De Europese Soviet Unie

Zoals William Hague, de voormalige oppositieleider van Groot Brittannie al betoogde “We are in Europe, but we don’t want to be run by Europe”.

Het afgelopen jaar is zeer roerig geweest in Nederland en ook in Europa. We hebben het verdrag van Nice zien passeren met alle ellende van dien. Wat veel mensen in Europa en met name de kleinere landen, zoals Nederland, niet beseffen is dat dit verdrag het definitieve einde zal inluiden van de nationale soevereiniteit. In plaats van dat de discussie ging over de ontneming van de nationale soevereiniteit, werd er handig ingespeeld op de toetreding van andere (Oost-Europese) landen. Het werd zo gesteld, dat zij die tegen het verdrag van Nice waren, zich ook tegen de toetreding van deze landen zouden opstellen, welke dus een sterk staaltje van Macchiavelliaanse politiek bleek te zijn. Bovendien, zo werd ook verondersteld, dat wie tegen de EU-uitbreiding was, zich tegen Europa zou richten. Deze Goebbelsiaanse retoriek werd meerdere malen misbruikt in een soort mantra tegen alle opposanten van dit vreselijke dictaat.

Met dit verdrag, alias dictaat, wordt er een begin gemaakt met het afbouwen van de inspraak van de kleinere landen via een zogenaamd ‘Europees democratisch bestel’. Wat houdt dat in? Allereerst houdt dit in, dat alle belangrijke beslissingen door het Europees parlement wordt genomen en uitgevoerd door de Europese commissie. Dit wil zeggen, dat in de nabije toekomst er projecten en wetten zullen komen, die wellicht dwars indruisen tegen de belangen van de kleinere landen zoals Nederland. De twee grote landen, eventueel aangevuld met Groot Brittanie, zullen hun lang geplande politiek van verdere ‘collectieve’ integratie uitvoeren. In plaats van de noodzaak voor unanimiteit, kan men nu volstaan met een krappe meerderheid. Mediterrane en Oost-Europese landen kunnen dan effectief worden omgekocht of gechanteerd via beloften op het gebied van agrarische, industriele of financiele ondersteuning, als zij maar de onzalige plannen van deze grote EU-staten steunen. Daarom is het ook zeer belangwekkend om te weten, waarom er zoveel haast wordt gemaakt om deze arme Oost-Europese landen toe te laten treden op zo’n zeer korte termijn.

In tegenstelling tot wat wordt beweerd zijn onze pensioenen helemaal niet veilig. Nederland heeft in tegenstelling tot andere Europese landen een pensioenkapitaaldekkingssysteem. Andere landen, behalve Groot Brittannie, hebben een pensioenomslagsysteem, wat betekent, dat de financiering wordt betaald uit lopende premieheffingen. Vanwege de vergrijzing zullen weinig landen aan de riante pensioenvoorziening kunnen voldoen. Via het huidige esperantogeld (de Euro) kunnen zij hun enorme toekomstige tekorten en schulden dekken d.m.v. de monitisering daarvan. Dit betekent eenvoudig dat men dan extra Euro’s kan drukken, eventueel geholpen door de Europese commissie en het parlement. De Europese Centrale Bank (ECB) heeft bitter weinig macht hierover, want de ECB-president is een politieke benoeming. Het is tekenend dat de huidige voorzitter van de EU, Romano Prodi, het stabiliteitspact ‘stom’ vindt. Dit soort denken belooft wat voor onze toekomst in de EU. Dit is ook een van de belangrijkste redenen, waarom de Britten zich fel hebben opgesteld t.a.v. de Euro, zij zagen de bui al vroeg hangen. Helaas hebben Nederlanders de neiging om het braafste jongetje van de klas te zijn, zie bijvoorbeeld de angst van Balkenende om tegen de haren in te strijken van Brussel.

