Volkerts duistere netwerk

De moord op Pim Fortuyn, nu ruim een jaar geleden, en de berechting van diens moordenaar Volkert van der Graaf heeft een sociale onrust veroorzaakt waarvan het einde nog niet in zicht is.

De moord op Pim Fortuyn, nu ruim een jaar geleden, en de berechting van diens moordenaar Volkert van der Graaf heeft een sociale onrust veroorzaakt waarvan het einde nog niet in zicht is. Er is vrijwel geen Nederlander te vinden die nog denkt dat de aanslag op 6 mei 2002 het werk was van een in zijn eentje opererende gek. Maar tot nu toe heeft nog niemand een bevredigend antwoord gekregen op de vele doch simpele vragen die kunnen worden gesteld.

Bijvoorbeeld: waarom heeft Volkert na zijn arrestatie maandenlang gezwegen? Hoe kwam hij zomaar opeens aan een van de meest bekende linkse terroristenadvocaten, de Duitse juriste Britta Böhler? En wie betaalt de zonder twijfel hoge kosten voor zijn juridische bijstand? Volkert van der Graaf, die het nooit verder heeft geschopt dan een Melkert-baantje, heeft daar zeker niet de financiële middelen voor.

Explosieven

Waartoe dienden de vier handboeken voor terroristische activiteiten die in het huis van de moordenaar en diens vriendin Petra werden aangetroffen? En waarom zijn die hem na de rechtszitting door de rechter teruggegeven, tezamen met alle chemicaliën die nodig waren om explosieven te fabriceren?

Hoe is het mogelijk dat de zware commissie-Van den Haak, die de falende beveiliging van Pim Fortuyn moest bestuderen, tot de bizarre conclusie kwam dat Fortuyn sowieso zou zijn vermoord, ook al had hij bescherming van bodyguards gehad. Die conclusie werd nota bene gelogenstraft door Volkert van der Graaf zelf, die tijdens de rechtszitting opmerkte dat hij zeker niet zou hebben geschoten als Fortuyn door veiligheidsmensen bewaakt was geweest.

En wat is de rol van de jurist mr. Nol Vermeien, een van de drie rechters die Volkert tot 18 jaar gevangenisstraf veroordeelden, wetend dat dit in Nederland hoogstens neerkomt op 13 jaar opsluiting? Vermeien is actief lid van de PvdA en was als bestuurslid van de Nationale Postcodeloterij onder meer verantwoordelijk voor de financiering van de Vereniging Milieu Offensief. Die VMO, opgericht door Volkert van der Graaf zelf, is een van de vele semi-criminele en zeer linkse actiegroepen binnen de wijdvertakte milieubeweging.

Verontrustend

Ook is het uiterst verontrustend dat de advocaten van wijlen Pim Fortuyn, mr. Oscar Hammerstein en mr. Gerard Spong, door onze justitie niet au serieux worden genomen. Beide juristen hadden een aantal linkse politici en journalisten aangeklaagd wegens het uitlokken tot moord, omdat die Fortuyn zó ernstig hadden gediaboliseerd dat de moord op de flamboyante politicus zeer wel mogelijk werd. Die aanklacht werd echter afgewezen.

Over dit alles is zojuist een boek verschenen met de titel ´Eco Nostra, het netwerk achter Volkert van der Graaf (uitg. Aspekt, ISBN 90-5911-287-3). De schrijver heet Peter Siebelt. Hij is een beveiligingsexpert die zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld tot topdeskundige op het gebied van criminele linkse actiegroepen. Hij bezit daarover een archief met vele tienduizenden documenten.

Siebelt ontdekte dat er een uiterst omvangrijk en crimineel netwerk schuilgaat achter de schijnbaar ethische façade van allerlei milieugroeperingen. Die hebben namen als het ´Dierenbevrijdingsfront´, de ´Ziedende Bintjes´, de ´Razende Rooiers´, ´Ra-Ra´, de ´Vereniging Milieu Offensief´, ´Wakker Dier´, ´Milieu Defensie´, ´Bont Voor Dieren´, ´Nederlands Agrarisch Jongerenkontakt´ en ´Groen Front´.

Die activistenwereld wordt door Siebelt vergeleken met een Indonesische spekkoek die, zoals bekend, bestaat uit vele lagen en laagjes in afwisselende kleuren. In de bovenste laag is onze bestuurlijke elite vertegenwoordigd, onder meer van de PvdA, Groen-Links, de Socialistische Partij, diverse universiteiten, kerken en vakbonden.

Daaronder bevinden zich de als keurig aangeschreven humanitaire organisaties die echter een linkse signatuur hebben zoals Greenpeace, Pax Christi, Novib en Vluchtelingenwerk. In de onderste laag zitten dan de hele en halve criminele organisaties, onder meer ´RaRa´, het ´Dierenbevrijdingsfront´ en het Engelse ´Animal Liberation Front´ (ALF).

Radertje

In het uitgebreide internationale netwerk binnen die spekkoek van milieuorganisaties gaan gigantische bedragen om, veelal verkregen via officiële overheidsinstanties. In het verleden hebben al die actiegroepen voor honderden miljoenen guldens schade aangericht. Siebelt stelt dat het om een machtige multinational gaat, waarin Volkert een klein radertje is.

En niet alleen Volkert, maar ook diens naaste relaties, die tot hun nek in de ondergrondse activiteiten zitten. Doodeng is de beschrijving van de vaak duistere rol die wordt gespeeld door onze overheidsorganisaties, onze politieke partijen en hun prominenten met klinkende namen als Ruud Lubbers, Jan Pronk, Paul Rosenmöller, Marcel van Dam en vele anderen. Peter Siebelt moet qua documentatie wel heel sterk in zijn schoenen staan, want de door hem aan het daglicht gebrachte feiten zijn zó belastend dat ze gemakkelijk aanleiding zouden kunnen vormen voor een juridische aanklacht. De schrijver is echter zo zeker van zijn zaak dat hij zelfs stelt dat hij vorig jaar de absolute zekerheid had dat Pim Fortuyn zou worden vermoord. Hij wist alleen nog niet wanneer.

Mede daarom noemde hij zijn boek ´Eco Nostra´, hetgeen een woordspeling is met de naam van de Italiaans/Amerikaanse maffiaorganisatie Cosa Nostra.
Met Eco Nostra bedoelt Siebelt dan ook de maffia van de ecologie of milieukunde. Het geeft de goedwillende burger een geheel andere, en niet bepaald lieflijke kijk op de wereld achter de boerderij, de melkkoe, de woelmuis, de legkip, de nerts, het varken en het ozongat in de stratosfeer.

Prof. dr. B. Smalhout

Dit artikel verscheen in De Telegraaf op 12 juli 2003

Eco Nostra, het netwerk achter Volkert van der G.
door P. Siebelt
Uitgeverij Aspekt B.V.

ISBN: 9059112873

Verkrijgbaar bij BOL voor 22 Euro.