Wat is libertarisme (5)?

DRUGS

In deze serie over het LIBERTARISME komen we nu aan een onderwerp dat voor velen zeer moeilijk te begrijpen is.

Tenminste dat is mijn ervaring als ik de libertarische positie betreffende drugs aan iemand probeer uit te leggen.

Maar ik heb ook ervaren dat dat komt omdat veel mensen niet luisteren naar wat je wilt vertellen. Je hebt dan nauwelijks een begin gemaakt met je verklaringen, of ze zitten al hun eigen antwoord voor te bereiden en horen daardoor niet eens meer goed wat je precies wilt zeggen.

Laat ik voorop stellen, om niet te veel lezers direct aan het begin te “verliezen”, dat ik TEGEN het gebruik van een aantal drugs ben.

Ik ben op zichzelf niet tegen het gebruik (in beperkte mate) van drugs zoals koffie, thee, alcohol, tabak en nog een paar. Maar ik ben wel tegen die stoffen waarvan bekend is dat ze niet alleen verslavend maar ook schadelijk zijn voor je lichaam of je geest. Ik vind dat IK die stoffen niet moet gebruiken en doe het daarom ook niet.

Op de libertarische opvatting over het gebruik van deze drugs door ANDEREN, kom ik zo meteen terug. Eerst wil ik ook nog voorop stellen dat de gehele verdere redenering alleen betrekking heeft op volwassen personen. Net als trouwens de hele libertarische filosofie in eerste instantie betrekking heeft op “consenting adults”, op volwassen personen die vrij met elkaar omgaan.

Voor en ten opzichte van kinderen, die nog geen kennis en/of ervaring hebben, gelden, net als in de huidige maatschappij, speciale regels. Ook nu laten we bij voorbeeld een kind van zes jaar niet in een auto rijden. Op de verhouding met kinderen kom ik later nog eens terug.

Het belangrijkste punt waar het om gaat is het volgende. Stel dat u (volwassen persoon) een bepaalde drug wil proberen of gebruiken,

Welk RECHT heb ik om u dat te verbieden,

u in de gevangenis te laten gooien of boetes te laten betalen?

De libertarische opvatting is dat u vrij bent om te doen en te laten wat u wil, zolang u geen agressie pleegt. Door het gebruiken van drugs op zich pleegt u geen agressie, dus is het uw eigen beslissing en vrijheid of u dat spul gebruikt of niet.

Dat ik het u wel zal afraden, en dat ik zal proberen u te overtuigen om het niet te doen, is een heel andere zaak.

Door de hoge prijs wordt er regelmatig met de samenstelling van drugs geknoeid en kan eerder voorkomen dat iemand door het gebruik agressief wordt. Uiteraard blijft hij dan verantwoordelijk voor die af te keuren, immorele handelingen.

Net als de dronkaard ook verantwoordelijk blijft voor zijn gedrag.

En als ik als persoon niet het RECHT heb om u met geweld te dwingen geen drugs te gebruiken, op welke gronden zou dan een andere groep personen of een overheid dat wel hebben?

Nogmaals, het doet er niet toe of iets verstandig is of niet. Het gaat om het RECHT en de rechtvaardigheid.

Doordat overheden dat recht wel claimen, kunnen ze op dezelfde gronden, namelijk dat het goed of slecht voor u is, ook het recht claimen om allerlei stoffen in het drinkwater te stoppen. Bij voorbeeld fluor of een kalmeringsmiddel als zij dat nuttig achten. Op zuiver morele gronden zouden wetten die het gebruik van bepaalde middelen verbieden, onmiddellijk moeten worden afgeschaft. En dat geldt eveneens voor een aantal andere “slachtofferloze misdaden” waarop we in een volgend artikel zullen terugkomen.

Vaak hoor je de opmerking dat “door” het gebruik van drugs er zoveel misdaad is. Dit is onjuist: niet door het gebruik ontstaat die misdaad, maar door het verlangen van verslaafden om die drugs te kopen. Ze hebben daarvoor veel geld nodig, en dat kunnen ze vaak alleen maar via misdadige (gewelds)handelingen verkrijgen. Ik hoef uiteraard nu niet meer te vertellen dat het libertarisme daar zeer fel tegen is.

Het klopt dat het overgrote deel van de misdaad verband houdt met drugs. Door de overheidsverboden wordt de aanschaffingsprijs van een zeer goedkoop product enorm hoog. Een gebruiker heeft al vlug 115 euro nodig voor zijn dagelijkse behoefte. (Voor hetzelfde spul dat voor een paar kwartjes geproduceerd kan worden). En de enige weg om dat geld te krijgen is via misdaad.

In een contact wat we gehad hebben met de Rotterdamse JunkieBond leerden we bijvoorbeeld dat AKZO een kilo heroïne kan produceren voor minder dan tien gulden.

Laten we hier in het midden of deze drugswetten gemaakt zijn met goede bedoelingen voor de zorg voor de verslaafde, of dat ze gemaakt zijn voor het verkrijgen van nog meer macht door allerlei ambtenaren. Een feit is dat door al die verboden de prijs enorm hoog geworden is.

En hoe strengerdewetten,hoeduurderhetspulwordt, … en hoe meer misdaad er komen zal.

Uit de jarenlange “drugsbestrijding” blijkt bovendien dat het niet werkt. Ook de Nederlandse Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid heeft onlangs aanduidingen gegeven die stellen dat het beter zou zijn om de drugs maar vrij te geven. Een probleem daarbij is dat je iets dergelijks niet in één land kunt doen terwijl de buurlanden hun oude beleid handhaven.

Stel dat het eens zou lukken om drugs vrij te maken. De prijs zou onmiddellijk naar een fractie dalen.

Meer dan de helft van het totale aantal misdaden zou dan niet meer “nodig” zijn en verdwijnen. Ak de ermee betrokken ambtenaren en politie kunnen zich dan gaan bezighouden met de andere misdaden die daardoor ook nog eens enorm zullen verminderen. De totale misdaad zou teruggebracht kunnen worden tot een kwart van het huidige niveau. Is dat niet belangrijk genoeg om er serieus aan te werken? En dit alles wordt nog versterkt doordat “drugs” niet meer in het misdaadcicuit zitten en daardoor veel beter gesignaleerd worden. Spinoza heeft in 1677 reeds gezegd: “Hij die alles via de wet probeert te regelen, veroorzaakt meer ondeugden dan hij wegneemt”.

En William von Humboldt zei in 1792:

“Als het mogelijk zou zijn om een goede berekening te maken over het kwaad dat door politieregulering wordt veroorzaakt, en van dat wat er door wordt voorkomen, dan zou het eerste aantal in alle gevallen groter zijn dan het laatste”.

Maar er is nog een zeer belangrijke factor.

Doordat de prijs in drugs zo enorm zou dalen, is het voor de handelaren en vooral voor de “pushers” niet meer interessant om anderen (bvb kinderen) aan drugs te verslaven.

Er is niets meer aan te verdienen.

Daardoor zal dan ook minstens het aantal nieuwe verslaafden weer dalen.

Al deze voordelen zijn een gevolg van een morele aanpak van het probleem.

We tonen daarmee dan ook weer aan dat het “morele” en het “practische” hand in hand gaan.