Jullie zouden niet Moeder Teresa moeten loven, maar je moeten schamen, zegt de Libertarian Party tot de Amerikaanse politici in Washington DC.
Onder deze titel ontving ik een email over uitspraken van de Amerikaanse Libertarian Party:
“Jullie zouden niet Moeder Teresa moeten loven, maar je moeten schamen, zegt de Libertarian Party tot de Amerikaanse politici in Washington DC. Politici zouden niet de herinnering aan moeder Teresa moeten prijzen, maar in plaats daarvan zou haar leven en haar goede werk de politici beschaamd moeten laten voelen, zei de Libertarian Party vandaag. Het leven van Moeder Teresa was een stille afkeuring van alles waar politici voor staan”, zei de nationale partijvoorzitter Steve Dasbach. Dat politici hun voordeel proberen te halen uit haar dood, door haar te loven met bloemen is doortrapte hypocrisie.”
De tengere non, die de Nobel Prijs voor de Vrede heeft gewonnen en wiens naam synoniem is geworden met onbaatzuchtige toewijding aan de armen en uitgestotenen, overleed op vrijdag 9 september op 87 jarige leeftijd. Ze is begraven in Calcutta, India. Haar dood was nog niet aangekondigd of president Bill Clinton herdacht haar als een ongelofelijk persoon. In 1996, toen gediscussieerd werd over een ere-Ameriaanschap voor Moeder Teresa, zei Clinton dat ze liet zien “Hoe we onze dromen over een goede en rechtvaardige samenleving kunnen verwezenlijken.”
Maar Clinton, en alle andere lovende politici, gaan voorbij aan de kern van Moeder Teresa’s leven, zegt Dasbach. “Moeder Teresa trof ons in onze harten, terwijl de politici ons treffen in onze portemonnee” zei hij. “Moeder Teresa heeft nooit geëist dat iemand haar hielp; ze vroeg het altijd bescheiden. Daarom was zij over de hele wereld geliefd. Kun je je voorstellen hoe anders haar legende was geworden als zij gebruik had gemaakt van de dwangmatige macht van belastingheffing, in plaats van de voorbeeldige kracht van particuliere liefdadigheid?” En hoewel de politici beweren hetzelfde doel te hebben als Moeder Teresa — het helpen van de armen — is het contrast erg sterk, zegt hij. “Vergelijk Moeder Teresa met Amerikaanse politici”, zegt Dasbach. “Moeder Teresa kuste de handen van stervende lepra leiders; zij waste haar eigen kleding met de hand; ze sliep op een dun matras en ze plukte larven uit de wonden van de daklozen van Calcutta. Politici daarentegen, houden speeches in de luxe airconditioning van het Capitool, zij hebben $5.000,- per bord kostende diners en zij geven andermans geld uit aan politieke doelen die zorgen dat ze herkozen worden”, zegt hij. Daarom zien de Amerikanen instinctief het verschil tussen een werkelijk morele persoon als Moeder Teresa, en een typische Washington politicus. En dat is waarom zij op zo’n afwijkende emotionele wijze reageren, zegt hij. Probeer, om het verschil te illustreren, Moeder Teresa eens met een geweer voor te stellen, zegt Dasbach. “Stel je de magere non voor die je opdraagt om een check uit te schrijven aan de armen in India. Het idee is bespottelijk, omdat de non nooit naar het middel van drang heeft gegrepen, zelf nooit om het mooiste doel te bereiken. Probeer nu Bill Clinton of Newt Gingrich voor te stellen in monnikspij, langs de straten staand in Calcutta, en de voorbijgangers bescheiden vragend om vrijwillige bijdragen om hem te helpen de armen te voeden. Het idee is net zo bespottelijk omdat politici nooit om hun geld vragen; zij dragen je op om te betalen. De Amerikanen begrijpen dat werkelijke, morele liefdadigheid niet bereikt kan worden onder dreiging met een geweer,” zegt Dasbach. “Wellicht dat mensen daarom zo’n weerzin tegen politici hebben, terwijl Moeder Teresa door honderden miljoenen mensen werd geëerd. Op het moment van haar dood, had Moeder Teresa een instituut opgezet rondom haar charitatieve werk. Haar Katholieke orde, die zij had opgericht in de sloppenwijken van Calcutta in 1948, was zodanig uitgegroeid dat het 600 asielplaatsen, soepkeukens, medische klinieken, opvangcentra, en AIDS verzorgingshuizen omvatte, in 100 landen over de hele wereld. De staf van haar liefdadigheidsmissionarissen bestaat uit 5.000 zusters en broeders en duizenden vrijwilligers.”
