De Wedstrijd voor het beste artikel op het gebied van “stemmen” is beslist.

De eerste prijs is gewonnen door Wimmie Albada. Zij krijgt een korting van 500 Noorse Kronen op de inschrijvingskosten van SELCON, de Tweede Europese Libertarische Conventie die van 28 juli tot 3 augustus in Noorwegen wordt gehouden. Dit is een kwart van de totale kosten! Haar inzending drukken we hieronder af. De inzendingen die als tweede en derde geklasseerd werden, zullen we in een volgend nummer publiceren. Dit zijn de artikels van Jan Smid en van Eric Verhuist.

Wij hebben het een leuke en leerzame procedure gevonden, en we stellen ons voor om bij gelegenheid weer eens een wedstrijd te organiseren. Als u al vast een goed onderwerp weet, geef ons dan uw suggestie al door.

Aan de bewoners van de planeet Vrijlandia

(Een verslag wan een onderzoeker uit Vrijlandia van een bezoek dat hij bracht aan de planeet aarde.)

Op de aarde komen drie categorieën mensen voor:

  1. een groep die macht wil hebben,
  2. een groep die macht wil geven,
  3. een klein groepje dat, net zoals de bewoners van Urijlandia, er geen prijs op stelt macht te hebben en ook geen macht over zich uitgeoefend wil zien.

De eerste: twee groepen hebben elkaar nodig en verenigen zich zodat de tweede groep macht kan afstaan aan de eerste. Soms gebeurt dit in kleine eenheden, het gezin bijvoorbeeld, maar meestal vormt men groter groepen, staten genaamd. Machthebbers streven er vaak naar hun macht zo groot mogelijk te maken door ofwel hun staat zo veel mogelijk uit te breiden, ofwel binnen de staat zoveel mogelijk macht aan zich te trekken.

De staten zijn ruwweg te verdelen in twee soorten: dictaturen en democratieën.; In dictaturen bevecht de ene machtliefhebber soms de andere, ‘pleegt een staatsgreep’, zoals, ook bij kuddedieren gebeurt, en hebben machthebbers vrijwel absolute macht. In democratieën worden machthebbers gekozen door hen die macht afstaan en bestaat er vaak een instelling zodanig dat machthebbers hun besluiten ter discussie voorleggen aan hun onderdanen. Deze indeling is niet volledig want er zijn ook zogenaamde volksdemocratieën die alle kenmerken van een dictatuur hebben.

Het afstaan van macht is een luxe waarvoor men moet betalen. Het is een luxe:

  1. omdat de onderdaan ontslagen wordt van de noodzaak zelf beslissingen te nemen op die gebieden waarop de machthebber dat voor hem doet, en
  2. omdat de onderdaan de illusie krijgt dat alles gratis is, wat door de machthebber wordt georganiseerd (onderwijs, gezondheidszorg, enz.)

Neem als voorbeeld van het eerste het probleem ‘abortus’ tegenwoordig ter discussie in de lage landen. Wanneer individuen zelf moeten beslissen wanneer wel of niet abortus te laten plegen kan men in gewetensnood komen bij gebrek aan passende criteria. Wanneer een machthebber een wet formuleert met betrekking tot wanneer wel/niet abortus is toegestaan is de kwestie eenvoudiger, vooral wanneer de formulering erg nauwkeurig is ten aanzien van tijdsduur van de zwangerschap, toestand van de moeder, enz. enz. enz.

Zoals bij luxe artikelen gebruikelijk is geldt ook hier: hoe meer luxe hoe hoger de prijs, dus hoe meer macht men afstaat hoe meer men daarvoor moet betalen. De prijs heet in dit geval ‘belasting’, een merkwaardige naam omdat men betaalt om ontlast te worden van zorgen.

