In het beginselprogramma van de Partij van de Arbeid lezen we onder de kop “Gelijkheid en…
In het beginselprogramma van de Partij van de Arbeid lezen we onder de kop “Gelijkheid en Solidariteit” o.a. dat het streven naar gelijkheid een socialistisch beginsel is .
De leus “gelijkheid voor iedereen” blijft vooral bij de grote massa in de oren hangen. Gelijkheid, ja, dat lijkt prachtig! Maar is dat zo en kan dat ook?
Mensen zijn van nature niet gelijk. Gelukkig is er veel verscheidenheid in uiterlijk zowel als innerlijk opzicht. Het zou verdraaid saai worden als dat niet zo was. Doordat we in innerlijk opzicht zoveel kunnen verschillen, zal dit zich in uiterlijke dingen kunnen openbaren. De een wil veel luxe om zich heen, de ander houdt van soberheid. De één vindt het nog prettig hard te werken, omdat hem dat voldoening geeft, de ander zit liever in de zon een dutje te doen dan zich druk te maken. Kantoorklerk Jansen voelt niets voor vuile handen, terwijl gastarbeider Ali de Nederlander voor gek verklaart, die zijn werk niet wil doen. Ali reist driemaal per jaar per vliegtuig naar zijn geboorteland en speelt daar de “grote bink”.
Het streven naar gelijkheid van wat dan ook druist tegen het natuurlijke verlangen van de mens, zichzelf te kunnen zijn. En daar de mensen van nature niet gelijk zijn doen ze zich geweld aan wanneer zij willen streven naar enige vorm van gelijkheid.
De verschillen in materiele zaken, loon, eigendom etc., zijn het resultaat van verschillen in verlangens, capaciteiten, mogelijkheden van het individu en de cultuur waarin hij leeft.
Ongetwijfeld zijn er onvolkomenheden in elke maatschappij . Maar het is historisch niet verantwoord en een valse voorstelling van zaken als oorzaak daarvan één of andere zondebok aan te wijzen. Als iedereen evenveel zou hebben, zou men dan gelukkig zijn?
Is gelijkheid een garantie voor geluk? Gezien vanuit het gegeven dat de mens van nature niet gelijk is, zal het tegendeel eerder waar blijken te zijn.