De oplossing voor vervuiling I

Is de overheid niet de beste beschermer voor het milieu en onze nationale parken? Welke stappen zouden libertariers nemen? Wie is de grootste vervuiler van allemaal? De oliebedrijven? De chemische sector? Wellicht kernreactors?

Is de overheid niet de beste beschermer voor het milieu en onze nationale parken? Welke stappen zouden libertariers nemen? Wie is de grootste vervuiler van allemaal? De oliebedrijven? De chemische sector? Wellicht kernreactors?

Wanneer u “geen van de drie” hebt gegokt, had u het juiste antwoord. Onze overheid, op zowel federaal, staats als lokaal niveau, is de grootste vervuiler in dit land. En daarbij, onze overheid ruimt niet eens haar eigen rommel op!

In 1988 bijvoorbeeld, eiste de EPA (Environmental Protection Agency) dat de departementen van Energie en Defensie 17 van hun wapenfabrieken zouden reinigen, die radioactieve en giftige stoffen lekten – genoeg besmetting om in 50 jaar tijd $100 miljard aan schoonmaakkosten te moeten uitgeven! De EPA werd simpelweg genegeerd. Geen enkele bureaucraat werd naar de gevangenis gestuurd of werd aangeklaagd voor de veroorzaakte schade. Overheidsinstanties genieten soevereine immuniteit.

In 1984 oordeelde een rechtbank in Utah dat het Amerikaanse leger nalatig was bij hun nucleaire testen, daarbij serieuze gezondheidsrisico’s (dood) veroorzakend bij de mensen die blootstonden aan de nucleaire deeltjes. Het hof van beroep seponeerde de claims van slachtoffers omdat ambtenaren soevereine immuniteit genieten.

Hooker Chemical smeekte het bestuur van de Niagara Falls school om niet het land uit te graven waar Hooker veilig haar giftige chemische afval had opgeslagen. Het bestuur van de school negeerde de waarschuwing en de belastingbetaler kon $30 miljoen ophoesten om de school te verplaatsen toen er zich gezondheidsproblemen voordeden. De EPA startte een rechtszaak, niet tegen het roekeloze bestuur, maar tegen Hooker Chemical! Overheidsdienaren genieten soevereine immuniteit.

De overheid, zowel federaal als lokaal, is de grootste vervuiler in de VS. Deze vervuiler komt letterlijk weg met moord dankzij soevereine immuniteit. Libertariers zouden de overheid verantwoordelijk maken voor haar acties net zoals ieder ander individu verantwoordelijk is. Libertariers beschermen het milieu door als eerste daad de immuniteit af te schaffen.
Door de overheid verantwoordelijk te maken voor milieubescherming, hebben we de kat op het spek gebonden. De overheid, zowel federaal als lokaal, controleert ongeveer 40% van ons land. Helaas, als rentmeester verwoest de overheid dit land stap voor stap.

Bijvoorbeeld, het Bureau of Land Management controleert een gebied dat twee keer zo groot is als Texas, bestaande uit bijna heel Alaska en Nevada. Veel van dit land is verpacht aan boeren die vee houden. Omdat boeren het land slechts pachten, hebben ze geen enkele prikkel om het te onderhouden. Niet verrassend, al in 1925 werden studies gepubliceerd die aantoonden dat vee een twee keer grotere kans had te overlijden op land in publieke handen en de helft minder op land dat in private handen was.

Het is duidelijk, bezitters zijn betere beschermers dan pachters. Als de overheid haar land zou verkopen aan boeren, dan zouden de nieuwe eigenaars er voor zorgen dat het land duurzaam wordt bewerkt om winst en rendement te maximaliseren.

Ook kan het bezit van wild dieren letterlijk voor uitsterven bedreigen. Tussen 1979 en 1989 verbood Kenia het jagen op olifanten, echter het aantal van deze nobele soort daalde van 65.000 tot 19.000. In Zimbabwe daarentegen konden gedurende dezelfde tijd mensen olifanten als bezit houden en verkopen. Het aantal olifanten steeg van 30.000 naar 43.000 omdat hun eigenaars hun bezit verwoed beschermden. Stropers hadden geen enkele kans!

