De libertarische kniereflex

Libertariërs zijn niet immuun voor het probleem van het geven van reflexieve antwoorden. Ik stel dat de ‘libertarische kniereflex’ net zomin aantrekkelijk is als de ‘linkse kniereflex’ of de ‘rechtse kniereflex’.

Als libertariërs komen we vaak opmerkingen van étatisten tegen die ons ongefundeerd, slecht doordacht, slecht beargumenteerd, en (in sommige gevallen) ontzaggelijk dom in de oren klinken. Soms beschrijven we deze opmerkingen als een ‘kniereflex’, wat betekent dat de opmerkingen reflexief gemaakt worden, net als de reflexieve reactie van een knie op de tik van een hamer. De meeste libertariërs vinden zulke opmerkingen irritant; sommige libertariërs hebben weinig geduld met zulke opmerkingen.

Echter, libertariërs zijn niet immuun voor het probleem van het geven van reflexieve antwoorden. Ik stel dat de ‘libertarische kniereflex’ net zomin aantrekkelijk is als de ‘linkse kniereflex’ of de ‘rechtse kniereflex’.

Daarnaast kan de libertarische kniereflex ons dom, intellectueel onnauwkeurig, of onbezorgd om het welzijn van onze medemens doen lijken. Omdat er helaas nog betrekkelijk weinig libertariërs zijn, hebben we niet de luxe om op een regelmatige basis slecht doordachte opmerkingen te maken. In dit artikel zal ik een aantal belangrijke soorten libertarische kniereflexen identificeren en correctieve maatregelen voorstellen.

Voor de doeleinden van dit artikel defineer ik de libertarische kniereflex als een reflexieve, slecht doordachte opmerking over een bepaald aspect van het libertarisme. Merk op dat de opmerking feitelijk correct kan zijn, maar op één of andere manier niet passend is. Houd alsjeblieft in gedachten dat het heel gemakkelijk is om de libertarische kniereflex te gebruiken. Iedere libertariër die ik ken (inclusief mijzelf) heeft dan ook op een bepaald moment symptomen van de ziekte vertoond; in sommige gevallen zijn de symptomen mild, in andere gevallen kan de patient echter niet meer te redden zijn.

Soorten libertarische kniereflexen

Ten behoeve van beknoptheid zal ik mij beperken tot de meest voorkomende en belangrijkste soorten, elk waarvan ik geïdentificeerd heb door een korte uitspraak. Zoals de lezer zal opmerken, overlappen vele van de soorten.

1. De vrije markt zal hel wel oplossen!”
Ik vermoed dat de meeste lezers bekend zijn met de mop: “Hoeveel libertariërs zijn er nodig om een gloeilamp te vervangen? Antwoord: “Geen één. De vrije markt zal het wel oplossen.” Helaas is de punchline van deze mop vaak het antwoord dat men hoort van libertariërs in antwoord op moeilijke vragen over het milieu, medische zorg, uitkeringen, en Sociale Zekerheid, en veel andere belangrijke gebieden. De vrije markt heeft vele deugden, maar perfectie is er niet één van. Er zijn veel gevallen waar het mechanisme van de vrije markt niet iemands ‘optimale’ uitkomst zou kunnen produceren. In een marktmaatschappij is het mogelijk dat sommige mensen niet in staat zullen zijn om levensreddende medische procedures te verkrijgen, dat oude bossen gekapt zullen worden, dat gebouwen van een uniek architecturaal of historisch belang met de grond gelijk moeten worden gemaakt om een parkeerplaats te bouwen, dat sommige soorten flora en fauna door menselijk activiteiten uit zullen sterven, enzovoort. Natuurlijk is er in de meeste gevallen weinig (tot geen) reden om de geloven dat mogelijke non-markt systemen superieure uitkomsten zullen produceren. In elk geval moeten libertariërs de beperkingen van markten begrijpen.

