De gevangen vrouwen van de Islam

Het broodnodige debat over de Islam had al lang geleden moeten worden gevoerd, maar werd telkens vakkundig de grond in geboord door extreem-collectivistische partijen zoals Groen Links en de P.v.d.A.

In het kader van wat recentelijk is gebeurd in Nederland, de bedreiging met de dood t.a.v. mevrouw Ayan Hirshi Ali, is het onderstaande artikel zeer toepasselijk. Het beschrijft de mensonterende toestand van de vrouwen in Islamitische gemeenschappen. Zoals Paul Cliteur in het programma Buitenhof op zondag 22 september al vertelde, na de uitspraken van Pim Fortuyn in maart jongsleden toen Ad Melkert Nederland opriep: ‘Wordt Wakker’, werd Nederland inderdaad wakker. Na 15 mei kon Melkert zijn biezen pakken en leed de Pv.d.A de grootste nederlaag in haar geschiedenis, zoals het NRC al toepasselijk omschreef als wegvaging. Slechts zelden heeft een politicus als Melkert de situatie zo slecht kunnen inschatten, men vraagt zich daarom af wat de toegevoegde waarde is van deze persoon in o.a. de Wereldbank.

Het broodnodige debat over de Islam had al lang geleden moeten worden gevoerd, maar werd telkens vakkundig de grond in geboord door extreem-collectivistische partijen zoals Groen Links en de P.v.d.A. In feite zijn deze partijen voor het oprukkend Islamo-facisme wat de Weimar Republiek was voor het opkomend Nazisme. Paul Cliteur sloeg de spijker op de kop door zijn stellingname tegen dit soort gedachtegoed.

Daarom steun ik als libertarier en humanist de vrijheid van meningsuiting van Mevrouw Hirshi Ali, deze dappere vrouw zwengelt een belangrijke discussie aan in de Islamitische wereld. Ook anderen hebben dat in het verleden gedaan zie bijv. de heren Hamid Bouazza, Salman Rushdie en Shaik Anwar. De laatste heeft een uitstekende website, waar de Islamitische religie uitvoerig wordt beschreven, t.w. www.hindutva.org/KoranKafir/index.html.

Albert Spits

De gevangen vrouwen van de Islam

Het volgende artikel is gepubliceerd in het Amerikaanse tijdschrift de Secular Humanist Bulletin, Volume 6 No. 3 in de herfst van 2000.

De titel van dit stuk is al overbodig, want alle moslim-vrouwen zijn gevangenen, als ze leven volgens de Koran en de profeet Mohammed. Moslim-vrouwen worden beschouwd als de helft van een mens. Ere-moord bestaat nog steeds en roept op tot het doden van vrouwen, die hun maagdelijkheid hebben verloren voor hun huwelijk, zelfs als ze verkracht zijn. Moord omwille van een maagdenvlies, ongelooflijk.

Een van de meest gevoelige en hartverscheurende sprekers, die ik ooit heb mogen horen was Taslima Nasrin op een conferentie in mei 2000 van de Raad voor Seculair Humanisme. Nasrin gaf een toespraak aan een muisstil publiek. Ze is zeer welbespraakt, ze is medicus, ze is vriendelijk en ze is aardig. Ze leeft ook onder de druk van een doodstraf. Ze steeg uit boven haar Moslim-opvoeding en begon te schrijven over de vrouwenhaat van de Islam. Hoewel haar roman, Schaamte, de laatste druppel was, bekritiseerde zij de wrede vervolging van Hindu’s door moslims. Islamitische fundamentalisten vaardigden een fatwa (letterlijk een doodstraf) uit tegen haar en ze werd gedwongen om haar moederland, Bangla Desh, te verlaten. Nu heeft ze lijfwachten, Allah zij geprezen.

