Velen zijn compleet in de war, waar het gaat over de vershillen tussen diverse politieke stromingen, hoewel als men naar de basis teruggaat het in feite eenvoudig te begrijpen is en kunnen we de maatschappelijke stromingen in drie sectoren onderscheiden, deze zijn kapitalisme, corporatisme en socialisme. Ofschoon ik hier vaker in het verleden aan heb […]
Velen zijn compleet in de war, waar het gaat over de verschillen tussen diverse politieke stromingen, hoewel als men naar de basis teruggaat het in feite eenvoudig te begrijpen is en kunnen we de maatschappelijke stromingen in drie sectoren onderscheiden, deze zijn kapitalisme, corporatisme en socialisme.
Ofschoon ik hier vaker in het verleden aan heb gerefereerd, zal ik deze in het kader van de aanstaande verkiezingen toch individueel benoemen en duiden:
Kapitalisme
Dit is een stroming die sinds de late middeleeuwen op gang is gekomen en wel in Italië met de opkomst van de boekdrukkunst en renaissance. Oude Griekse en Romeinse wijsheden werden weer opgerakeld en vormden de basis voor een nieuw Europees elan na eeuwenlang in de donkere middeleeuwen te hebben gezeten van kerkelijke dwang en continu stammenstrijd. In Italië is in de 14e eeuw de gecodificeerde uitvinding van het dubbelvoudig boekhouden gedaan door de Franciscaanse monik Luca Pacioli en voor het eerst had men een financiële methode ter beschikking om de winst van elk moment te kunnen uitrekenen, alsmede de liquiditeit (kasstroom) en de
solvabiliteit (bezitswaarde) te kunnen bepalen. Voordien gold het oude Romeinse systeem van enkelvoudig boekhouden, waarbij er nooit kon worden berekend of men winst, danwel verlies draaide. Vaak werd een bedrijf geleid totdat het failliet werd verklaard van de een op de andere dag. Het dubbelzijdig boekhouden zorgde voor een revolutie in de Europese samenleving. Op basis van de winstverwachting kon men aandelen uitgeven, beurzen oprichten, financiële vennootschappen stichten, risicovolle ontdekkingsreizen ondernemen e.d. Met andere woorden, het moderne kapitalisme was geboren.
Het kapitalisme kon zo langzaam maar zeker de wereld veroveren, beginnende in Europa. De markten werden opengegooid en voor vorsten en leiders was het voordelig om zoveel mogelijk ondernemers het land binnen te laten, zodat zij konden zorgen voor welvaart en voorspoed, wat hun schatkist zou kunnen spekken. Na de Amerikaanse revolutie en de industriële revolutie is het allemaal in rap tempo voortgegaan. Vandaar dat we kunnen spreken over een enorme welvaartsvergroting in de 19e eeuw als gevolg daarvan. Kapitalisme is in feite de vrijheid van handelen en de vrije keuze in producten en middelen om de zoektocht naar het eigen geluk te kunnen verwezenlijken. Geen monarch, president, kerkelijk leider of andere potentaat kon zijn stempel (het waren vrijwel allemaal mannen) meer drukken op de maatschappij, waar het ging om het ondernemerschap en de vrijheden, wat we tegenwoordig allemaal op de koop toenemen.
Kapitaal is eigenlijk iets wat iedereen in een of ander vorm bezit, of dit nu financieel vermogen, vastgoed, transportmiddel, opleiding of vaardigheid is, allemaal bezitten we wel een of meerdere van deze kapitaal soorten. Feitelijk zijn we allemaal kapitalisten, want mensen gebruiken kapitaal om daarmee waarde toe te voegen aan bestaande middelen. Via inkomen en vermogensopbouw kan dit kapitaal steeds beter worden aangewend voor de productie van goederen en het verlenen van diensten. Als iemand vertelt dat hij of zij een ´anti-kapitalist´ is dan is deze persoon tegen elke vorm van vooruitgang en verlangt dus impliciet terug naar de donkere middeleeuwen, waar men lijfeigene was en moest werken in gruwelijk feodaal stelsel met continu hongersnoden op de loer en waarbij kapitaalopbouw of een verbetering in de leefomstandigheden totaal afwezig waren. Het was meer een zaak van overleven dan gewoon leven.