Volgens Dasbach vinden de Amerikanen Teresa over het algemeen dus moreler dan Clinton, omdat Teresa het goede doel bereikte op vrijwillige wijze en Clinton door middel van dwang. Ik denk echter dat Teresa door veel Amerikanen en andere mensen erg moreel wordt gevonden omdat zij de Christelijke, altruïstische moraliteit symboliseert, terwijl Clinton meer egoïstische motieven heeft. Maar ondanks dat zijn er veel mensen, en vooral veel Amerikanen, die Clinton helemaal geen immorele man vinden, omdat zij in de waan zijn dat Clinton wel degelijk ook altruïstische motieven heeft. Wat dat betreft werken dit soort speeches van Clinton heel goed.
Natuurlijk is Clinton de eerste die Moeder Teresa in ere moet houden. Het is immers de filosofie van het volstrekte altruïsme, welke Moeder Teresa heeft verpersoonlijkt, die Clinton in de kaart speelt. Het is namelijk deze filosofie, die leert dat het fout is te vinden dat het doel in je leven ‘het zorgen voor je geluk’ zou zijn. Integendeel, het leert dat het je doel is een middel, een werktuig, een object te zijn voor het geluk van anderen, en het liefs van de meest incapabele zwervers. Het doel van het leven van een morele intelligente vrouw met organisatietalent, zoals moeder Teresa, is het zich opofferen voor de zieke, zwakke, halfdode kansloze, in het meest door politici kansloos gemaakte gebied van deze aardkloot. En laat dit een les zijn voor de andere intelligente mensen, dat ze niet denken dat ze rustig biefstuk etend met familie of vrienden lol trappend hun weekeind mogen doorbrengen, met hun eigen auto en hun eigen huis. Nee, de medemens, die al kansloos is, dat is het doel in je leven waar de rest voor moeten wijken. Daarom moeten de yuppies, de zakenlui, de wetenschappers, worden tegengehouden en moeten de beloningen voor hun prestaties worden afgepakt en aan de kanslozen worden gegeven, die dat geld direct vergokken, verzuipen, of op andere wijze snel weten op te krijgen. Dat de hele verstikkende santenkraam van de verzorgingsstaat en de socialistische staat juist zorgt dat er steeds meer kanslozen bijkomen, omdat het werk opraakt, de huizen opraken, en meer van dat soort problemen, beseffen de meeste mensen helaas niet. Nee, de altruïstische filosofie, verpersoonlijkt door wijlen Moeder Teresa, wordt als maar herhaald en herhaald, met name door de Bill Clintons van alle landen. Waardoor zij hun status, hun macht en hun geld kunnen behouden, zodat zij de schijn voor zichzelf en de wereld kunnen ophouden respectabele mensen te zijn. Terwijl er niets te respecteren valt, behalve de spraaktalenten van deze gladde, gewiekste, goed van de tongriem gesneden nietsnut.
Het is precies deze altruïstische filosofie, die de yuppies, de zakenlui, en de wetenschappers tegenhoudt, demotiveert, naar het buitenland laat vertrekken, of, erger, ze tot ware liefdadige weldoeners, of als ze meer het eigenbelang willen dienen, tot ambtenaren of politici omtovert. De filosofie die daarmee zorgt dat landen als India een slecht werkende economische motor hebben. Er is daar een systeem dat veel van de rijken voor de armen plukt, maar er is weinig om van te plukken, tenzij de overheid als een perpetuum mobile haar eigen ambtenaren probeert te plukken (die inderdaad wel veel geld hebben, en waarvan en in India genoeg te vinden zijn) of de aanverwante maffia en andere overheidsvriendjes.
Van mij geen hulde voor wijlen Moeder Teresa. Liefdadigheid is een mooi instituut, maar weldenkende mensen zorgen dat ze een goed verdienende baan hebben (wat ook heel goed op het gebied van liefdadigheid kan), voor een economisch gezond particulier initiatief. Mensen die zich zelf opofferen, wegcijferen, en zich als werktuig voor anderen ten dienste stellen, doen niet alleen zichzelf tekort, maar zenden een gevaarlijke, destructieve boodschap uit aan deze wereld, namelijk de boodschap dat het ieders taak is zorg te dragen voor het geluk van anderen, maar dat niemand het verdient om dit geluk te consumeren.