De nieuwste prijsgegevens geven aanleiding tot ernstige zorgen dat we nog meer worden beroofd, want dat is wat inflatie is, door onze eigen regering dan we weten!
Bovenop de lasten van een grote overheid, schuldberg en oorlog, kunnen we nog een zaak toevoegen aan de lijst en dat is inflatie. De nieuwste prijsgegevens geven aanleiding tot ernstige zorgen dat we nog meer worden beroofd, want dat is wat inflatie is, door onze eigen regering dan we weten! In sommige opzichten is de terugkeer naar de stijgende prijsdruk op een niveau dat de economische groei overtreft een zekere vorm van vernietiging en een nalatenschap van de overheidsmacht om een puinhoop te scheppen waar die niet hoeft te zijn.
We zijn allemaal verbijsterd over de prijsstijgingen in onderwijs, medische hulp, huisvesting en energie. Toch stijgen niet alle prijzen tegelijk. Feitelijk kunnen we denken aan recente tijden toen we een omgekeerde situatie ervoeren. Degenen die toegang hebben tot goedkope supermarkten of grote discountwinkelketens ervaren dit gevoel elke keer als ze uit winkelen gaan. Lage prijzen scheppen een vorm van optimisme over de toekomst en geeft een blik op hoe het ook anders kan zijn. Dat de goederen en diensten zijn afgeprijsd tot nul, een wereld waarin schaarsheid geen enkel obstakel meer vormt naar een algemene voorspoed.
Hoera! Onze intuïtie vertelt ons dat dalende prijzen fantastisch zijn voor onze portemonnees, omdat we dan meer middelen over hebben om te sparen of andere consumptieartikelen aan te schaffen. Het is juist goed voor de maatschappij als geheel. Ons geld wordt steeds meer waard en daarom wordt onze arbeidsbeloning ook steeds meer waard. Als inflatie een sluipende belasting is, dan werkt deflatie als een belastingteruggave. Dalende prijzen zijn een cadeau dat de vrije markt aan iedereen schenkt, mits de natuurlijke goedgeefsheid van de markt niet wordt gedwarsboomd door centrale bankiers en overheidsfunctionarissen. De markt doet dit middels technologische innovatie die de productie efficiënter maakt en een verdere verdeling van arbeid mogelijk maakt via het veel aangevallen fenomeen van globalisatie. We worden allemaal beter van computers en de handel met de opkomende economieën van Oost-Europa en Azië.
Socialisten praten doorgaans over het samenwerken in de gemeenschap, maar de mondiale handel toont aan dat de beste manier om samen te werken als gemeenschap is om voor jezelf te werken, te handelen met elkaar en zo te komen tot een wederzijds voordeel. Op deze manier kunnen alle volkeren op aarde zich verenigen om te proberen de productie en efficiëntie te laten stijgen en tevens, want dat is zeer belangrijk, de prijzen naar beneden te krijgen – nu en voor altijd.
Helaas worden we vandaag de dag beroofd van ons recht op deflatie door middel van een enorme tegenwerkende kracht genaamd de centrale bank. Dankzij deze centrale bank en haar monetaire sluizen zakt de waarde van ons geld in plaats van dat deze stijgt. We zien nu de grootste stijging van de consumentenprijzen in 2,5 jaar. De centrale bank verzekerde ons dat het zou ingrijpen zodra de inflatie oncontroleerbaar zou worden. Maar het vertelde niet dat het zelf verantwoordelijk was voor de bestaande inflatie. Deze bekende houding werd eens vergeleken met een bestuurder, die alleen in de achteruitspiegel keek en tegelijk zijn passagiers verzekerde dat alles vooruit in orde was.
Volgens het meest recente inflatierapport zijn de prijzen aan het stijgen. Binnen de structuur van de index zelf vinden we een grote diversiteit, want veel prijzen zakken, maar ook genoeg prijzen stijgen, zodat het een snel stijgende index te zien geeft (er bestaat namelijk geen ‘inflatiecijfer’ als wetenschappelijk meetpunt).