Op precies dezelfde wijze heeft de commercialisatie van buffels de soort voor uitsterven behoed. We maken ons nooit zorgen over het uitsterven van vee omdat de status als waardevol “bezit” zorgt voor de uitbreiding. De tweede stap die libertariers zullen nemen om het milieu te beschermen en dieren voor uitsterven te behoeden, is door het aanmoedigen van het private bezit van land en dier.

Ooit waren milieubeschermers afkerig van privaat eigendom, maar nu heeft men gezien dat het vaststellen van eigendomsrechten voor de inheemse bewoners een effectieve manier is om het regenwoud te beschermen. Herinnert u zich de film Medicine Man, waarin onderzoeker Sean Connery een wonderbaarlijk medicijn ontdekt in het woud? Helaas, het levensreddende middel wordt letterlijk met de grond gelijk gemaakt wanneer de overheid het woud opoffert aan de belangen van het bedrijfsleven. De inheemse bewoners met wie onderzoeker Connery leeft worden weggejaagd uit hun bos. Hun rechten op het land (homesteading) worden simpelweg genegeerd door hun eigen overheid!

Onze eigen inheemse bevolking werd ook onrechtmatig van hun land gejaagd. Op dezelfde wijze als het regenwoud worden onze nationale bossen overgeleverd aan houtbedrijven. Tot aan 1985 bouwde de US Forest Service 350.000 mijl aan wegen voor de kap met ons belastinggeld, waarmee ons snelwegnet met een factor 8 werd verslagen! In de tussentijd verdween ongeveer 30% aan wandelpaden. Het lijkt duidelijk dat onze overheid liever bepaalde groepen bevooroordeeld dan ons erfgoed beschermt.

Zelfs onze nationale parken zijn niet immuun voor misbruik. Yellowstone Park Service heeft ooit werknemers aangemoedigd roofdieren (wolven, vossen etc) te vangen zodat de gehoefde zoogdieren, die de bezoekers leuker vinden, zouden floreren. Het gevolg was duidelijk, de ecologische balans werd verstoord. De grotere eland joeg de reeën en schapen weg, vertrapte de oevers en vernielde leefgebied van de bever. Zonder de bevers zouden de waterkip, de nerts, otter en forel in gevaar komen. Zonder de forel of de struiken en bessen die ooit langs de oever stonden, begonnen opeens grizzlyberen de bezoeker in gevaar te brengen op hun zoektocht naar voedsel. Het resultaat: werknemers van het park moesten de beren verwijderen en de wolven terug brengen.

Zijn we niet beter af als milieuorganisaties, zoals de Audubon Society of Nature Conservancy, het management van onze waardevolle parken zouden overnemen? De Audubon Society’s Rainey Wildlife Sanctuary onderhoudt zichzelf gedeeltelijk door het op ecologisch verantwoorde manier beheren van een natuurlijk gasbron. Naast het behoudt van de fijnzinnige leefomgeving, toont de organisatie hoe technologie en ecologie op een vredige en winstgevende manier kunnen samengaan.

Het milieu zou immens kunnen profiteren door het verwijderen van soevereine immuniteit met daaraan gekoppeld het privatiseren van land en dieren. De derde en laatste stap in het libertarische programma om het milieu te redden is het gebruik van schadeloosstelling, zowel als afschrikmiddel als herstel. In de volgende column zal worden ingegaan op het tweede deel van de Oplossing voor Vervuiling, waarin de vraag wordt beantwoord “hoe houden libertariers lucht en water schoon?”.

(Met dank aan Bas Jonker voor de vertaling)

Mary Ruwart is gespecialiseerd in het geven van korte, overtuigende antwoorden op de moeilijke vragen over het libertarisme. Ze schreef er zelfs een boek over: “Short Answers to the Tough Questions”. Ook schreef ze de internationale bestseller “Healing Our World” waarin ze het sociale gezicht van het libertarisme laat zien. Haar website is: www.ruwart.com.

Referenties:
1. John Baden, “Destroying the Environment: Government Mismanagement of Our Natural Resources: (Dallas, TX: National Center for Policy Analysis, 1986), pp. 20-21.

2. Alston Chase, Playing God in Yellowstone: The Destruction of America’s First National Park (New York: Atlantic Monthly Press), pp. 123-124.
3. Mary J. Ruwart, “Destroying the Environment” and “Pollution Solution” in Healing Our World: The Other Piece of the Puzzle (Kalamazoo, MI: SunStar Press, 1993), pp.97-110; 171-18

Dit artikel verscheen eerder op: