Er zijn fundamentele verschillen in grondgedachten over mens en gemeenschap en deze beïnvloeden – haast onbewust – het denken over politieke problemen.
Er bestaat wel degelijk een fundamenteel verschil.
Er zijn verschillen in grondgedachten over mens en gemeenschap en deze beïnvloeden – haast onbewust – het denken over politieke problemen.
Links gaat uit van vier grondgedachten.
Allereerst de goedheid van de mens, waardoor in principe een ideale en harmonische samenleving mogelijk is. Wangedrag van mensen ontstaat door de huidige maatschappijstructuur. Die kan worden verbeterd omdat hij “maakbaar” is door, middel van een grondige wijziging van: rechtspraak, onderwijs, markteconomie, gedrag van de consument etc. De burger is eigenlijk niet verantwoordelijk voor zijn doen of laten. Zijn gedrag wordt immers bepaald door de structuren en omstandigheden (linkse termen: “institutioneel geweld”, “vervreemding”, “uitbuiting”, misdaad etc.). Als de structuren grondig worden veranderd in “progressieve” zin, zal het goede in de mens gaan overheersen: “Maatschappijverandering” moet de oplossing brengen. De staat kan – “in het belang van de gemeenschap” – de maatschappij fundamenteel veranderen. Dit onder leiding van de “progressieven”, planmatig en op wetenschappelijke basis. (Denk aan de term “wetenschappelijk socialisme”).
De Sovjetstaat was het meest radicale voorbeeld van de toepassing van deze grondgedachten.. Deze had zich zelfs tot doel gesteld de mens zelf te maken tot een “Sovjetmens” – een goede”Übermensch” in een ideale samenleving waar eenieder zou presteren naar vermogen en beloond naar behoefte.
Vele “progressieven” in onze samenleving negeerden tientallen jaren lang de Goelag en andere wantoestanden in de “Socialistische staten”. Zij ontkenden het failliet van dat socialistisch “experiment”, anders zouden zij hun geloof in de grondgedachten hebben moeten opgeven en dat was onverteerbaar – ook nu nog. Zij meten met twee maten, want, terwijl zij terecht in woede ontsteken als het gaat om wandaden van Nazi’s en Fascisten, zwijgen zij over het communisme. Er werd zelfs een zaal in de Tweede Kamer genoemd naar de leider van de Stalinisten in Nederland – waarom dan geen Mussert-zaal?
In Nederland en andere landen hebben deze geloofsartikelen een diepgaande invloed gehad op wetgeving en strafrecht, maar ook op discussies en beleid in vraagstukken rond onderwijs, sociale maatregelen, immigratie etc. Zo ontstond de neiging misdadigers niet of nauwelijks te straffen. De kreet “meer blauw op straat” werd aanvankelijk verontwaardigd als “reactionair” afgewezen.
De waarde van de ooit verguisde markteconomie werd schoorvoetend erkend – maar zij moet wel doen wat de (linkse) politiek haar voorschrijft!
Misbruik van sociale verzekeringen werd ontkend: de mensen zouden zich alleen melden als er een goede reden voor was. Tenslotte waren de feiten niet meer te loochenen en de openbare mening veranderde – de linkse grondgedachten ten spijt.
De hoogtijdagen van het socialisme lieten een erfenis na: een ver doorgeschoten verzorgingsstaat en overheden die de helft van het inkomen van de burger opeisen en torenhoge schulden maken ten koste van toekomstige generaties. Er is een sfeer ontstaan waarin men zich bij elk probleem tot de staat wendt voor een oplossing. Men eist banen, kosteloos onderwijs en vervoer, een woning, een inkomen, medische zorg, gelijkheid in kansen, nivellering van inkomens en vermogens en een pensioen.
De vele rechten die de burger opeiste werden zelfs in internationale verdragen vastgelegd.
Vele politici doen beloften terwille van stemmenwinst, maar wel op kosten van de belastingbetaler. “In de toekomst zien wij wel verder” (lees: de volgende generatie).
En zo ondergraaft de zieke verzorgingsstaat op zijn beurt het verantwoordelijkheidsbesef van de burger. Die vraagt zich steeds minder af of hij zijn eigen boontjes kan doppen. Hij klopt aan bij de staat.
Velen weigeren in te zien dat de verzorgingsstaat ziek is, omdat zij vasthouden aan de grondgedachten van links. Politici die de moed hebben om op de feiten onder staan onder druk, zij zouden ons sociale gebouw “afbreken”, kortom: zij zijn “rechts”.