We hebben de afgelopen decennia gezien hoe de EU zich ontwikkeld heeft van vrijhandelspact tot een dictatoriale superstaat in spé. Langzaam maar zeker worden al onze wetten door de EU vastgesteld, op dit moment is dat al 70%. We gaan wel naar de stembus, maar waar wij op stemmen is een schijnparlement, want de werkelijke beslissingen worden al genomen in Brussel. Van de grootte van bananen tot dadelijk het aantal islamieten dat we moeten opnemen in het kader van de algemene Europese asielzoekerswet. Op dit moment is men al bezig met een euroleger, dat nu de taken gaat overnemen van de Nato in Macedonie en Bosnie. Het is Adolf Hitler niet gelukt om Joegoslavie er onder te krijgen, maar de EU heeft het inmiddels voor elkaar gekregen. De Europese Unie heeft nu al zijn eerste koloniale mandaat, dus als straks andere landen in opstand zullen komen tegen de Euro-superstaat, dan wacht hen hetzelfde lot. In feite kan het euroleger optreden in elke lidstaat om eventuele opstanden in de kiem te smoren. Hebben we dit niet eens eerder gezien? Het frappante is, dat in de meeste EU lidstaten nauwelijks aanhang is voor dit onzalige idee, wat blijkt uit de opkomst tijdens de euroverkiezingen, in Nederland was er in 2000 maar een opkomst van 25%. In Joegoslavie werden de presidentsverkiezingen geannuleerd omdat de opkomst beneden de 50% waren, de EU-democratie is dus gebouwd op drijfzand.

Verder worden we nu onder druk gezet om Turkije toe te laten tot de Europese Unie, o.a. door de Bush-regering in de VS. Wat Bush te vertellen heeft in Europa is voor mij de vraag, want ik dacht dat Bush alleen president was van de Verenigde Staten. De Turken vinden dat ze bij Europa horen want 5% van het gebied valt op het Europese continent, 95% ligt in Azië. Eenzelfde soort redenering zou dan ook opgaan voor Spanje, dat dan lid zou moeten worden van de Afrikaanse gemeenschap, want zowel de Canarische Eilanden als Ceuta en Melilla liggen op dit continent. Afgezien van het feit dat de EU dan zal grenzen aan dubieuze en onstabiele landen zoals Irak, Iran, Syrië en Libanon, moeten we ons de vraag stellen of Turkije wel de Europese cultuur in zich heeft. Kijkend naar de bloederige geschiedenis van dit Ottomaanse land, dan is het antwoord een resolute nee. Het zou bijvoorbeeld de EU-leiders sieren om eindelijk eens te zeggen, dat Turkije een islamitische staat is (99% is moslim) en dus niet thuis hoort in het seculiere westen, we hebben dit kunnen zien in de recente verkiezing van de islampartij van Erdogan. Het is ronduit een nachtmerrie als we de deur openzetten voor 65 miljoen islamieten, terwijl we de deur hebben dichtgeslagen t.a.v. Wit-Rusland, de Oekraïne en Rusland zelf. In plaats van dat de EU een matigende invloed heeft op het islamitische Turkije, zal Turkije een voorbode worden voor de verdere islamisering van het seculiere Europa. Het gewicht dat Turkije in Europa zal krijgen is enorm, want het zal dan het tweede grootste land van de EU worden.

We weten nu ook wat de Europese Unie herbergt aan verspilling en corruptie, dankzij onze eigen Van Buitenen en Bernard Connolly. Beiden zijn dan ook zwaar gestraft door Brussel. Van Buitenen werd geschorst en kan zijn verdere carriere wel vergeten. Bernard Connolly is veroordeeld door het Europese Gerechtshof vanwege laster. Een saillant detail is, dat dit hof daar helemaal niet voor is opgericht, het zou alleen maar bemiddelen en uitspraken doen over handelsgeschillen van de Europese lidstaten. Zo ziet men maar weer, waar dit soort instituten voor worden misbruikt. De behandeling van beide heren heeft natuurlijk een afschrikwekkend effect op anderen, die graag naar buiten willen komen, maar dit nu toch liever uit het hoofd laten.

Als conclusie op deze problemen zou ik de politiek willen aanbevelen om de eerste schreden te zetten naar een uittreding uit deze toenemende dictatoriale superstaat. Men zal als tegenargument gebruiken, dat Nederland dan geen invloed meer heeft, maar dat argument geldt nu al niet meer. Nederland is tezamen met andere kleine landen effectief naar de zijlijn gedirigeerd, want het is nu een centraal Franco-Duits pact geworden, dat de besluitvorming uitoefent. Nederland is al uit de rente-commissie gestoten, wat voorheen als argument werd gebruikt om bij de Euro te komen, omdat dan toch medezeggenschap werd verkregen bij de ECB.