De grootste stijgingen waren in voeding en energie, met in het bijzonder zuivel en benzine. Om van de ene plaats naar de andere te komen kost nu dus meer dan vorig jaar. De kosten van medische zorg stijgen nog steeds meer dan alle andere, met uitzondering van die van voeding en energie. De kosten van huisvesting stijgen ook. Met het oog op productiviteitsstijgingen, mondialisering, technologische verbeteringen en een werelddollarstandaard, die het toestaat om schijnbaar een onbeperkte hoeveelheid papier te exporteren, is het verdraaid moeilijk deze dagen om over de hele linie prijsstijgen te veroorzaken. Alle druk gaat de andere kant op. Deze zelfde druk heeft de centrale bank in staat gesteld om de rente op een uiterst laag niveau te houden, de geldkraan open te zetten, wanneer zij het nodig achtte, en tegelijkertijd een enorme rugdekking te geven aan de enorme schuldberg die is gecreëerd door de overheid.
Voeding en kleding zijn twee sectoren die behoorlijk hebben geprofiteerd van de mondialisering door middel van continu dalende prijzen, en dit ondanks de monetaire druk tot hogere prijzen. De huisvesting kan niet profiteren van de mondialisering, de energieproductie is geketend door staatscontrole en iedereen weet hoe gruwelijk de overheid is ten aanzien van de interventie in de medische sector.
Het punt is niet om te stellen dat regulering en marktcontrole inflatie veroorzaken, maar in plaats daarvan dat inflatie het minste effect heeft waar de vrije markt bezig is om de prijzen naar beneden te duwen, zoals bijvoorbeeld in de kledingindustrie. Hoe meer druk op de prijzen, hoe minder invloed de inflatie van de centrale bank heeft op de industrie, in ieder geval op korte termijn.
Op de zelfde manier zijn er bijkomende factoren die de hoge prijs van de medische zorg en energie beïnvloeden. Het socialisme heeft de vraag naar zorg verhoogd en de overheidsbeperkingen hebben een kunstmatig laag aanbod geschapen. De oorlog in Irak, evenals de sancties voordien, tezamen met milieubeperkingen, overheidsbezittingen en belastingen hebben gezorgd voor verminderde winstkansen in de energieproductie.
En toch, ondanks alles is de echte schuldige achter de prijsstijgingen en die uw recht op deflatie heeft bestolen, de centrale bank. De inflatie berooft ons van ons spaargeld, herverdeelt het geld van spaarders naar schuldenaren, verdeelt het bezit van consumenten naar diegenen die gekoppeld zijn aan de overheid, maakt het zakendoen moeilijker en subsidieert het kortetermijndenken ten koste van langjarige planning. Het drijft mensen in een arbeidsproces waar ze anders niet in zouden willen zitten als ze een keuze hadden en voorkomt dat de markteconomie haar magische werk doet om de levensstandaard jaarlijks te laten stijgen. Dus hoe kunnen we ons beveiligen tegen toekomstige inflatie? We zouden bijvoorbeeld betere centrale bankiers kunnen wensen, of verantwoordelijke politici, maar de grondleggers van de VS hoopten dat we geen overheid van mensen zouden worden. Neem in plaats daarvan de ideale methode om de geldwaarde vast te leggen tegen de aanvallen van overheidswege; de gouden standaard. Het ontneemt de staat geheel het recht om geld te creëren en dwingt iedereen om te leven binnen hun eigen begroting.
Llewellyn H. Rockwell Jr. is president van de Ludwig von Mises Instituut in Auburn, Alabama in de Verenigde Staten
Voor meerdere artikelen over de betekenis van inflatie en deflatie, verwijs ik u naar de volgende links:
- Wie veroorzaakt nu eigenlijk inflatie?
- Geldontwaarding
- Deflatie, de nieuwe werkelijkheid
- Economische zelfmoord
- De Geschiedenis van de Goudstandaard
- Laf, Laffer, Lafst
- De Japanse Crisis