Wat zijn nu de fundamenten van een rechtse visie? Voorop staat dat ieder mens verantwoordelijk is voor zijn eigen keuzes. Rechts staat voor een evenwichtiger kijk op de mens,die zowel goede als slechte eigenschappen heeft. (Cynisch? Neen, zelfkennis!). Iedereen kan zelfstandig een KEUZE maken tussen goed en kwaad;
en is daarmee persoonlijk verantwoordelijk voor zijn doen of laten. Daarom kan hij ter verantwoording geroepen worden – voor de rechter, door zijn chef, bij misbruik van sociale uitkeringen, bij overtreding van verkeersregels. Kortom: voor wangedrag van burgers is niet de maatschappijvorm verantwoordelijk maar degene die zich misdraagt. Voorts is rechts voorstander van controle van de macht. Tegen machtsmisbruik moet voortdurend worden gewaakt. Vandaar de scheiding tussen wetgevende, uitvoerende en rechtsprekende macht. De grootste zorg in dit verband is de welhaast oppermachtige staat. Ook in de economie dient de concurrentie te worden gehandhaafd.
Een belangrijke plicht is het respecteren van de rechten van medeburgers. Het is de beste waarborg voor het handhaven van de mensenrechten. Waarom niet een verklaring van mensen-plichten naast die van mensen-rechten?
Zie ook:
Ik vind het een slechte definiering. Zeker omdat begrippen als links en rechts nogal aan verandering onderhevig zijn. De maakbaarheidsideeen bestaan namelijk niet alleen bij socialisten, maar zeker ook bij conservatieven en fascisten. Het een wordt links ingedeeld, het ander rechts.
Het liberalisme, dat voor een kleine overheid is en voor eigen verantwoordelijkehid is, werd altijd als links beschouwd, tegenover het rechtse feodalisme, dat uitgiong van een regelende overheid.
Het is weer jammer dat libertarisme in dit artikel weer vereenzelvigd wordt met ‘rechts’. Aschwin de Wolf zei het geloof ik al: als je een term als “rechts” gebruikt om het libertarisme te bestempelen, dan heb je in feite de discussie (met ‘linkse’ tegenstanders) al verloren. Mensen hebben een vast beeld wat zij zich bij ‘rechts’ voorstellen, en dat beeld heeft niets te meken met het ware libertarisme!
Zo wordt George W. Bush vaak “rechts” genoemd, maar Amerikaanse libertariers (zogenaamd “rechts”) zijn juist de grootste critici van het sociale, economische, en buitenlandse beleid van Bush. Op lewrockwell wordt Bush vrijwel dagelijks afgezeken.
We moeten van het cliche af dat alle politieke ideologieen in een eendimensionale links-rechts lijn te proppen zijn.
Ja, verbazend die eendimensionale aanpak terwijl we jaren het tweedimensionale model van David Nolan trachten te promoten.
Zie de kleinste politieke quiz ter wereld op http://www.libertarian.nl die op eenvoudige wijze daar gebruik van maakt.
Deze is een uitstekend middel om iemand duidelijk te maken wat het libertarisme is en wil.
Klassiek Liberaal en Otto Drachen hierboven hebben gelijk. De tegenstelling links-rechts is achterhaald. Het gaat tegenwoordig om de tegenstelling individualisme-totalitarisme. Dat totalitarisme kan zowel links-collectivistisch zijn als rechts-fascistisch.
Overigens is ook de joods-christelijke notie van het goede en kwade in de mens achterhaald. Mensen zijn van nature niet goed en niet slecht. Mensen zijn letterlijk tot alles in staat, het hangt slechts van de omstandigheden af hoe iemand reageert.
De uitgemergelde mensen in de vernietigingskampen in WOII die elkaar eerst nog hadden geholpen bevochten elkaar ten slotte op leven en dood voor een hap eten als de gamellen met dunne soep werden neergezet. En al die miljoenen Duitsers die daaraan hebben meegewerkt waren heus geen slechtere mensen dan wij. Zij werden slechts door de omstandigheden gedwongen: meewerken of anders de gevangenis en het vuurpeleton. Zelfs de soldaten van zo’n vuurpeleton werden voor de keus gesteld: schieten of zelf gedood worden.
Uit wetenschappelijk onderzoek waarbij mensen uit alle lagen van de bevolking en van allerlei opleidingsniveau opgedragen werd een onbekende persoon die zich in een andere kamer bevond elektrische schokken toe te dienen bleek dat als de omstandigheden waaronder dit verzoek werd gedaan logisch en overtuigend werden ingekleed vrijwel iedereen bereid was de onbekende deze stroomstoten toe te dienen.
En dat de samenleving ‘maakbaar’ is, is geen linkse notie maar een waarheid als een koe. Sinds de mens rechtop is gaan lopen en daardoor zijn handen en hersens (en daarmee wetenschap en techniek) heeft kunnen ontwikkelen leeft de mensheid in een kunstmatige omgeving, gevormd naar eigen idee en inzicht.
Waar het echter om gaat is, dat niet anderen beslissen wat goed en slecht voor je is (zoals onder ideologieën als christendom of communisme), maar dat je dat zelf kan uitmaken. Daar is dus wel degelijk een maatschappijstructuur voor nodig die mensen vrij laat. Ieder mens heeft het recht verkeerde keuzes te maken, maar niet het recht anderen onder die verkeerde keuzes te laten lijden.
Comments are closed.