Ronald Reagan heeft de Amerikaanse Presidentsverkiezingen met een enorme meerderheid gewonnen. Hij heeft gewonnen in alle Staten m.u.v. de Staat waar Mondale vandaan komt en het District of Columbia waar de hoofdstad Washington in ligt. Deze overwinning werd algemeen verwacht, en door velen gehoopt. Vooral omdat men meent met Reagan beter af te zijn, en met hem een betere bescherming van de vrijheid te hebben.

Als we moeten kiezen tussen deze twee personen, is het best mogelijk dat Reagan inderdaad de beste keus is. Toch willen we daar een paar kanttekeningen bij maken, en wel vooral bij de persoon Reagan. Diverse gegevens die hier volgen komen uit artikelen van Don Ernsberger, Jim McKeever, Peter Schwartz en Harry Binswanger. Omdat bij ons de uitslag voor de libertarische Presidentskandidaat David Bergland nog niet bekend is, zullen we daar in een volgend nummer op terugkomen.

Op de eerste plaats is het niet zo dat Reagan 50 keer meer stemmen gekregen heeft dan Mondale. In werkelijkheid kreeg Reagan ongeveer 53 miljoen en Mondale 36,5 miljoen stemmen. Procentueel Reagan:Mondale dus 59:41. We kunnen ook zeggen dat 50 miljoen Amerikanen wel en 200 miljoen niet op Reagan gestemd hebben. Vier keer zoveel niet!

Ook is het niet zo dat er tussen deze beide personen een echt fundamenteel verschil is. Ze hebben slechts graduele verschillen. Bijvoorbeeld het verschil in defensie uitgaven dat ze willen, is slechts 7%. Ook op andere fronten zijn de verschillen klein. Eigenlijk precies als bij de verkiezingen in België en Nederland. De keuze is niet tussen vrijheid en socialisme maar tussen “meer van hetzelfde en een beetje meer van hetzelfde”. Hoe dan ook de macht van de staat zal toenemen.

Net als voor de meeste politici geldt ook voor Reagan: “Luister alléén naar mijn woorden, maar let niet op mijn daden”. Zo heeft Reagan vóór zijn eerste verkiezing beloofd dat hij als president zou zorgen voor:

  1. Afschaffing van het Ministerie van Energie.
  2. Afschaffing van het Ministerie van Onderwijs.
  3. Afschaffing van OSHA (Safety & Health).
  4. Dat Taiwan niet in de steek gelaten zal worden.
  5. Dat de begroting sluitend wordt.
  6. Dat hij nooit voor een tweede termijn beschikbaar zou zijn.

Geen enkele van deze beloftes heeft hij gehouden. En toch had hij de macht om een aantal van deze zaken zelfstandig te regelen. Reagan heeft de grootste belastingtoename in de Amerikaanse geschiedenis er door gekregen. En dat terwijl de slogan bij zijn eerste campagne was: “Wij willen dat de overheid ons met rust laat”.

De beloofde “sluitende begroting” is helemaal een lachertje. Er zijn nog nooit zulke grote tekorten geweest.

En wat is er echt terechtgekomen van zijn ferme praat-houding ten opzichte van Rusland? Hij heeft het embargo om graan naar de Sovjet Unie te sturen opgeheven. ” Wat heeft hij gedaan toen de Russen het Koreaans passagiervliegtuig neerschoten en 269 mensen vermoordden? Niets! Reagan noemde de Sovjet Unie de kern van de slechtheid in de moderne wereld, en “the evil empire”. En nu?

Ongeveer de eerste opmerking na zijn herverkiezing was dat hij ging werken aan een overeenkomst met de Russen. En dat terwijl de hele wereld kan zien dat de Sovjet Unie zich toch aan geen enkele afspraak houdt. Let op hoeveel water Reagan nu in de wijn gaat doen. Om al deze redenen brengt Reagan ons verder van de uiteindelijke vrije samenleving af dan Mondale had kunnen doen. Van Mondale weten veel mensen dat hij de vrijheid zal beperken. Van Reagan “menen” zeer velen (waaronder een heel groot deel van de Europese pers) dat hij voor de vrijheid van het individu is. Als straks blijkt dat ook onder Reagan die vrijheid weer verder beperkt is, dan zal elke andere persoon of partij die echt voor meer vrijheid is, niet meer geloofd worden. En dan zijn we nog verder van ons ideaal dan nu. In dit licht begrijpen we dan ook nog beter wat Ayn Rand schreef na de verkiezingen van 1980 in “The Age of Mediocrity”: “Ik heb niet voor Mr. Reagan gestemd. Ik heb bij de laatste verkiezingen voor geen enkele kandidaat gestemd. Er is een grens aan het idee om te kiezen voor het minste van twee kwaden”.