Het is soms makkelijk om te denken dat een nieuw overheidsproject, een nieuwe wet of regulering een dringend sociaal probleem kan oplossen.
Het is soms makkelijk om te denken dat een nieuw overheidsproject, een nieuwe wet of regulering een dringend sociaal probleem kan oplossen.
Of het nu om abortus gaat, of om de verkeerde mensen het land uit te houden, of om je stad drugsvrij te maken, of om bedrijfsfraude te stoppen, of om criminaliteit te bestrijden, of om gezondheidszorg betaalbaarder te maken, jij kunt je inbeelden hoe de juiste nieuwe wet alles goed zou kunnen maken.
Maar wanneer je zo een soort gedachte krijgt, hoop ik dat je de zeven principes zult herinneren die op alle overheidsprojecten van toepassing zijn — niet alleen de overheidsprojecten waar je een tegenstander van bent.
De principes
1. De overheid is dwang. Ieder overheidsproject, iedere wet of regulering is een eis dat iemand doet wat hij niet wil doen, ophoudt met doen wat hij wil doen, of betaalt voor iets waarvoor hij niet wil betalen. En deze eisen worden gehandhaafd door politie met pistolen.
| ‘In feite wordt overheidsdwang vaker gebruikt tegen de onschuldigen dan tegen de schuldigen […]’ |
In feite wordt overheidsdwang vaker gebruikt tegen de onschuldigen dan tegen de schuldigen, omdat de schuldigen er hun werk van maken om de wetten die op hen van toepassing zijn te begrijpen en te vermijden. Tegelijkertijd komen de onschuldingen erachter, terwijl ze dachten dat ze niets te vrezen hadden, dat ze op onschuldige wijze wetten hebben geschonden waarvan ze nog nooit gehoord hebben.
2. De overheid is politiek Wanneer je een financieel, sociaal, medisch, militair, of commercieel probleem overdraagt aan de overheid, wordt het automatisch getransformeerd in een politieke kwestie — een kwestie waarover beslist wordt door degenen met de meeste politieke invloed. En dat zullen nooit jij en ik zijn.
Politici wegen hun stemmen niet op basis van ideologie of sociaal welzijn. Ze denken in termen van politieke macht.
3. Jij controleert de overheid niet. Het is makkelijk om te denken dat de perfecte wet de slechteriken zal stoppen, terwijl het de goede mensen niet zal schaden. Maar geen enkele wet zal geschreven worden zoals jij dat in gedachten hebt, het zal niet worden toegepast zoals jij dat in gedachten hebt, en het zal niet worden berecht zoals jij dat in gedachten hebt.
Jouw ideale wet zal worden geschreven door politici voor politieke doeleinden, toegepast door bureaucraten voor politieke doeleinden, en berecht door rechters die zijn benoemd voor politieke doeleinden. Dus wees niet verrast als de nieuwe wet precies het tegenovergestelde doet van datgene waar je je steun aan gaf.
4. Ieder overheidsproject zal duurder en invloedrijker zijn dat alles wat je in gedachten had toen je het voorstelde. Het zal worden toegepast op allerlei soorten manieren waarvan je nooit gedroomd had.
Toen Medicare [het Amerikaanse ziektenkostenstelsel] oorspronkelijk werd ingevoerd in 1965, voorspelden politici de kosten in 1992 op $3 miljard — een equivalent van $12 miljard in 1992, als je corrigeert voor inflatie. De daadwerkelijke kosten in 1992 waren $110 miljard — negen keer zoveel.
En toen Medicare werd ingevoerd, verbood Sectie 1801 van de oorspronkelijke wet elke bureaucratische inmenging in de levering van gezondheidszorg. Vandaag is geen enkel woord van deze bescherming meer van toepassing. De federale overheid heeft de gezondheidsindustrie volledig in haar handen.
Het nieuwe project dat je voorstelt zal uiteindelijk allerlei soorten machten en privileges omvatten waar je je nu geen voorstelling van kunt maken.
5. Macht zal altijd misbruikt worden. Geef goede mensen de macht om goede dingen te doen, en die macht zal uiteindelijk belanden in de handen van slechte mensen die er slechte dingen mee zullen doen.
Zoals Michael Cloud heeft opgemerkt: “Het probleem is niet de misbruik van macht; het is de macht om te misbruiken.” Geef politici macht en die macht zal uiteindelijk worden misbruikt — indien niet door de huidige politici, dan wel door hun opvolgers.
Zoals P.J. O’Rourke zei: “Geld en macht aan politici geven, is net als whisky en autosleutels aan tienerjongens geven.”
6. De overheid werkt niet. Omdat overheid dwang is, omdat overheidsprojecten ontworpen zijn om de politieke machthebbers te verrijken, omdat je de overheid niet kunt controleren en dwingen om te doen wat goed is, omdat ieder overheidsprogramma al gauw afdwaalt van het oorspronkelijke doel, en omdat politici uiteindelijk de macht misbruiken die je aan hen geeft, is het onvermijdelijk dat geen enkele overheidsproject de beloften zal nakomen die de politici erover maken.
| ‘Jarenlang heb ik luisteraars gedurende radio-interviews gevraagd om een overheidsproject te noemen dat echt de beloften ervan is nagekomen, en niemand is daartoe in staat geweest.’ |
Als je denkt dat er een succesvol overheidsproject is, dan weet je waarschijnlijk niet hoeveel het echt kost, wat de destructieve bijwerkingen zijn, hoe gemakkelijk en goedkoop het gedaan zou kunnen worden buiten de overheid, en/of je baseert je mening over het succes ervan op politieke propaganda.
