Het broekaseffect bestaat niet, door Karel Beckman

Het verwachte boek van Karel Beckman is uit.

Degenen die bekend zijn met zijn artikelen in de VRIJBRIEF, zullen zeker benieuwd zijn hoe het geworden is.

Laat ik meteen zeggen dat het boek u niet zal teleurstellen. Integendeel.

Het feit dat in dezelfde week van verschijnen het ALGEMEEN DAGBLAD al een uitgebreide (positieve) recensie publiceerde, geeft bovendien aan dat er ook anderen zijn die dit een belangrijk boek vinden. Een boek dat de wereld weer op zijn pootjes recht kan zetten!

De negen conclusies die op de kaft vermeld worden, zijn zo belangrijk dat het goed is om zelf te lezen wat Karel Beckman er over zegt en hoe hij deze conclusies bewijst. U zult daardoor veel gegevens krijgen die ook uw gesprekken over deze onderwerpen beslist vruchtbaarder zullen maken.

Deze conclusies zijn:

1. Het broeikaseffect is geen bedreiging.

2. De afbraak van de ozonlaag is een fabeltje.

3. De verzuring bestaat niet of nauwelijks.

4. Water- en luchtverontreiniging nemen af.

5. De bedreiging van giftige stoffen in het milieu is een mythe.

6. De grondstoffen raken niet op.

7. De bossen ook niet. j

8. Met de overbevolking valt het wel mee, en

9. Het uitsterven van plant- en diersoorten is in sommige gevallen betreurenswaardig, maar niet catastrofaal.

Voor lezers van de VRIJBRIEF hoef ik Karel Beckman niet meer te introduceren. Om deze recensie toch ook voor nieuwe; lezers compleet te maken, citeer ik wat er op de kaft over Karel Beckman wordt vermeld: “Karel Beckman is van beroep vertaler en journalist, en heeft zich de afgelopen vijf jaar gespecialiseerd in de analyse van nationale en internationale berichtgeving over het milieu.”

De titel is behoorlijk “prikkelend”, en de personen aan wie ik het boek heb laten zien, waren dan ook onmiddellijk geactiveerd.

Hoe kan iemand zo iets zeggen? Iedereen weet toch dat er een (gevaarlijk) broeikaseffect optreedt waardoor wij allemaal worden bedreigd?

Typisch is dat bij mij tot nu toe nog niemand reageerde met de opmerking dat er “in een broeikas” wel degelijk het broeikaseffect bestaat. Men weet dus kennelijk direct dat met de titel bedoeld is het dreigende broeikaseffect dat ons hele milieu zou gaan opwarmen. Van bladzijde tot bladzijde stijgt de verwondering over wat allerlei personen durven te verkondigen als wetenschap! Dit is meestal gemengd met een uitspraak die zo logisch is, dat iedereen het “begrijpt”. Zoals:

– “De hoeveelheid grondstoffen is beperkt op deze aarde.” Niemand zal beweren dat de hoeveelheden “onbeperkt” zijn. De vraag is echter of dat wat uitmaakten of er niet voldoende is voor de komende generaties, en of er niet veel alternatieve mogelijkheden zijn.

– “Door troep in de lucht te blazen, vervuil je de lucht en dat is ongezond en stinkt.” Geen zinnig mens zal beweren dat dat niet erg is, maar je moet wel steeds kijken wat er in de atmosfeer gebracht wordt, en wat de echte consequenties daarvan zijn. Nog afgezien van positieve effecten die er ook zijn. Bijvoorbeeld, het CO2. Als dat nader geanalyseerd wordt, blijkt het dat al die schrikverhalen zwaar overdreven zijn, en dat die CO2 nog wel eens nuttig zou kunnen zijn;

– “Als de bevolkingsgroei zo blijft doorgaan, zal de aarde overvol worden.” Ja “als” Maar wat leert de praktijk? Dat dat niet het geval is.

Ook opvallend is dat “men” zo vlug de beweringen vergeet die niet waar bleken te zijn:

– Weet u nog dat in het begin van de zeventiger jaren het schrikbeeld was dat we heel snel een nieuwe ijstijd tegemoet gingen waardoor “gemakkelijk twee miljard mensen door honger zullen omkomen”.

– Waar zijn eigenlijk de laatste tijd de verhalen over de “zure regen”gebleven? Een paar jaar geleden kon je geen krant openslaan, geen tijdschrift bekijken of er stond wel iets over zure regen in. Is de regen niet meer zuur, of was het toen ook al allemaal zwaar overdreven?

– Wat dat betreft is waar dat je wel voor korte tijd alle mensen, en voor altijd enkele mensen kunt bedonderen, maar nooit voor altijd alle mensen.

Wat gebeurt er eigenlijk in onze maatschappij?

Veel mensen houden terecht van de natuur en maken zich zorgen als er met de aarde op onverantwoorde manier wordt omgesprongen. (Waarbij we “onverantwoord” degelijk en wetenschappelijk moeten analyseren).

Minstens twee groepen mensen maken echter van die, vaak onterechte, bezorgdheid gebruik:

-1) Wetenschappers die zien dat ze daardoor fondsen ter beschikking gesteld krijgen om verdere studies te doen.

– 2) Politici die hierdoor een kans zien om hun macht te vergroten. Zij kunnen en zullen dan weer voorschriften en controlerende instanties in het leven roepen; en nog belangrijker worden. Het tragische hiervan is, dat door deze gang van zaken het gevaar groot is, dat door verkeerde maatregelen, door het afremmen of verbieden van verdere technologische ontwikkelingen, de wereld inderdaad ten onder gaat. Maar dat is dan niet door al die dreigingen die men ons nu probeert wijs te maken.

Het is een zeer vlot en leesbaar geschreven boek geworden. De vele citaten remmen niet af, maar noden zelfs tot verder lezen.

Het zal u niet verwonderen dat elke stelling in het boek wordt gestaafd met duidelijke bronvermelding. (Er zijn 20 bladzijden nodig om de voetnoten te vermelden, nog los van de literatuurlijst van 3 bladzijden.) Het boek van Karel Beckman kan velen de ogen openen. Ik hoop dat dat gebeurt. Schaf het boek aan. Lees het. En als u het met het bovenstaande eens bent, raadt u dan ook weer anderen aan om hetzelfde te doen. Ik weet geen betere methode om aan de echte bedreigingen een halt toe te roepen.

“HET BROEIKASEFFECT BESTAAT NIET” door Karel Beckman kost f.29,50 en is uitgegeven door Uitgeverij BALANS.