De machthebbers regelen dus alles voor iedereen en laten zich betalen voor het dragen van de last van het moeten regelen van de levens van hen die dit zelf niet willen. Men moet overigens deze last niet overschatten want de machthebbers zijn ontslagen van de noodzaak om productief werk te doen. De machthebbers bedenken regels waaraan de onderdanen zich moeten houden; in een democratie is het zo dat men meestal regels probeert te verzinnen die voor iedereen dezelfde zijn, waarbij dus geen groepen worden bevoordeeld of benadeeld. In een dictatuur hoeft dat niet, omdat de macht daar absoluut is. Het lijkt er echter op dat de democratieën dictaturen gaan benaderen, en dit onder het mom van gelijkheid, maar dat betekent dan niet gelijke regels voor iedereen, maar wel gelijke resultaten voor iedereen, althans op bepaalde gebieden zoals inkomen. Dat in democratieën het gelijkheidsidee op de een of andere manier zo’n grote rol speelt komt door de manier waarop machtliefhebbers de gewenste macht krijgen, namelijk door middel van zogenaamde verkiezingen. Hierbij bepalen de onderdanen zelf aan wie ze de macht over hen willen delegeren. De mededingers om de macht doen van te voren beloftes om zoveel mogelijk stemmen te krijgen. Die beloftes worden overigens zelden nagekomen als men eenmaal de macht in handen heeft. De kiezers stemmen op diegene die datgene belooft te zullen regelen waar ze zelf de minste zin in hebben of die het goedkoopst belooft te zijn, of die belooft een deel van de inkomsten aan een bepaald deel van de kiezers af te zullen staan (hier dus wel bevoordeling van een groep, meestal een groep die zijn zaken niet helemaal zelf kan regelen, zoals een failliet gaand bedrijf).

Democratieën hebben nog een merkwaardige spelregel. Omdat er altijd diverse machtliefhebbers zijn, en kiezers nooit eensgezind zijn, wordt er nooit een machthebber met algemene stemmen gekozen. Logisch zou dan zijn dat ieder zijn eigen machthebber kiest en dat wie er geen wil hebben er ook geen krijgt. Maar de spelregels zijn dat wie de meeste stemmen krijgt, alle macht krijgt, dus ook over degenen die een andere machtliefhebber hadden gestemd of die er geen willen. En als er geen duidelijke meerderheid is dan vormen degenen die om macht streden, en elkaar daarbij uitmaakten voor veel wat lelijk is, na de verkiezingen, zogenaamde coalities, dat wil zeggen dat ze samen de macht delen, en onderling afspreken welke beloftes van deze of gene zullen worden ingelost (indien er al een belofte wordt nagekomen). Er wordt een koehandeltje gedreven in beloftes. Het komt dus voor dat kiezers van iemand aan wie ze de macht over zich zouden willen toevertrouwen, dank zij deze ruilhandelswijze, een geheel andere machthebber boven zich zien geplaatst. Er worden, ook door de eigen favorieten overigens, regels uitgevaardigd die velen niet willen, en waaraan men zich dan op straffe van het ondergaan van geweld, moet houden en waarvoor men moet betalen. Vandaar de eerder genoemde naam ‘belasting’ voor de prijs die men betaalt. Wie zijn eigen favorieten aan de macht ziet komen heeft minder moeite met dit fenomeen, en er zijn dan ook weinigen die zich realiseren dat zij, dank zij het feit dat zij stemmen, aan anderen machthebbers opdringen die door die anderen niet gewenst zijn. De machthebbers worden gekozen, maar toch is de macht vrijwel absoluut, omdat de machthebbers zich het uitsluitend recht hebben toegeëigend geweld te gebruiken. Het slechtst af zijn zij die geen macht willen hebben of willen geven. Zij worden gedwongen zich naar de wensen van de machthebbers te schikken en ze worden gedwongen te betalen. Daarom gaan sommigen van hen het spel meespelen, om te proberen een machthebber te kiezen die hen het minst slecht behandelt. Anderen weigeren hieraan mee te doen uit practische (gekozenen houden hun beloftes toch niet, bijvoorbeeld) zowel als uit principiële overwegingen:

  1. Het is niet juist de macht over zijn eigen leven te delegeren.
  2. Het is niet rechtvaardig om, zo men al de macht over het eigen leven wil afstaan, anderen te dwingen dezelfde machthebber te gehoorzamen.
  3. Het is misdadig om macht over een ander uit te oefenen (zo men al zelf zou willen proberen de macht in handen te krijgen).

Er is de laatste tijd sprake van dat aardbewoners zullen proberen Vrijlandia te bereiken met hun ruimtevaartuigen. Daarbij strijden twee grootmachten er om, om het eerst in Vrijlandia aan te komen om er dan de macht te vestigen. Er is kans dat de vertegenwoordigers van de democratische macht het eerst aankomen en een staat geen stichten naar het democratisch model hierboven geschetst, gepaard gaande met fraaie beloftes en kreten, en zich willen laten kiezen tot machthebbers in Vrijlandia.

Bewoners van Urijlandia, U wordt opgeroepen het onrechtvaardige spel niet mee te spelen: Weiger een machthebber over uzelf en anderen te aanvaarden. Macht gebaseerd op geweld is mensonwaardig.

Stem dus niet!

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR