Tegen Vrouwenkiesrecht (1877)

Vrouwen zijn mensen en hebben daarom alle natuurlijke rechten die ieder mens hebben kan. Ze hebben net zo goed een recht om wetten te maken als mannen, en niet meer, EN DAT IS GEEN ENKEL RECHT. Geen mens, noch een verzameling mensen heeft het recht wetten te maken en andere mensen te verplichten ze te gehoorzamen. Het zeggen dat zij verplicht zijn te gehoorzamen is zeggen dat zij de heersers en eigenaars zijn van diegenen waarvan zij gehoorzaamheid eisen.

De enige wet die elke mens redelijkerwijs verwacht kan worden te gehoorzamen is de wet van rechtvaardigheid. En rechtvaardigheid is niet iets dat wordt gemaakt, ongedaan kan worden gemaakt of veranderd kan worden door welke menselijke autoriteit dan ook. Het is een natuurlijk principe, inherent in het wezen van de mens en dingen. Het is een natuurlijk principe dat bepaalt wat mijn en dijn is, wat iemand’s recht en eigendom is en wat iemand anders’ recht en eigendom is. Het is, om het zo uit te drukken, de grens die de natuur getrokken heeft tussen het recht van één mens op persoon en eigendom en een ander mens’ recht op persoon en eigendom.

Buiten deze grens, welke de natuur heeft getrokken om het recht van een persoon te onderscheiden van de rechten van alle andere mensen, heeft de mens geen enkel ander recht. Iedereen zou dan overgelaten zijn aan de genade van iedereen die sterker is dan hem.

Dit natuurlijke principe, hetgeen we rechtvaardigheid zullen noemen, en wat aan ieder mens zijn of haar rechten toebedeelt, en een onderscheid maakt tussen de rechten van de ene en de andere mens, is, ik herhaal, niets iets wat de mens gemaakt heeft, maar een wetenschap welke net als wiskunde, scheikunde of geologie geleerd kan worden. En alle zogenaamde wetten die de mens ooit gemaakt heeft, danwel om de rechten van het individu te creeeren, definieren of te beheersen, zijn naar hun aard net zo absurd en belachelijk als de poging om de wetten van de wiskunde, scheikunde of geologie te creeeren, definieren of te beheersen.

Overwegend alle onderdrukking, roof en misdaad die overheden ooit hebben gepleegd –danwel zelf hebben gepleegd of waarzij anderen de opdracht toe hebben gegeven, bijna alle misdaad die ooit gepleegd is in de wereld door wie dan ook- is gepleegd onder het voorwendsel om wetten te maken. Een persoon, of een verzameling van personen, hebben het recht geclaimd of de macht veroverd, om wetten te maken, en andere personen gedwongen om deze te gehoorzamen; dus om hun eigen wil af te dwingen in plaats van het natuurrecht, of het natuurlijke principe, dat zegt dat geen enkele persoon of een verzameling van personen het recht heeft om willekeurig macht over andere personen of hun eigendom uit te oefenen.

Er is een grote groep mensen die zo roofzuchtig zijn dat ze zich de lichamen en eigendommen van anderen willen toeeigenen. Ze spannen samen voor dit doel, noemen zichzelf overheid, maken wat ze noemen wetten, en gebruiken rechtbanken, bestuurders, ambtenaren en, in laatste instantie, politie, om gehoorzaamheid af te dwingen. Dan is er een een andere groep mensen, die verslonden worden door ambitie, machtswellust en roem.

Zij denken dat het erg glorieus is om over anderen te heersen, om wetten te maken, om over hen te regeren. Maar omdat ze geen macht van hen zelf hebben werken ze samen met bovengenoemde klasse en worden hun dienaren. Ze beloven om de wetten te maken die de roofzuchtige klasse verlangt, zolang de laatste klasse hen wil authoriseren om in hun naam te handelen, en geld en soldaten beschikbaar stellen om hun zogenaamde wetten uit te voeren.

Nog een andere groep mensen, met indrukwekkende overschatting van hun eigen wijsheid, deugd of religie, denken dat ze een recht hebben, een soort goddelijke autoriteit, om wetten te maken om te regeren over hen van wie zij denken dat ze minder wijs, minder deugdzaam of minder religieus zijn dan zij. Ze veronderstellen te weten wat het beste is voor alle andere mensen, wat wel en niet te doen, wat wel en niet te zijn en wat wel en niet te hebben. En zij zweren samen om wetten te maken om alle anderen te dwingen aan zich aan hen te conformeren, of, zoals zij zelf zouden zeggen, om hun onder superieur toezicht te stellen. Ze lijken geen besef van de waarheid te hebben dat ieder menselijk individu een eigen geest en lichaam heeft, afgezonderd en gescheiden van de geest en het lichaam van alle andere mensen, en dat ieders geest en lichaam van nature rechten heeft, afgezonderd en te onderscheiden van alle andere mensen; en dat deze individuele rechten de enige mensenrechten zijn die bestaan in de wereld; dat ieder mens’ recht simpel het recht is om controle te hebben over diens eigen geest en lichaam, en eigendom, in overeenstemming met zijn wil, gevoel en discretie zolang hij daarbij geen inbreuk maakt op het gelijke recht van anderen om dezelfde controle te hebben over hun geest, lichaam en eigendom. Ze lijken geen besef te hebben van de waarheid dat zolang zij andermans geest, lichaam en eigendom met rust laat, iemand onder geen enkele verplichting is in hun wijsheid, deugd en religie te geloven of zoals zij denken dat het beste voor hem is.