2. “In een libertarische maatschappij, zullen we allen mooi, gezond, slim en rijk zijn!”
Een sterk gerelateerde soort kniereflex heeft betrekking op het bovenmatig aanprijzen van het product. Ik was aanwezig op een evenement waarbij een Libertarische kandidaat voor een nationale positie beweerde dat in een libertarische maatschappij reële economische groeipercentages 10-20% per jaar zouden zijn. Deze bewering zou waar kunnen zijn, maar er werd geen bewijs voor geleverd; ik vond de uitspraak enorm optimistisch, net als anderen in de zaal.

Hoewel ik geloof dat een libertarische maatschappij beter zal zijn dan voorstelbare alternatieve institutionele systemen om zowel morele als praktische redenen, zal het geen Utopie zijn. Libertarische maatschappijen zullen allerlei serieuze problemen hebben, vele waarvan hardnekkig kunnen zijn. Bovendien zouden de kosten van het veranderen van waar we nu zijn naar waar we naartoe willen zeer hoog kunnen zijn. Als we bijvoorbeeld morgen Sociale Zekerheid zouden elimineren, zouden sommige mensen misschien sterk benadeeld worden.

4. “Vaak onjuist maar nooit twijfelend”
Eén van de meest voorkomende (en irritante) soorten kniereflexen heeft betrekking op libertariërs die apodictische uitspraken doen over beleidskwesties waarover zij onwetend zijn. Een libertarische kennis van mij gaf een speech, waarin hij de Food & Drug Administration [Ministerie van Voedsel en Medicijnen] de schuld gaf van het veroorzaken van pijn, lijden en dood als resultaat van het goedkeuringsproces voor nieuwe medicijnen en medische apparatuur. Helaas had hij bijna geen kennis over de daadwerkelijke FDA-goedkeuringsprocedures, en gaf hij uiterst weinig rigoureuze analyses of peer-reviewed gegevens ter ondersteuning van zijn argument tegen FDA-goedkeuring en vóór consumentenkeuzevrijheid. Ook al was zijn basispunt (FDA-reguleringen kunnen mensen schaden, en doen dat ook) correct, toch waren voorstanders van regulering daardoor in staat om dat punt te verduisteren, door zijn fouten en slecht ondersteunde beweringen te gebruiken om twijfel te veroorzaken over zijn conclusies.

4. “Ambtenaren zijn lui, incompetent, corrupt, étatistisch tuig”
Eén van de meest schadelijke vormen van reflexief gedrag betreft het maken van ongerechtvaardigde veronderstellingen over overheidswerknemers. Ten eerste ontvangen veel van de beste activisten van de Libertarische Partij een loonstrookje van de overheid. Ten tweede zijn ambtenaren vaak de beste bronnen over de dagelijkse problemen en het falen van overheidsinterventie. Ten derde kunnen oneerbiedige vernederende opmerkingen over ambtenaren libertariërs-in-spe beledigen.

Een voorbeeld hiervan werd door vrienden aan me verteld: gedurende een openbare speech door een L.P.-kandidaat voor een nationale positie, suggereerde de kandidaat dat “militairen net postbodes in khaki zijn.” Hoewel deze opmerking blijkbaar bedoeld was als een poging tot humor, was een Kapitein van het Amerikaanse leger, die had aangegeven dat hij meer over de L.P. wilde leren, niet geamuseerd. Hij verliet het evenement zonder extra informatie over de partij te vragen.

Ten vierde kunnen opmerkingen die ongerechtvaardige laster over ambtenaren bevatten, geen snaar raken bij het algemene publiek. Een voorbeeld: tijdens mijn jeugd in mijn geboortestad Pulaski, Virginia, waren de medewerkers bij het postkantoor een aantal van de vriendelijkste mensen in de stad. Ze waren beleefde, toegewijde mensen die hard werkten om goed werk te verrichten. Ik ging naar de overheidsscholen van Pulaski; de overgrote meerderheid van mijn leraren waren wonderlijke, intelligente mensen die echt om de kinderen gaven wier onderwijs zij begeleiden. Sommige van de sarcastische opmerkingen die ik gehoord heb van libertariërs over ambtenaren zullen gewoon geen effect hebben in Peoria (of Pulaski.).

