Bevrijd Irak nu!

Met verdriet lees ik dat zelfs ‘libertariërs’ zich hebben laten inpakken door de Europese propaganda tegen een aanval op Saddam Hoessein.

Met verdriet lees ik dat zelfs ‘libertariërs’ zich hebben laten inpakken door de Europese propaganda tegen een aanval op Saddam Hoessein. Waarom het artikel van Butler Schaffer met een vertaling op Libertarian.nl moest worden bekroond is me een raadsel. Iedereen die voor persoonlijke vrijheid is zou oorlog in Irak moeten steunen.

Butler Schaffer hanteert de postmoderne hocus pocus-logica die ik tot nu toe alleen kende van marxisten en Chomsky-discipelen. De basis van zijn betoog is dat Amerika zelf vijanden construeert om haar systeem in stand te houden. De doorsnee Amerikaan is volgens Schaffer onwetend over “de aard van sociale tegenstellingen”. Er zou een gebrek aan “kritische analyse” zijn. Oorlog is de “fundamentele aard” van de Amerikaanse staat, doceert Schaffer. Tussendoor haalt hij Lenin, Huxley en een obscuur boek uit 1967 erbij.

Butler Schaffer is een libertariër van het opportunistische soort zoals je die meer tegenkomt aan de Amerikaanse westkust. Een oude hippie die ooit met Che Guevara, Ho Chi Minh en Mao heulde, maar zich tot het kapitalisme heeft bekeerd toen hij in de jaren tachtig zelf een hoop geld begon te verdienen. Het antwoord van Schaffer op de huidige politieke situatie is vrijblijvende new age-praat. We moeten volgens Schaffer “boven het geweld uitstijgen” en “de vrede en orde in onszelf” ontdekken. En dan verdwijnt oorlog en tirannie vanzelf? Verbeter de wereld begin bij jezelf? Chanten voor de wereldvrede? Oohhmmm.

Zelfs als je in Schaffer’s zinloze gedachtespel meegaat is het aantoonbare flauwekul. Amerika heeft na de koude oorlog juist geen nieuwe vijanden gezocht. Amerika liet Afghanistan aan zijn lot over, beëindigde de eerste golfoorlog zonder Bagdad binnen te trekken en spoorde Europa aan de problemen in Joegoslavië zelf op te lossen. De heersende retoriek had het over het einde van de geschiedenis en een nieuwe wereldorde. De wereld zou een global village worden, met hier en daar een kleine schermutseling die de samenwerkende wereldgemeenschap in goed overleg zou oplossen.

Butler Schaffer redeneert dat in Amerika na de val van de Sovjet Unie onder andere kinderontvoerders, verdovende middelen en rock muziek (?!) zijn opgevoerd om de vijandrol over te nemen. Alleen als je definities zover oprekt dat alle woorden hun betekenis verliezen is dit geloofwaardig. Angsten en taboes bestaan in iedere samenleving. Ik heb in de jaren negentig nooit iets gemerkt van opvallend toenemende bangmakerij. Het was een zorgeloos, optimistisch tijdperk. Bill Clinton concentreerde zich op handel, normalisering van relaties met China, Cuba en Noord Korea en vredesbesprekingen in Israel en Noord Ierland. Toen Osama Bin Laden in 1998 de Amerikaanse ambassades in Kenia en Tanzania opblies – 224 doden – liet Clinton een paar bommen op trainingskampen in Afganistan vallen, maar daar bleef het dan ook bij.

