De meerderheid van de bankiers is niet te spreken over het wel en wee binnen de eigen sector, aldus onderzoekers van TV-programma Rondom10. Gisterenavond besteedde het programma er aandacht aan in een uitzending naïef genaamd ‘Vertrouwen na de crisis’. Treurig toch hoe mainstream media praten over een post-crisis tijdperk terwijl de tweede, echte crisis al aan het uitbreken is.
Ondanks mijn vooringenomen mening dat de uitzending weinig waarde zou toevoegen, heb ik toch drie kwartier lang met een half luisterend oor de uitzending in me opgenomen. Tout representatief Nederland was uitgenodigd. Van de visboer, tot de verongelijkte huisvrouw. Van een regionale bankdirecteur tot de chef SNS/ASN.
Enkele conclusies vanuit de het publiek. Er moet beter naar de klant worden geluisterd, banken moeten een leerproces in, bonussen moeten worden beperkt, maar uiteindelijk komt het wel goed. Ook zou het bankiers om aandeelhouderswaarde gaan en niet om de klant. (Uiteraard weet een libertariër dat in een normale competitieve markt aandeelhouderswaarde vergroten en naar de klant luisteren samenvallen, zoals de uitgenodigde visboer ook begreep)
Een beperkt aantal interessante meningen werd geuit. Zo meende 1 meneer terecht dat banken geen bedrijven zijn, omdat de meeste deposito’s zijn gegarandeerd door de staat. Zelfs Hoogervorst kwam achter deze conclusie nadat hij stopte bij de AFM, en eerst dus zelf zwaar uit de ruif had gevreten. Als Hoogervorst Rothbard had gelezen had hij niet jarenlang bij de AFM rond te hoeven hebben gelopen om dezelfde dure conclusie te kunnen trekken.
Ondanks een aantal goede resultaten uit het onderzoek, bijvoorbeeld dat ruim de helft van de bankiers vindt dat consumenten terecht klagen over een gebrek aan moreel besef in de financiële sector, lijkt er weer weinig te gaan veranderen in de financiële sector.
Zolang bankiers, burgers en politici zich van de domme houden of dom blijven, zullen we geconfronteerd blijven worden met magere onderzoekjes, loze beloftes en meer overheid. Om vervolgens van crisis naar steeds erger wordende crisis te schuiven.
In Nederland blijft het wachten op een grassroots organisatie die middels massale educatie, videos en straatprotesten het volk informeert over wat er werkelijk mis is in de financiële sector: het gebrek aan vrijheid (en het teveel aan centrale banken, legal tender, depositogarantiestelsels, regulering, vergunningen etc.)
