Op 3 juni 2003 heeft de Europese Commissie maatregelen aangekondigd om “schadelijke belastingconcurrentie tegen te gaan”. Als de term “schadelijke belastingconcurrentie” u in de oren klinkt als iets krankzinnigs, dan is er niets mis met uw denkvermogen. De EU-maatregelen zijn ontworpen om het gemakkelijker te maken belasting te heffen over het spaarvermogen van EU-burgers. Omdat de belastingen een gigantisch niveau hebben bereikt, hebben velen die woonachtig zijn in de Europese Unie hun spaargeld overgebracht naar de Verenigde Staten en andere relatief lage belastinggebieden. In het afgelopen paar jaar hebben veel economische wetenschappers en beleidsorganisaties de Europese Unie gewaarschuwd, dat pogingen om buiten de grenzen belastingen op tegoeden te heffen zullen uitdraaien op een ramp.

Om het probleem beter te begrijpen, geef ik u het volgende voorbeeld: stel u bent een burger in Frankrijk en u spaart $1000 en ontvangt een rente van $60 (6 procent). De inflatie is 3 procent, dus uw echte rente-inkomen is maar $30. Desondanks moet u wel 59,7% belasting betalen, of $35,82 op de $60 rente plus de $30 inflatiebelasting. Bedenk ook dat de inflatie wordt veroorzaakt doordat de overheid te veel geld produceert. Dit houdt voor u in een netto verlies van bijna $6 op elke $1000, die door u wordt gespaard. In die EU-landen waar de inflatie 3 procent of meer is en de maximum belastingtarieven 50% of meer zijn zullen vele spaarders een belastingtarief hebben van meer dan 100% 1

Mensen hebben al snel door dat ze slechter af zijn door te sparen, zodat men het geld buiten de grenzen brengt naar prettiger belastingoorden of men geheel stopt met sparen. De Europese Unie zal nauwelijks meer belastingen ontvangen door middel van deze nieuwe maatregelen. Ze zullen alleen succes hebben hun burgers te bewegen om andere legale of illegale mazen van de wet op te zoeken. Elke vermindering van het spaarquotum in de EU zal desastreuze gevolgen hebben. De meeste van de EU-landen hebben zeer te lijden onder een laag geboortecijfer, terwijl de bevolking in rap tempo vergrijst wat tevens een toenemende vraag naar verzorging, medische hulp en pensioenen veroorzaakt. Zonder hoge spaarquota is er geen enkele mogelijkheid om aan deze toekomstige vraag te voldoen.

Het is erg genoeg, dat de Europese Unie zulke maatregelen neemt ten koste van haar eigen burgers, maar de EU probeert nog verder te gaan, door middel van het opdringen van zulk soort maatregelen aan andere niet-EU-staten, zoals Zwitserland, Liechtenstein en afhankelijke territoria van Engeland en Nederland, voor wie het een economische dood zal betekenen. De EU had zelfs de brutaliteit om dit odieuze plan ook aan de Verenigde Staten op te dringen. De EU-bureaucraten beseffen zich terdege, dat als niet de meeste landen in de wereld meedoen met deze oplichterij, het onwerkbaar zal blijken. Het feit blijft dat wat ze ook doen, dit plan in de werkelijke wereld nooit zal werken. Om deze flessentrekkerij te verkopen moest de Europese Unie het erover eens worden dat veel mazen in de wet open bleven, zodat advocaten en accountants alsnog hun belastingplannen konden verkopen aan hun welgestelde cliënten. De Europese Unie heeft vrijwel geen enkele kans om Hong Kong (tegenwoordig onderdeel van China) en sommige andere niet-EU-jurisdicties te bewegen om mee te doen. Het echte criminele en terroristenvermogen zal daardoor niet langer worden geïnvesteerd in die landen waar een westers opsporingsapparaat bestaat, dat kan zien wat er met het geld gebeurt. Hoe heeft het zover kunnen komen dat de EU met zo’n vreselijk idee komt en dat probeert te propageren. De reden is simpel, want de politieke leiders en bureaucraten van het “oude Europa” hadden een probleem. In hun lust naar macht en controle waren ze bezig hun economieën de nek om te draaien, vanwege de enorme belastingen en grote hoeveelheid aan regels.