Zoals William Hague, de voormalige oppositieleider van Groot Brittannie al betoogde “We are in Europe, but we don’t want to be run by Europe”. Daarom is dit een goed moment om onze lidmaatschap bij de Europese Unie te herzien, want er zijn opties waar we voor kunnen kiezen, t.w.:

1. Absolute soevereiniteit, wat betekent, dat Nederland zijn eigen beleid en wetten kan maken, en volledige onafhankelijkheid heeft over de Nederlandse samenleving. Er bestaat nog steeds een vrijhandel, dit kan worden verkregen door multilaterale verdragen, waaronder die met de Europese Economische Ruimte. Verder staat het geen samenwerking in de weg ten opzichte van de internationale criminaliteit en terrorisme bestrijding.

2. Het lidmaatschap aanvragen van de Europese Vrijhandelsassociatie (EVA), welke op dit moment drie landen beslaat, Zwitserland, IJsland en Noorwegen. Dit betekent, dat we automatische lid worden van de Europese Economische Ruimte, dus de vrijhandel kan blijven bestaan.

In beide gevallen zullen we het europact moeten verlaten en de gulden weer moeten herinvoeren, wat ons het eerste jaar 4,5 – 5 miljard gulden (2 – 2,5 milard Euro) zal besparen, want de her-invoering van de gulden gaat ons ca. 2 – 2,5 milard gulden (1 – 1,2 miljard Euro) kosten. De daarop volgende jaren besparen we jaarlijks ongeveer 7 miljard gulden (3,5 miljard Euro) aan netto lasten, die we nu nog moeten betalen aan de Europese dictatuur. We betalen op dit moment onze eigen onderdrukking, op dezelfde manier waarop vroeger de DDR betalingen deed aan de Soviet Unie voor de stationering van een leger van 330.000 Russen.

Essays:

• Don’t throw away freedom to a Euro-superstate, Bernard Connolly, The Irish Times 31 december 2001
• Now it’s blasphemy to mock Europe, Ambrose Evans-Pritchard, The Spectator 18 november 2000
• Plans for the Fourth Reich, David Icke E-Magazine 7 december 2000
• Het bouwwerk Europa, Hans Nijenhuis NRC 20 oktober 2002
• Choosing liberty over socialism, Dave Koppel National Review 13 december 2000
• New Iron Curtain over Europe, Bob Djurdjevi New Dawn Magazine mei 1999
• Not-So-Super-Superstate: A bad thing gets bigger, Hugo Gordon National Review 29 oktober 2002
• The European Union is a Raw Deal, J.F.O. McAllister Time Magazine 21 oktober 2002
• The Euro-Soviet Threat, John Laughland The Mail on Sunday 15 oktober 2002
• Turkey and the European Union, Srdja Trifkovic Chronicles Magazine 12 november 2002
• EU to deploy troops after deal with Nato, Judy Dempsey Financial Times 15 december 2002
• Duitsland is sleepanker euroland, Michel Kerres en Maarten Schinkel NRC 13 november 2002
• Straf voor Duitsland en Frankrijk, Hans Buddingh NRC 13 november 2002
• Europese Unie krijgt eerste en tweede klasse, Alfred Pijpers NRC 17 november 2002
• Tyranny of the majority, Roger Scruton The Spectator 18 mei 2002
• Blind faith in government, Tibor R. Machan Mises Institute 4 maart 2002
• Splits in the rotten heart of Europe, Brian Denny Poptel.org 17 september 2002
• Uur van de waarheid nadert voor eurozone, Hans Buddingh NRC 9 september 2002
• The European Union’s looming accounting scandal, Srdja Trifkovic Chronicles Magazine 2 augustus 2002
• Tegenvallende groei Italië bevestigt tweedeling in Euro-stabiliteitspact, Financieel Dagblad 13 augustus 2002
• Twitchy Europe, Michael Stenton Chronicles Magazine 24 juni 2002
• The United States of Europe, Roland Watson LewRockwell.com 17 januari 2002
• Europeans redraw political map, Ambrose Evans-Pritchard, Daily Telegraph, 20 maart 2002
• Unveiled: the blueprint for United States of Europe, Stephen Castle, The Independent, 29 okober 2002
• True Fascists of the New Europe, Patrick J. Buchanan, The American Cause, 30 april 2002
• Bestuur EU moet hervormd worden, A.H.W.J. van Schijndel, NRC 18 juni 2002
• European monetary reform, the pitfalls of central planning, Kevin Dowd, Cato Institure, 27 december 1993
• EU starts security and defense missions, Sharon Spiteri, EU Observer, 31 december 2002