5. “Wat heeft de overheid ooit voor ons gedaan?”
Een mededinger naar de prijs van “vaakst vertoonde soort libertarische kniereflex” betreft het falen om te begrijpen hoe de meeste mensen de voordelen van de overheid waarnemen. Terwijl libertariërs sommige overheidsprogramma’s zouden zien als dure activiteiten van twijfelachtig nut, zouden onze medemensen aanzienlijke voordelen zien, voor een redelijk prijs, afkomstig van een vrijgevige overheid die de taak verricht waarvoor ze was opgericht. Dit zou niet verrassend moeten zijn, aangezien de voordelen meestal gemakkelijk te zien zijn, terwijl de kosten van de overheid vaak moeilijk te berekenen zijn.

6. “Wat je zegt is niet wat ze horen”
Eén soort reflexief gedrag dat moeilijk te vermijden is betreft de aanname dat je opmerkingen begrepen zullen worden door je publiek zoals je ze bedoelt hebt. Wanneer ik de macht van de FDA om de keuzes van consumenten te reguleren bespreek, stel ik mij de typische voordelen van keuzevrijheid voor: lagere prijzen, meer diversiteit, meer informatie, minder lijden. Sommigen die mijn commentaar horen zouden echter een andere visie kunnen hebben: door thalomide misvormde kinderen, slecht geteste medische apparatuur, botulisme, salmonella, etc. Tezamen met punt nr. 5 hierboven, zien veel mensen de FDA als de beschermer van de mensen tegen gevaarlijke medicijnen, slechte medische apparatuur, en besmet voedsel, zonder te realiseren dat FDA-bescherming ook slachtoffers produceert.

7. “Welk deel van het ‘Libertarisme is geweldig’ syllogisme begrijp je niet?”
Dit soort libertarische kniereflex manifesteert zich in een gebrek aan geduld met degenen die niet meteen overuigd zijn van de rechtvaardigheid en/of praktische voordelen van een libertarische maatschappij. Ik moet constant mijn best doen om te voorkomen dat mijn knieën hevig schokken op deze manier, want veel van mijn promotieinspanningen bestaan uit het uitleggen van het libertarisme aan universiteitsstudenten. Sommige van de studenten antwoorden met walgelijk onlogische of onnauwkeurige opmerkingen waarom libertarische maatschappijen niet zullen werken, of waarom het libertarisme niet geprobeerd moet worden. Het is een strijd om mijzelf ervan te weerhouden om deze studenten als hopeloos af te doen; gelukkig heb ik geleerd om mijn mond stil te houden totdat mijn knieën ophouden te schokken en mijn hersenen beginnen te werken.

Mijn eigen verhaal zou instructief kunnen zijn. Wanneer ik het libertarische perspectief voor het eerst tegenkwam als universiteitsstudent, vond ik enige morele aantrekkingskracht in het libetarisme, maar ik accepteerde de filosofie niet onmiddelijk. Het nam ongeveer drie jaar in beslag voordat ik een libertariër werd. Wanneer ik een student tegenkom die vijandig tegen het libertarisme lijkt, vraag ik mijzelf of de Dr. Lark van vandaag de meneer Lark van 1976 zou hebben afgedaan als onwaardig van extra aandacht.

Correctieve maatregelen

Gelukkig zijn de meeste correctieve procedures gemakkelijk te beschrijven. Helaas zijn ze soms moelijk te implementeren, in het typische geval vanwege de tijd en de moeite die vereist zijn.

1. Handhaaf de hoogste mate van intellectuele integriteit
Zij die een libertarische maatschappij voorstaan, moeten scrupuleus rigoureus en eerlijk in hun analyse zijn. Zoals eerder al is gesteld, zullen eerlijkheid en nauwkeurigheid geloofwaardigheid opbouwen; een gebrek aan intellectuele integriteit zou ons als idioten of charlatans kunnen doen lijken. (Hoe reageer jij wanneer één of andere étatist een onnauwkeurige, onlogische, of oneerlijke verdediging van zijn positie geeft?)