Amerika heeft vijanden. Bin Laden probeerde dat al jaren duidelijk te maken. Pas 11 september 2001 kwam de boodschap aan. Het gevaar van terroristische netwerken en schurkenstaten is reëel, geen ideologische constructie. Er kunnen doden vallen. Er vallen nu al doden in Irakese en Noord Koreaanse martelkamers en strafkampen. Het zijn sinistere totalitaire staten waar juist libertariërs zich tegen moeten uitspreken. Een ‘smoking gun’ is nog steeds niet gevonden in Irak, maar het voorval van een paar dagen geleden spreekt boekdelen. Een Irakees sprong bij een VN-inspecteur in de auto. Onder zijn jas had hij iets dat er op de foto uitziet als een rapport. EuroNews meldde dat hij vermoedelijk zelfs een laptop bij zich had. De VN-inspecteur kroop schuchter in een hoek en negeerde de man, die vervolgens door Irakese autoriteiten uit de auto werd gesleurd en werd afgevoerd, terwijl hij “save me! save me!” naar de camera’s riep. Wat zou de man hebben willen doen? Hoe zou het nu met hem zijn?

Een sterk argument tegen een aanval op Irak is de aanzienlijke kans dat Noord Korea van de gelegenheid gebruik zal maken om het schiereiland te herenigen. Hwang Jang-yop, een hoge Noord Koreaanse regeringsfunctionaris die in 1997 overliep, heeft in detail beschreven hoe het Noord Koreaanse volk al decennia wordt klaargestoomd voor de beslissende oorlog. Kim Jong-il zou hereniging van Korea als levensdoel zien en het leger “de voorhoede van hereniging en enige hoop voor de staat” noemen. Enkele citaten:

“The North will attempt to instigate turmoil in the South through its underground espionage network, and strike when turmoil combines with an international incident that necessitates large-scale dispatch of US troops elsewhere. … Diplomatic isolation of South Korea from the US, Japan, China, and Russia and withdrawal of US forces in Korea are to be included in preparations for invasion. The emphasis is on getting the Americans to leave. … A successful suicide attack and sinking of even one US cruiser will ignite anti-war protests that will take the US out of the war, and threats of war is enough to cow the South Korean population into submission.” (North Korean Defector’s Testimony)

Wat kunnen vrijheidslievende mensen doen tegen dit soort duistere machten? Elkaars handjes vasthouden en hard “no war” roepen zoals de hippies op Woodstock hard “no rain” riepen? Pacifisten slaan zichzelf op de borst over hun “kritische analyse” van Amerikaanse machtspolitiek, maar zijn blind voor de Europese machtspolitiek. Frankrijk, Duitsland en Rusland hebben grote oliebelangen in Irak die ze willen beschermen. Duitse bedrijven hebben in de jaren negentig bovendien allerlei materialen geleverd die waarschijnlijk zijn gebruikt voor wapenproductie. De Europese Unie was lang voor 11 september 2001 een soort Sovjetstijl economische wedloop met Amerika begonnen. Europa moest een alternatief machtsblok tegen Amerika vormen om “het Europese sociale model” te beschermen tegen oprukkend kapitalisme. Schröder en Chirac melken het latente anti-Amerikanisme uit om Europese eenheid volgens Frans-Duits recept op te leggen. Vichy nieuwe stijl.

Libertariërs die schamper doen over democratie, zoals ook Schaffer, helpen de zaak niet. De laatste tijd begin ik te twijfelen of ik het allemaal misschien verkeerd heb begrepen, dat libertarisme eigenlijk een ander woord is voor anarchisme of nihilisme. Anarchisme is waarschijnlijk te verkiezen boven democratie in de zin van ‘wil van het volk’ die de staat vergaande bevoegdheden moet geven. Maar dat is de Europese, sociaal democratische invulling van democratie. In de oudere democratieën zoals Amerika en Engeland is democratie een mechanisme om individuele vrijheid te beschermen tegen machten als een alleenheersende koning of de kerk. Libertariërs moeten vrijheid kunnen verdedigen tegen staatsmacht. Irak is een totalitaire dictatuur die de hele regio vergiftigt. Ik zie niet hoe “rekenschap afleggen aan onszelf” – ik heb geen flauw idee wat Schaffer bedoelt – de situatie in het Midden Oosten vooruit kan helpen. Libertariërs zouden ondubbelzinnig de kant moeten kiezen van de Irakees die ons om hulp smeekte.

Zie ook:
Duane D. Freese – Jawing at a Stonewall