Corporatisme
De vrijheid van ondernemerschap was het corporatisme een doorn in het oog, want deze bestaande gevestigde belangen (gilden, verenigingen, bonden, besloten en geheime sociëteiten) wilden namelijk de markt opdelen in de voor henzelf gemakkelijk te besturen sectoren, waarbij er quota, tarieven en afgebakende gebieden werden vastgesteld. Nu kon dat natuurlijk nooit in een vrije markt geschieden, want dat zou dan een inbreuk leveren op de vrije handel van andere ondernemingen en individuen. Zodoende kon men dat alleen bewerkstelligen via een vorm van overheidsdirigisme. Men probeerde de politici hiervoor warm te maken, door middel van hen de 
voordelen te laten zien van zo´n centraal geleide economie, waarbij de corporatisten van hun privileges zonder angst voor concurrentie zouden kunnen genieten. Hierdoor ontstond er een innige samenwerking tussen enerzijds de corporatisten en anderzijds de overheid, waarbij politici werden gecharterd om de wet- en regelgeving zodanig aan te passen, dat de corporatisten gemakkelijk de markt naar hun hand konden zetten. We zien dit in de praktijk niet alleen op nationaal niveau in Nederland, maar tevens op supra-nationaal niveau in de Europese Unie. Lobby´s en speciale belangengroeperingen hebben een enorm overwicht op de besluitvorming binnen de desbetreffende parlementen en politici zijn niet wars van een stuk cliëntelisme. Dit alles natuurlijk ten nadele van kleinere bedrijven, consumenten en belastingbetalers. Deze laatsten betalen immer het gelag van deze corporatistische praktijken.
Voorbeelden van corporatistische organisaties zijn bijvoorbeeld het medisch-farmaceutisch kartel, waarbij de farmaceutische industrie langzaam maar zeker alle concurrentie vernietigt en hun lobbygroepen in de Europese Unie succes na succes laten boeken om de markt naar hun hand te zetten met volledige medewerking van gekochte en betaalde politici, die vaak zelf uit deze contreien afkomstig zijn. Veel wet- en regelgeving verbiedt mensen om zelf zorg in te kopen of te verlenen, waarmee de farmaceutische industrie met hun partners, de enorme zorgverzekeraars, thans heer en meester zijn in de Europese Unie. Patenten zijn bijvoorbeeld voor maar liefst 20 jaar geldig, waar eigenlijk maar een periode van twee jaar voldoende is, terwijl zelfs aan deze decennialange termijn wordt getornd.. Alleen maar om hun exorbitante winsten verder uit te laten groeien. Veel andere natuurlijke methoden worden verboden of stevig aan banden gelegd, omdat dit natuurlijk een gevaar zou vormen voor deze corporatistische sector. Want als alles veel goedkoper of op maatwerk kan worden geleverd, dan betekent dat de doodsteek voor deze industrie.
Een ander voorbeeld is het militair-industrieel complex, dat via peperdure militaire interventies overal ter wereld gigantische bedragen verdient. Organisaties als de NATO, alsmede de militaire arm van de EU, de WEU, bemoeien zich overal met conflicten of lokken deze zelfs uit met behulp van malafide organisaties als de CIA om hun bestaan verder te rechtvaardigen. De CIA was verantwoordelijk voor de opkomst van de Taliban en Al-Qaida in Afghanistan, de import van mujahedeen in Joegoslavië en de UCK in Kosovo. Bovendien werden de Kroaten in het geheim door deze organisatie tot de tanden toe bevoorraad. Nu zien we hetzelfde in Syrië gebeuren, waarbij de Moslim Broederschap aldaar de overhand krijgt.
Sowieso had de NATO als organisatie reeds in 1991 ontbonden moeten worden, gelijktijdig met de teloorgang van het communisme in Oost-Europa, maar nee, de militaire planners wilden het coûte que coûte in stand houden om zo het militair-industrieel complex van enorme kapitalen te voorzien, waardoor zij door konden produceren met geavanceerd wapentuig. Het JSF-project is hiervan een pregnant voorbeeld, waartegen nu eindelijk weerstand is gekomen. Eveneens is dat het geval met de interventies in Joegoslavië, Irak, Afghanistan, Libië, Syrië en straks Iran, welke allemaal onderdeel zijn van de strategie van het militair-industrieel complex. President Dwight D. Eisenhower waarschuwde in zijn afscheidsrede in 1961 hier reeds over en de geschiedenis heeft hem hierin volledig gelijk gegeven.
Een derde voorbeeld is het financieel-economisch kartel, waarbij de financiële sector een nauwe grip heeft op de economie. Met name banken en verzekeraars zijn hierbij de grootste ellende veroorzakende daders. Via een samensmelting met de staat in de vorm van de centrale bank en het bancaire segment heeft deze financiële sector het laatste woord over de besteding van miljoenen, miljarden en biljoenen euro´s, dollars, yens etc. Altijd zijn de belastingbetalers de klos in zo´n systeem, want zij moeten alle verliezen ophoesten, die door de banken en hun eigenaren zijn gemaakt. Terwijl men nauwelijks tot nooit iets van de winsten heeft gezien, daar deze veelal in de zakken van de eigenaren via enorme salarissen, superbonussen en aandelenopties zijn verdwenen. In elk normaal stelsel worden deze eigenaren voor het gerecht gedaagd en achter tralies gegooid wegens fraude en oplichting. De verliezen van deze banken moeten worden genomen door de obligatiehouders en de aandeelhouders, maar niet de belastingbetalers. Banken, dus ook systeembanken moet men failliet laten gaan, want dat is de enige manier om dit hele segment te zuiveren van de fraude welke schering en inslag is in deze sector.
