Verzorgingsstaat is Politiestaat!

Het is voor voorstanders van de verzorgingsstaat dus maar goed dat er politie en justitie is want zonder de dreiging met geweld en opsluiting is de verzorgingsstaat ondenkbaar.

Een vrijwel consistente opvatting van socialisten is dat er flink bezuinigd dient te worden op politie, justitie en defensie en er meer dient te worden uitgegeven aan inkomensoverdrachten. Bij nadere beschouwing is het echter niet duidelijk hoe een royale verzorgingsstaat gerealiseerd kan worden zonder substantiele uitgaven aan politie, justitie en defensie en forse schendingen van de privacy.

Daar socialistische politici doorgaans de kosten voor de verzorgingsstaat niet uit eigen zak betalen (hetgeen gedeeltelijk de populariteit van deze politieke stroming verklaart) zal dit geld ergens vandaan moeten komen. Probleem is echter dat de meeste mensen liever geen belasting betalen of in in ieder geval een stuk minder. Sommige lopen zelfs behoorlijke risico’s om de fiscus legaal danwel niet legaal te ontwijken. Dit is natuurlijk een probleem voor socialisten.

Het is voor voorstanders van de verzorgingsstaat dus maar goed dat er politie en justitie is want zonder de dreiging met geweld en opsluiting is de verzorgingsstaat ondenkbaar. Ondanks de hippe retoriek over ‘repressie’ en ‘privacy’ behoeft een verzorgingsstaat een veel substantielere repressie en aantasting van privacy dan een klassiek-liberale minimale staat. Hoe zou het bijvoorbeeld de inkomsten-, vermogens en divident-belasting vergaan zonder de mogelijkheid voor de staat om enorm veel gedetailleerde persoonlijke informatie te vergaren over haar burgers? Hoeveel geld zou de staat ontvangen als zij niet banken, bedrijven en instellingen zou mogen dwingen om ‘verdachte’ transacties aan haar te melden? Hoeveel belastingplichtigen zouden hun geld vrijwillig naar de staat opsturen zonder de dreiging van politie, geweld en gevangenissen?

Het is natuurlijk toe te juichen als socialisten het belang van privacy ontdekken maar het zal niet lang duren voordat ze door hebben dat ze hiermee hun eigen doelstellingen dwarsbomen en de meeste fervente voorstanders van ‘big brother’ zullen worden. De enige vorm van socialisme die geen politiestaat behoeft is het libertair socialisme van 19e eeuwse anarchisten als Joseph Proudhon en Michael Bakoenin maar aanhangers hiervan laten het vreemd genoeg afweten als het het repressieve karakter van de verzorgingsstaat betreft. De enige consistente tegenstanders van een repressive politiestaat en forse inbreuken op de privacy lijken vooralsnog klassiek-liberalen te zijn.