Prive eigendom

Men kan zich afvragen, waarom Libertariers zo’n “verouderd” begrip hanteren. Speciaal in een tijd van toenemende verwaarlozing van eigendomsrecht, door zowel de overheid als door misdadigers. Het begrip eigendomsrecht is door de hele geschiedenis heen verkeerd begrepen. Tegenstanders ervan denken, dat alle prive eigendom werd verkregen door bruut geweld. (zoals veelvuldig gebruikt door vorsten en oorlogsmaniakken). De verdedigers van prive eigendom gebruiken vaak rationele argumenten. Zij stellen, dat de samenleving ermee gediend zou zijn, als men de mensen toestaat de resultaten van hun eigen inspanningen te behouden. Op vergelijkbare wijze geloven veel conservatieven, dat “eigenaren” in feite beheerders zijn van maatschappelijk bezit. De grenzen werden altijd als volgt getrokken: de socialisten beweerden dat bezit voorkomt uit diefstal, terwijl conservatieven de samenleving verontschuldigend verzoeken om eigendom te mogen beheren.

Een standpunt bleef opvallend onvermeld. Dit standpunt is belichaamd in het ontstaan van het hedendaags Libertarisme, geinspireerd door schrijfster/filosofe Ayn Rand en anderen (Ludwig von Mises, Murray Rothbard, Robert Nozick). Het Libertarisme stelt fier, dat elk individu moreel recht heeft op het product van zijn eigen inspanningen.

Zoals Rand aantoonde, is de basis en het doel van de moraal het handhaven en bevorderen van leven. De mens heeft klaarblijkelijk behoefte aan waardestelsel voor zijn handelingen en keuzen. Hij kan niet op elke willekeurige manier overleven. Het leven van de mens is de enige logische maatstaf van waarde. Het recht op leven houdt in, dat eenieder de vrijheid heeft om als rationeel wezen zijn leven in te richten naar eigen goeddunken. Het is naief om zich het recht op leven voor te stellen, zonder zijn afgeleide: recht op de producten van zijn eigen inspanningen, oftewel eigendomsrecht! De mens kan niet van de lucht leven. Dus houdt het recht op leven logischerwijs het recht op privebezit in.

Eigendomsrecht slaat op vrijheid van handelen: de vrijheid die iemand heeft om door hem voortgebrachte producten naar eigen goeddunken te gebruiken of van de hand te doen. Zogoed als de mens recht heeft om zijn leven te beschermen, mag hij zijn eigendom beschermen tegen diefstal, of die diefstal nu gepleegd wordt door misdadigers of door de overheid. (hetgeen veelvuldig plaatsvindt)

Eigendomsrecht maakt moreel ongeldig: belasting, openbaar bezit, premie koopwoningen, uitkeringen en alle maatregelen, waarmee de overheid het individu in zijn vrijheid beknot.

Anderzijds, in een laissez-faire maatschappij kan niemand gedwongen worden zich op andermans terrein te begeven. Individueel recht sluit het recht in om wel dan niet met anderen om te gaan, naar eigen keuze. Maar hoe kan men omgang ontlopen met een overheid, die alles bezit?

Eigendomsrecht houdt in, dat de mens het recht heeft vrij te beschikken over: zijn lichaam, verstand, talenten en vruchten van zijn arbeid. Moreel is eigendomsrecht onmisbaar, zowel voor individueel bezit, hetgeen Rechts voorstaat, als voor gemeenschappelijk bezit, wat vele vrijheidslievenden van Links voorstaan.

Prive bezit verdient de voorkeur boven gemeenschappelijk bezit, daar prive bezit over het algemeen maximaal benut wordt. Een prive eigenaar ondergaat de directe gevolgen van goede of slechte besluiten persoonlijk en zal derhalve meer tijd en inspanning spenderen aan het vinden van dit maximale nut. Dit in tegenstelling tot een groep, die gezamenlijk eigenaar is, zonder hoofdelijke aansprakelijkheid voor eventuele verliezen. Als bijvoorbeeld grote stukken land gezamenlijk beheerd worden, wordt het nemen van een besluit vaak een onmogelijke zaak. Management-besluiten ontaarden dan in een verspillende politieke strijd tussen elkaar bevechtende belangengroepen. Het gevolg is dan slecht management ten nadele van iedereen.

In feite bestaat er geen goede manier om gezamenlijk eigendom te beheren. Zoveel hoofden zoveel zinnen! Dit komt o.a. tot uitdrukking in de mate en wijze van onderwijzen bij openbaar onderwijs, het gebruik van openbare wegen door de diverse gebruikers, de verschillende meningen over het wel dan niet gebruiken van parken voor recreatie, beinvloeding van de media door diverse groeperingen, kortom: de wijze van besteden van gemeenschappelijke gelden. Deze belangentegenstellingen worden groter en scherper in een samenleving, waar alles gemeenschappelijk bezit is.

Als u vrijheid voorstaat, dient u het recht op prive bezit te verdedigen. Slechts door individuele rechten staande te houden op elk gebied van menselijk handelen, kan een vrije, menselijke en welvarende maatschappij worden bereikt.