Socialisme
Het socialisme is feitelijk in de laat 18e eeuw opgekomen tijdens de Franse revolutie, de Jacobijnen onder leiding van de psychopaat Jean-Paul Marat, de corpulente Georges Danton en de tiran Maximilien de Robespierre. Deze 
lieden stonden een samenleving voor, die een samensmelting van economie en staat voor ogen hadden. Zij waren daarom de voorlopers van de huidige socialisten. De Jacobijnen zagen niets in een vrije markt en zeker niets in een vrije samenleving, waarbij individuen het voor het zeggen zouden krijgen. Alles moest vanuit de staat worden georganiseerd. Het systeem van arrondissementen kwam in zwang, waardoor alles werd gedirigeerd en uiteindelijk gecentraliseerd Socialisten hebben hun latere ideeën verkregen dankzij deze Franse revolutie, daar elke revolutie erna een kopie was van de Franse. De socialisten gaven de schuld aan de ´kapitalisten´, vanwege het ´uitbuiten´ van de proletarische klassen, terwijl het juist de corporatisten waren die in samenwerking met de staat de economie hadden afgebakend via protectionisme en mercantilisme. We zien dit tegenwoordig in de vorm van import- en exportverboden, boycots, tarievering en quota. In de Verenigde Staten waren deze krachten gelukkig afwezig, zodat dit land zich kon ontwikkelen tot rijkste natie ter wereld aan het begin van de 20e eeuw met een enorm industrieel potentieel, alsmede een afwezigheid van klassenstrijd. De socialisten waren zeer succesvol in Europa, omdat men op dit continent niet veel ervaring had met een vrije markt, behalve dan in Nederland en Engeland. Mensen waren reeds eeuwenlang gewend aan het gekoeieneer van koningen, prinsen, keizers en later presidenten en dictators, die hun leven aanstuurden. Helaas voor de Verenigde Staten is het socialisme sinds de jaren 60 eveneens daar aangeland, eerst onder Lyndon Johnson met zijn Vietnam-oorlog en Great Society, tot aan vandaag de dag met Obamacare, waarbij iedereen verplicht wordt om een peperdure verzekering te betalen, zonder een eigen inbreng voor zijn of haar zorg.
Degenen die het socialisme aanhingen beseften al gauw dat men voor een gecentraliseerde en staatsgestuurde samenleving de nodige kapitaalmiddelen behoefden, dus was er reeds snel een natuurlijke symbiose opgezet met de corporatisten, die dit kapitaal konden verschaffen. Voorwaarde was dan wel dat de corporatisten mee zouden delen in de wet- en regelgeving, waardoor zij de markt keurig naar hun hand konden zetten om zodoende de concurrentie buiten spel te zetten. Veel politici kregen in ruil hiervoor lucratieve banen als commissarissen bij deze bedrijven (banken en multinationals), waarbij de levenslijn tussen politiek en corporatisme werd verstevigd. Allerlei platforms, subsidiekanalen, handelsvoordelen en protectionistische maatregelen vormden onderdeel van deze innige samenwerking, later uitgebreid met EU-wetgeving, waarbij het protectionisme continentaal van kracht werd. De belastingbetalers en de consumenten werden via een soort verdeel- en heerssysteem keurig in toom gehouden. Men stemde wel op partijen, maar de meeste partijen vielen toch in een van beide stromingen, dus koos men onwetend toch voor de instandhouding van het huidige corrupte stelsel.
Kijken we naar het tegenwoordige politieke spectrum dan kunnen we de Nederlandse partijen als volgt summier indelen:
VVD:Een zuiver corporatistische partij en staat een Eurofiele partijpolitiek voor door middel van verkwanseling van Nederlandse belangen aan een EU-dictatuur. VVD verkiezingsprogramma
PvdA:Een socialistische partij die tevens een Eurofiele partijpolitiek voorstaat, waardoor de Nederlandse soevereiniteit wordt overgedragen aan de Europese Unie met alle gevolgen van dien. PvdA verkiezingsprogramma
CDA:Evenals de VVD een bijna zuiver corporatistische partij, die de belangen van Nederland al lang heeft overgedragen aan de Brusselse moloch. Een Eurofiele partij waar een vrijheidslievende persoon niets te zoeken heeft. CDA verkiezingsprogramma
D´66: Net als de VVD een zuiver corporatistische partij, die met haar gestoorde leider de belangen van Nederland geheel ondergeschikt heeft gemaakt van de Brusselse dictatuur. Deze partij heeft Eurofilie tot een nieuw hoogtepunt weten te brengen. D´66 Verkiezingsprogramma
GroenLinks: Begonnen als socialistische partij, maar gaandeweg zich heeft bekeerd tot het corporatisme. Haar Eurofilie kent geen grenzen en de lokale belangen tellen voor deze partij al lang niet meer mee. GroenLinks verkiezingsprogramma
PVV: Een mengeling van kapitalisme en socialisme, was aanvankelijk begonnen als kapitalistische partij, maar door de jaren heen besmet met het socialisme. Een groot voordeel is wel dat deze partij zeer Eurosceptisch is en niet de belangen van Nederland wil verkwanselen. PVV verkiezingsprogramma
SP: Een socialistische partij, die bijna Stalinistisch is in opzet. Nederland zou dan een moderne Sovjet Unie worden met een centralistisch beleid vanuit Den Haag. Een voordeel is dat het een Eurosceptische partij betreft, welke het nationale belang boven die van de Europese Unie stelt. SP verkiezingsprogramma
LP: De naam zegt het al, de Libertarische Partij is een partij die het kapitalisme volledig wil herstellen en zowel het corporatisme als het socialisme wil uitschakelen. Men is zeer Eurosceptisch en wil de nationale politiek niet verkwanselen aan de Brusselse dictatuur. LP verkiezingsprogramma
TON: Deze partij is bijna volledig kapitalistisch en wil het bijna volledig herstellen door middel van het corporatisme en socialisme wegvagen. Het is evenals de LP zeer Eurosceptisch en wil dat Brussel zich niet meer bemoeit met de Nederlandse politiek en economie. Trots op Nederland verkiezingsprogramma
ChristenUnie: De partij was van oorsprong op christelijke basis gefundeerd, maar is in feite een socialistische partij geworden, het is redelijk Eurosceptisch, maar niet volledig. Zij is tegen individuele vrijheid en wil veel dingen door de staat laten bepalen. Christen Unie verkiezingsprogramma
Partij van de Dieren: Deze partij is op tamelijk socialistische leest geschoeid en wil de inzet de dieren maken en iedereen daaraan ondergeschikt maken. Nu is er niets tegen een goede behandeling van dieren, sterker ik ben helemaal wars van elke dierenmishandeling, maar dat wil niet zeggen dat ik op zo´n dierenpartij moet stemmen, want mensen zijn nog altijd de belangrijkste doelgroep volgens het kapitalistische principe. Voordeel is wel dat deze partij behoorlijk anti-EU is. Partij voor de Dieren verkiezingsprogrammas
Tot zover even een korte blik op het politieke landschap van Nederland vanuit het gezichtspunt van een vrijheidslievende hoek.
Bronnen:
Essays
The Economic System of Corporatism; Dept. of Economics, San José State University, San José, CA, USA 2012
What is the Military Industral Complex?; Christopher Ball, Dept. of History, George Mason University & History News Network, Seattle, WA, USA, 8 februari 2002
History of Socialism; A.R. Peach, Liberty News, Chatham, New York, NY, USA, 24 augustus 2011
CIA worked with Pakistan to create Taliban; Sanjay Suri, Revolutionary Association of Women of Afghanistan, India Abroad News Service, 6 maart 2001
German Intelligence and the CIA supported Al Qaeda Sponsored Terrorists in Yugoslavia; Koha Ditora, Global Research, Pristina, Albanië, 22 november 2004
Sources CIA gets Goahead to Destabilize Yugoslavia, CNN News/Newsweek, New York, NY, USA, 24 maart 1999
The French Revolution, Alan Woods, In Defence of Marxism, London, UK, 22 december 1999
Thomas Jefferson on the French Revolution; Thomas Jefferson, Philadelphia, Penn. USA, 3 januari 1793
Rethinking Individualism and Collectivism; Daphne Oyserman, Heather M. Coon, Markus Kemmelmeier, Psychological Bulletin Vol 128, American Psychological Association, University of Michigan, Ann Arbor, Mich. USA, 2002
Jean-Jacques Rousseau; Christopher Bertram, Stanford Encyclopedia of Philosophy, Stanford University, Stanford CA, USA, 27 september 2010
Dit artikel is eerder gepubliceerd in het 5 minuten nieuws.