Het maakt niet of een project bedoeld is om iets te doen wat je wilt, of iets wat je niet wilt; of je denkt dat het project een geldige taak van de overheid is, of iets buiten de grenzen ervan. Het zal niet werken.
Overheidsprogramma’s zullen je uiteindelijk altijd teleurstellen.
7. De overheid moet worden beperkt tot absolute grenzen. Omdat politici koste wat kost de overheid willen vergroten, en daarmee ook de macht ervan, moeten er absolute grenzen zijn aan de overheid.
De Constitutie verschaft de duidelijke grenzen die we opnieuw aan de federale overheid moeten opleggen. Totdat de constitutie wordt gehandhaafd, is er geen hoop om de federale overheid in toom te houden.
Het huidige systeem van ongelimiteerde macht is als het geven van een verzameling ondertekende blanco cheques van je bankrekening aan een dronken vreemdeling. Je wordt gedwongen om op de eerlijkheid en integriteit van mensen die je niet eens kent te vertrouwen — en zij misbruiken dit vertrouwen keer op keer.
Of je nou denkt dat de overheid groter of kleiner moet zijn dan de grenzen die in de Constitutie gesteld worden, de eerste stap is om absolute grenzen te herstellen, en dan — als je wilt — te werken om deze grenzen te veranderen in grenzen waar je het beter mee kunt vinden.
Vragen
Dus de volgende keer dat je geneigd bent om te denken dat een overheidsproject precies is wat dit land nodig heeft, stel jezelf dan de volgende vragen:
- Wil ik echt dwang gebruiken om dit te laten gebeuren? Heb ik enig idee hoeveel families zullen worden vernietigd door de overheid nog een hulpmiddel te geven dat gehandhaafd wordt met boetes en gevangenisstraffen?
- Geloof ik echt dat George Bush, Teddy Kennedy, Hillary Clinton, en Trent Lott mijn beste bedoelingen voor ogen hebben als zij dit nieuwe overheidsproject of deze nieuwe wet in het leven roepen?
- Waarom zou ik moeten geloven dat het steunen van dit project tot precies die oplossing zal leiden die ik goed vind — als ik geen manier heb om het effect ervan te controleren?
- Denk ik echt dat politici de omvang en de kosten van dit project niet zullen uitbreiden tot ver buiten de grenzen waar ze het vandaag over hebben?
- Denk ik echt dat ik politici deze macht wil geven — als ik weet dat op een dag de politici en de partij die ik niet steun die macht tot hun beschikking zullen hebben?
- Waarom zou ik in hemelsnaam denken dat dit overheidsproject beter zal werken dat ieder vorig overheidsproject?
- Hoe kan ik hopen op een kleine, beperkte overheid als ik een nieuw overheidsproject voorstel dat ons verder van de Constitutie brengt?
Conclusie
Als je een dringend sociaal probleem wilt verhelpen, onderneem dan stappen buiten het bereik van de overheid. Als je niet weet hoe je mensen kunt overtuigen om je te helpen in je non-overheid pogingen, hoe kun je dan verwachten dat je politici kunt controleren die niets geven om jouw verlangens?
En als je echt een merkbaar verschil wilt maken, als je echt het leven wilt verbeteren, doe dan vandaag iets voor jezelf en voor je familie. Dat is waar je echte controle hebt, dat is waar je niet hoeft te vertrouwen op politici — of wie dan ook — en waar je er zeker van kunt zijn dat de resultaten zijn zoals je wilt.
 Als voormalig presidentskandidaat voor de Libertarian Party heeft Harry Browne flink wat ervaring opgedaan in de politiek, en daarnaast als publiek spreker en schrijver. In talloze artikelen en boeken deelt hij zijn opgedane wijsheid. Dit artikel verscheen eerder als ‘The 7 Never-to-be-Forgotten Principles of Government‘ en werd vertaald door Meervrijheid |
| Dit artikel verscheen eerder op: |  |
Zo negatief heb ik nog niemand gehoord over de overheid!
Stel dat er geen overheid was, dan hadden we elkaar al lang bestolen, uitgemoord of bezweken aan ongelukken en epidemies.
Browne heeft toch gelijk, Peer. Iedere dag vindt je voorbeelden terug. Vandaag in Belgie: overheidsbedrijf NMBS heeft 260 miljoen euro tekort voor afwerking HST. Maar de put was al bodemloos en de geldkraan toegedraaid.
Nog vandaag: de Vlaming wenst totale onafhankelijkheid, zeker na de chaos met BHV. Wat roept socialist Stevaert ? Hoe gaan we in 2007 de regering samenstelling om de Vlaming te verhinderen om af scheuren ?
En jouw stelling ivm veiligheid van de burger is nu net het punt dat de libertarians ook ondersteunen: er moet een minimum aan overheid zijn, en dat vooral om de basisveiligheid van de burger garant te stellen.
Comments are closed.