Hoe kwam het dat de Islam zo wreed en intolerant is geworden? Eenvoudig, het begon vanaf het prille begin. Toen de profeet Mohammed zijn eerste sura (vergelijkbaar met een bijbels hoofdstuk) uitsprak, waren moslim-vrouwen ten dode opgeschreven. De introductie van mijn boek over de Koran is een enorme 58 pagina-lange tekst met een verdedigingsuitleg dat de Koran zo slecht nog niet is. Bijvoorbeeld, ‘in het geval van huwelijk, scheiding en vererving worden aan vrouwen dezelfde rechten gegeven als mannen.’ Oh, echt waar? Koran 4:20 vertelt aan mannen, dat ze een andere vrouw mogen nemen in plaats van de huidige. Ze kunnen hun vrouwen inruilen net als 2e handsauto’s. Natuurlijk wordt er niets in ruil aangeboden aan de vrouwen. Koran 4:3 vertelt dat mannen moeten trouwen met vrouwen, waarin ze belangstelling tonen, ‘twee of drie of vier’. U weet wel, ga even wat rondkijken. Probeer een verzameling bijeen te krijgen! Mannelijke scheiding is zo gemakkelijk (zeg alleen maar een paar woorden, zoals verdwijn! En u bent gescheiden). Mannen kunnen ontelbare vrouwen hebben in hun leven.

Verder in Koran 4:34 worden mannen beschreven als superieur t.a.v. vrouwen, omdat Allah mannen maakte om te ‘overtreffen aan de ander’ en omdat mannen geld uitgeven om hun vrouwen te onderhouden. In Koran 2:223 worden vrouwen beschreven als ‘beploegde akkers’, zodat mannen daar letterlijk ‘doorheen moeten ploegen’. U weet wel, vermaak uzelf en neem een paar kinderen. De profeet Mohammed had een dozijn vrouwen en ontelbare concubines. Zijn derde bruid was 9 jaar oud ten tijde van de consumering van het huwelijk. Maar de kleine Aisha werd in ieder geval toegestaan om haar speelgoed en poppen mee naar bed te nemen, toen ze bij Mohammed sliep. Ik moet even overgeven. Het moslim-paradijs bestaat uit mannen op banken, die worden geserveerd door maagden, die niet slapen, zweten, zwanger worden, menstrueren, of ziek worden. En seksuele gemeenschap gaat almaar door. Geen enkele opmerking over hoe dit als ‘paradijs’ voor vrouwen kan worden beschouwd.

Wanneer mannen en vrouwen worden gestenigd vanwege overspel (overspel betekent in Islam het bezit van een andere man of er werd aan een van zijn vrouwen gekomen), dan kan de man in een open veld staan, terwijl anderen hem met stenen bekogelen tot hij sterft. Als hij wegrent, of ontsnapt, dan is hij veilig. De doodstraf is voorbij. Maar een vrouw die overspel pleegt, wordt in een kuil tot haar middel of borst ingegraven, t.b.v. ‘kuisheid’. Denkt u zich eens een ‘kuize’ steniging in. Men mag niet de ondeugende stukken van het lichaam zien, terwijl men haar tot bloedens toe bekogeld. Natuurlijk is ontsnapping voor haar onmogelijk, nietwaar? Dit soort taferelen vinden tot op de dag van vandaag nog plaats in sommige landen.

Een andere geweldige schrijver, die sprak op de mei-conferentie, was Parvin Darabi. Zij schreef een gruwelijk boek dat de fundamentalistische Islam beschrijft met als titel ‘Woede jegens de sluier’. Het gaat over haar zuster Homa Darabi, die een kinder-psychiater was in Iran. Zij en anderen werden voortdurend achtervolgd om de hijab (Islam modevoorschrift) na te leven in de praktijk. Dit lijkt logisch. ‘Persen, mevrouw Ali, het is er bijna, maar ik kan u niet vertellen of het een meisje of jongen is, want mijn sluier hangt in de weg.’ Natuurlijk is er niets grappigs aan een sluier. Hij dient alleen om alle mogelijke uitingen van de vrouwelijke individuele identiteit te elimineren. Vanwege dit onzinnige decreet op het dragen van een sluier, werd Homa Darabi uiteindelijk gedwongen om haar prive-kliniek op te geven, tezamen met haar hoogleraarschap op de Universiteit van Teheran. Ze is er nooit overheen gekomen. Op 21 februari 1994, in het midden van een plein in Teheran gooide ze benzine over haar heen en stak zichzelf in brand om tegen de tirannie in haar land te protesteren. Ze stierf, zoals gepland, Allah zij geprezen.

Judith Hayes is auteur en schrijft vaak kolommen voor de Secular Humanist Bulletin in de VS.