2. Doe je huiswerk
Tezamen met het voorgaande punt, is het je plicht, als je overheidsprogramma’s gaat bekritiseren met praktische argumenten, dat je de feiten goed hebt. Maak geen fouten die de tegenstanders van het libertarische perspectief zouden kunnen afkraken en daarmee de aandacht van je hoofdpunten zouden kunnen afleiden.

Wannneer je je huiswerk doet, ontwikkel dan een verzameling van gemakkelijk verteerbare / gemakkelijk te onthouden voorbeelden die je punten illustreren.

3. Leer het belang van retoriek
De term “retoriek” heeft een beetje negatieve betekenis gekregen. De term betekende oorspronkelijk echter het proces van het structureren van een argument opdat het zijn meest effectieve vorm aanneemt. In het bijzonder is het argument zo gestructureerd om op een natuurlijke, gemakkelijk te begrijpen manier te lopen. Voorstanders van vrijheid zouden tijd moeten investeren om een basisargument voor een libertarische maatschappij voor te bereiden; een nuttige methode is om het argument uit te schrijven alsof je een lezing over het onderwerp zou geven. Een gerelateerd punt: analyseer je woordenschat om te bepalen hoe je argumentatie kan worden verbeterd. Probeer te bepalen hoe jouw uitspraken worden geïnterpreteerd door niet-libertariërs.

4. Wees geduldig met je publiek
Veel van de argumenten voor het libertarisme (of tegen het étatisme) zijn niet gemakkelijk te begrijpen; in sommige gevallen zijn de argumenten zelfs contraïntuitief. Het zou daarom geen verrassing moeten zijn dat mensen tijd nodig hebben om onze argumeten volledig te begrijpen. Er zijn een aantal zeer slimme mensen in de L.P. die er vele jaren over deden om het libertarische perspectief te evalueren voordat zij het accepteerden. Een klein beetje geduld met een potentiële libertariër betaalt zich meestal ruimschoots terug; zelfs al kan je niet iemand overtuigen om een libertariër te worden, dan zou je kunnen voorkomen dat iemand vijandig wordt.

Wanneer je een étatist uitdaagt om het libertarische perspectief te accepteren, dan zou het kunnen dat je die persoon vraagt om veronderstellingen en standpunten te verwerpen die hij vele jaren heeft gekoesterd. Die persoon zou zelfs geconfronteerd kunnen zijn met het vooruitzicht dat hij overheidsprogramma’s heeft bepleit die eigenlijk de mensen hebben geschaad die ze moesten helpen. Dit kan een extreem pijnlijk proces zijn, en we zouden medeleven (of in ieder geval begrip) moeten hebben voor hen die dit proces ondergaan.

5. Oefen, oefen, oefen!
Er is simpelweg geen substituut hiervoor: om je promotieinspanningen te verbeteren moet je oefenen. Dit is waar, of je inspanningen nu betrekking hebben op het bespreken van het libertarisme met vrienden tijdens een koffiepauze, of het toespreken van een zaal gevuld met onsympathieke mensen.

James W. Lark III is een assistentprofessor in de Afdeling van Systems Engineering aan de Universiteit van Virginia. Hij dient momenteel als adviseur aan de Liberty Coalition van studenten van die universiteit. Hij geeft advies aan libertariërs op universiteiten en middelbare scholen door het hele land over het promoten van libertarische ideeën op de campus. Hij heeft lezingen en workshops gehouden op het gebied van het organiseren op campussen, op verschillende bijeenkomsten van de staats-Libertarische Partij en op de nationale bijeekomsten van de Libertarische Partij in 1987, 1991, en 1996. Hij is ook de vice-voorzitter van de Libertarische Partij van Virginia, en dient als secretaris van de Jefferson Area Libertarians (Charlottesville, Virginia).

Vertaling door MeerVrijheid van Knee-Jerk Libertarianism.

Dit artikel verscheen eerder op: