een andere reden waarom het libertarisme zo moeilijk geaccepteerd wordt zou kunnen liggen aan de zware morele eisen die het aan de aanhanger stelt. Klinkt misschien raar, maar de bekende Godsdiensten beloven allemaal een heerlijk leven in het hiernamaals. Volslagen oncontroleerbaar en met niet al te veel inspanning bereikbaar volgens de leer. Zelfs bij afwijkingen zijn er methoden om weer in de gunst te komen. Het libertarisme verlangt echter een grote morele inspanning zonder aflaten en belooft heel weinig, maar wel nog tijdens het leven. Er moet echter wel persoonlijk hard voor gewerkt worden …. en de mens is eigenlijk liever lui dan moe.
Wie bedenkt een goede “spoonful of sugar to make the medicine go down?”