Deze verzameling misleide, wijze, deugdzame en religieuze mensen, zelf niet machtig genoeg om wetten te maken en ze op te leggen aan de rest van de mensheid, werken samen met de voorheen genoemde roofzuchtige en ambitieuze klassen om die doelstellingen te realiseren waarover ze overeenstemming kunnen vinden. En de onzin, het jargon, en de woordenbrei die zij praten wanneer zij over datgene praten dat zij overheid noemen zou niet zo enorm aanmatigend en belachelijk zijn als het niet de oorzaak was van bijna alle armoede, onwetendheid, ondeugd, misdaad en ellende in de wereld.

Uit deze laatste klasse – de misleide, wijze, deugdzame en religieuze klasse – komen de voorvechters van vrouwenkiesrecht die voorstaan dat ook vrouwen participeren in de onjuistheid, absurditeit, onteigening en misdaad van het maken van wetten en ze aan anderen op te leggen. Het is ongelooflijk wat een hoeveelheid wijsheid, deugdzaamheid en kennis, zij ingang willen doen vinden, of willen opleggen aan de rest van de mensheid, als hen alleen maar de mogelijkheid wordt toegestaan deel te nemen aan het maken van wetten samen met mannen. Volgens hun eigen beloften en voorspellingen zou geen enkel mens op de wereld aan hun aandacht onschieten, als deze vrouwen macht verwerven, en hun eigen macht kunnen toevoegen aan die van mannen om wetten te maken die niemand zou mogen maken, en dus die niemand in het minste zou moeten gehoorzamen. Volgens hun programma dienen wij te worden opgenomen in hun wetgevende molen en in z’n geheel worden getransformeerd tot creaties waarin we nauwelijks te herkennen zijn als menselijke wezens. Alsof zij god zijn, stellen zij voor ons te hermaken naar hun eigen beeld. Maar er zijn zoveel verschillende modellen waarnaar wij gevormd kunnen worden, het ene beeld na het andere. Het is moeilijk voor te stellen wat deze totale gereconstrueerde mens zal zijn.

In alle eerlijkheid, is het niet beter voor ons alle ellende te verdragen als gevolg van de wetten die reeds gemaakt zijn, – in ieder geval, is het niet beter voor ons (als het ons is toegestaan) de simpele mensen te zijn die de natuur ons gemaakt heeft, – dan te moeten doorstaan dat wij getransformeerd worden in zulke groteske en verschrikkelijke vormen als de nieuwe wettenmakers zouden willen wanneer zij de macht over ons zouden hebben?

Het excuus van de vrouwen voor de wetten die zij ons willen opleggen, is dat zij op het ogenblik zelf onderdrukt worden door de bestaande wetten. Natuurlijk worden zij onderdrukt; net als alle mannen – met uitzondering van de onderdrukkers zelf – onderdrukt worden door de wetten die gemaakt zijn. In het algemeen, onderdrukking was het enige motief waarvoor wetten werden gemaakt. Als de mens rechtvaardigheid, en alleen rechtvaardigheid wilde, dan zouden er nooit wetten gemaakt hoeven te worden omdat rechtvaardigheid zelf niet iets is wat gemaakt kan worden. Als mannen of vrouwen, of mannen en vrouwen, rechtvaardigheid willen, en alleen rechtvaardigheid, dan is de enige juiste weg om niet meer wetten te maken, maar de wetten – al de wetten – die reeds gemaakt zijn af te schaffen. Wanneer zij al de wetten hebben afgeschaft die al gemaakt waren, laten zij zich dan toeleggen tot het bestuderen en observeren en, wanneer nodig, het afdwingen van de enige universele wet – het natuurrecht – welke “hetzelfde is in Rome als Athene” – in China en Engeland – en die niet door de mens gemaakt is. Zowel vrouwen als mannen hebben dan hun rechten; al hun rechten; al de rechten die de natuur hun gegeven heeft. Maar tot dan zullen zowel mannen als vrouwen niet zoiets hebben dat zij rechten kunnen noemen. Zij zullen hoogstens vrijheden en privileges hebben waar de wetten die gemaakt zijn die toestaan.

Als vrouwen, in plaats van te eisen om toegelaten te worden om te participeren in de macht om meer wetten te maken, de huidige wetgevers laten weten dat zij, de vrouwen, naar het parlement gaan en al de huidige wetboeken in het vuur zullen gooien dan zullen zij iets zeer verstandigs doen, – een van de meest verstandige dingen die het voor hen mogelijk is te doen. En een menigte van mannen – in ieder geval al de verstandige en eerlijke mannen in het land zullen er zijn om hen te vergezellen. Maar dit onderwerp verdient een afzonderlijk traktaat, en moet niet beoordeeld worden op basis van de weinige woorden die hier geschreven zijn. Noch is een uitzonderlijk negatieve verdachtmaking wenselijk van de suffragettes; velen van hen behoren ongetwijfeld tot de meest eerlijke van al die domme mensen, die geloven dat wetten gemaakt dienen te worden.

* Lysander Spooner (1808-1887) was met Benjamin Tucker de belangrijkste representant van het Amerikaanse individualistische anarchisme.