Voor veel mensen is het vaak moeilijk om van een gevangenis van moordende belastingen naar een ander meer belastingvriendelijk onderkomen te verhuizen. Maar dat geldt niet voor financieel vermogen, dat kan vluchten met de druk van een knop. Ouderwetse kapitaalcontrolemiddelen zijn zowel mislukt als economisch nutteloos gebleken, dus het idee van “schadelijke belastingconcurrentie” raakte in zwang. De meeste mensen begrijpen dat wanneer zakenlieden samen komen om de concurrentie te beperken, de consumenten daar nauwelijks mee worden gediend. Hetzelfde is het geval bij overheidsbureaucraten. De Eurocraten hebben hun bureaucratische loopjongens bij de Organisatie van Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) kunnen overtuigen om het concept te ontwikkelen van “schadelijke belastingconcurrentie”, waarbij ze probeerden alle landen in de wereld te bewegen om hun belastingtarieven aan het EU-niveau aan te passen, dus te verhogen.

Objectievere en meer competente economen hebben duidelijk bewezen, dat het concept van “schadelijke belastingconcurrentie” zonder enkele intellectuele verdienste is, in het bijzonder omdat de meeste landen belastingen heffen boven het groeibevorderende tarief, dus belastingconcurrentie kan alleen maar heilzaam werken. In ieder geval hebben deze maatregelen de VS een kans gegeven om het gefaalde Europese economische model in het openbaar uit te dagen. Onze regeringsleiders duidelijk moeten maken dat de VS buitenlands kapitaal wil en bereid is om stevige juridische beschermingsmaatregelen te treffen en de belastingtarieven te verlagen. De VS heeft net de belastingen op kapitaal en kapitaalwinst verlaagd en het dividendtarief beperkt. Onze regering zou ook stellig moeten zijn om geen enkele medewerking te verlenen aan welke partij dan ook om financiële informatie uit te wisselen die erop uit is om de spaarders van deze wereld uit te melken.

We zouden verder kunnen gaan en zeggen, dat elk aangesloten territorium onze volledige steun heeft om zich onafhankelijk te verklaren van hun Europese meesters en daarbij hun economieën te behoeden voor een ineenstorting. Zo’n beleid is duidelijk in ons eigen belang, omdat het meeste geld dat vloeit via de lagebelastingstaten uit Europa en Latijns-Amerika komt en wordt geïnvesteerd in de Verenigde Staten. Ook als we de Europeanen toestaan om de economieën van lagebelastingstaten te vernietigen, dat dan de VS en niet Europa een nieuw en groot vluchtelingenprobleem te verwerken krijgt.

In 1776 probeerde een bepaald Europees land een destructief belastingregime aan de Amerikaanse koloniën op te dringen. We zouden het er zeker niet bij moeten laten zitten dat Europa dit ons en onze vrienden opnieuw aandoet zo’n 230 jaar later.

Richard W. Rahn is Senior Fellow van het Discovery Institute en economisch wetenschapper verbonden aan de Cato Institute in Washington.

1 In Nederland hebben we de vermogensrendementsheffing van 1,2%. Als men $1000 spaart, dan betaalt men daar automatisch $12 per jaar op. De inflatie is ca. 3% dus in feite is er een belastingheffing van $24 (rendementsheffing en inflatie samen). De rente op dit moment is ca. 3% per jaar, dus $30 dollar. Netto maakt men dus maar 0,6% per jaar; 2,4% rente (een effectieve belastingheffing van 80% per jaar op het spaargeld).

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR