Juist in het grote UNESCO debat over het aan banden leggen van de internationale pers, de…
Juist in het grote UNESCO debat over het aan banden leggen van de internationale pers, de nieuwe informatie orde, liep de Afghaanse afgevaardigde Akhtar Mohammed Paktiawal over naar West Duitsland. Dit na een vernietigende speech tegen de Sovjet Unie gegeven te hebben. Het overdonderde de spelende diplomaten, want Paktiawal’s speech was een prachtig voorbeeld in strijd met de UNESCO “principes” over verslaggeving. Volgens deze principes moet een speech of bericht “gebalanceerd” zijn.
Inderdaad zei Paktiawal dat Afghanistan vriendschap met de Sovjet Unie zoekt, maar hij ging verder door te zeggen dat de Sovjets “mensenrechten vertrappen, ons doden en onderdrukken” Dat is natuurlijk verschrikkelijk ongebalanceerde taal.
Paktiawal handelde ook in strijd met de “redelijkheids doctrine”. Het was redelijk van hem om te zeggen dat “Afghanistan geen vrij land meer is”, maar het was niet redelijk om te vervolgen met “volledig bezet door onze Sovjet vrienden” en “bezig een bezetting te bevechten”. De Sovjet Unie “helpt” Afghanistan met miljarden guldens en dan beschrijft zo’n Paktiawal in gekleurde taal deze hulp. Een duidelijker tegenstrijdigheid met de UNESCO perscode hadden we al lang niet meer gehoord. Behalve dan dat het was dat Paktiawal zei dat “in Afghanistan vrouwen en kinderen worden verpletterd in hun tenten door Russische vrachtauto’s” Het laatste woord veranderde hij in ‘tanks’.
Dit is weer in strijd met het door UNESCO voorgestelde verbod om over oorlog te schrijven. Vooral toen het gevolgd werd door “de VN zou aandacht moeten schenken aan wat er in Afghanistan gebeurt”. Volgens de UNESCO perscode zou het laatste onderdeel van Paktiawals Speech uit de kranten moeten blijven, tenzij hij gezegd had dat de Afghanen hun wapens neer moesten leggen en de Russische bevrijding accepteren.
Trouwens elk verslag over Paktiawals speech zou ook in strijd zijn met;de UNESCO voorstellen omdat het niet overeenkomt met “het ondersteunen van de nationale ontwikkeling”. Anders zou hij het bouwen van wegen en rioleringen wel genoemd hebben.
Toch bracht Paktiawal tijdens de UNESCO vergadering de Derde Wereld afgevaardigden in verwarring. Dezen gaven namelijk een donderende ovatie aan Paktiawal en dat terwijl hij in strijd handelde met al hun codes.
De Sovjet delegatie hield zich onder dit alles muisstil. Je kunt je afvragen hoe zij deze zaak thuis zouden rapporteren. Dit in het kader van de nieuwe, informatie orde. Hoogstwaarschijnlijk een kort artikeltje op pagina 39 onder de kop “Sovjet vriend moedigt vrede aan”,
(naar een Commentaar uit de Wall Street Journal)