Teveel mensen hebben te lang teveel vertrouwen en geloof in de staat gehad en niet in zichzelf. Gelukkig zien meer en meer mensen de ernstige gevolgen van de grove fouten van de afgelopen decennia in. Zowel de democraten als de republikeinen zijn verantwoordelijk. Veel Amerikanen eisen nu de zuivere waarheid en willen dat de demagogie ten einde komt. Zonder deze eerste stap zijn oplossingen onmogelijk
Dit is een samenvatting van de afscheidsrede van Ron Paul zoals verschenen op Mises.org.
Heb vertrouwen in jezelf en niet in de staat.
Teveel mensen hebben te lang teveel vertrouwen en geloof in de staat gehad en niet in zichzelf. Gelukkig zien meer en meer mensen de ernstige gevolgen van de grove fouten van de afgelopen decennia in. Zowel de democraten als de republikeinen zijn verantwoordelijk. Veel Amerikanen eisen nu de zuivere waarheid en willen dat de demagogie ten einde komt. Zonder deze eerste stap zijn oplossingen onmogelijk.
De waarheid zoeken en de antwoorden vinden in vrijheid en zelfredzaamheid zorgen voor het optimisme nodig om de welvaart te herstellen. Dit is niet zo moeilijk zolang politici maar niet in de weg lopen.
Er zijn verschillende redenen waardoor we in deze ellende zitten.
Politici liegen over hoe welvaart wordt geschapen. Teveel vertrouwen wordt gelegd in het beoordelingsvermogen van politici en bureaucraten. Dit vervangt het vertrouwen in een vrije maatschappij. Te veel bestuurders zijn overtuigd geraakt dat alleen zij, gewapend met de arbitraire staatsmacht, in staat zijn om eerlijkheid te realiseren terwijl ze de welvaart schepping mogelijk maken. Dit blijkt keer op keer een utopistische droom en vernietigt zowel welvaart als vrijheid. Het verarmt de mensen en beloont de special interest groepen die uiteindelijk beide politieke partijen weten te beheersen.
Het is dan ook geen verrassing dat veel van wat in Washington gebeurt voortkomt uit agressieve partijpolitiek en machtshonger, terwijl de onderliggende filosofische verschillen niet zo groot zijn.
Economische onwetendheid
Economische onwetendheid is alledaags. Keynesiaanse opvattingen blijven gedijen, alhoewel er tegenwoordig wel enthousiast tegengas gegeven wordt. Zij die geloven in militair en binnenlands Keynesiaanisme blijven hun falende opvattingen naar voren brengen, terwijl de economie druilerig wegkwijnt.
Ondersteuners van staatsingrijpen gebruiken humanitaire overwegingen om ze te rechtvaardigen.
Humanitaire argumenten worden altijd naar voren gebracht om overheidsingrijpen te verdedigen als het gaat om de economie, monetair beleid, buitenlands beleid en persoonlijke vrijheden. Dit wordt bewust gedaan zodat het lastiger is het ingrijpen ter discussie te stellen. Maar de initiatie van geweld op humanitaire grondslag is nog steeds geweld. Goede bedoelingen zijn geen verontschuldiging en zijn net zo schadelijk als wanneer mensen geweld gebruiken met foute intenties. Het resultaat is altijd negatief
Het immorele geweldsgebruik is de bron van de politieke problemen. Helaas onderschrijven veel religieuze groepen, seculiere organisaties, en psychopathische autoriteiten overheidsgeweld om de wereld te veranderen. Zelfs als de doelen goed bedoeld, of juist als de doelen goedbedoeld zijn, zijn de resultaten akelig. De goede resultaten worden nooit gerealiseerd. De nieuwe problemen die optreden vereisen steeds meer overheidsdwang als oplossing. Het eind resultaat is het duurzaam invoeren van overheids geweld en dit op basis van humanitaire grondslagen moreel verantwoorden.
Dit is dezelfde fundamentele reden die onze overheid gebruikt om andere landen binnen te vallen wanneer het haar uitkomt, centralistische economische planning in te voeren en het reguleren van persoonlijke vrijheden en gewoontes van onze burgers.
Het is nogal vreemd, dat tenzij men crimineel denkt en geen respect heeft voor andere mensen en hun eigendom, dat niemand claimt dat het toegestaan is om het huis van de buurman binnen te treden en hem te vertellen hoe te handelen, wat hij kan eten, drinken en roken en hoe hij zijn geld mag uitgeven.
Echter wordt het zelden in twijfel getrokken dat deze vreemdeling met een insigne en een vuurwapen hetzelfde kan doen in naam van de rechtsorde. Ieder verzet wordt beantwoord met geweld, boetes, belastingen, en zelfs opsluiting. Dit gebeurt meer en meer iedere dag, zelfs zonder dagvaarding.
Geen geweldsmonopolie voor de staat
Agressie tegengaan is een kant, maar het geweldsmonopolie bij de staat leggen kan alleen maar de vrijheid uithollen met als resultaat chaos, woede en de ontmanteling van de maatschappij. Dit soort autoriteit toestaan en heilig gedrag verwachten van de bureaucraten en politici is waandenken. We hebben thans een leger van gewapende bureaucraten in de TSA, CIA, FBI, Fish and Wildlife, FEMA, IRS, Corp of Engineers, etcetera, meer dan honderdduizend sterk. Burgers zijn schuldig tenzij ze onschuld kunnen aantonen in de ongrondwettelijke administratieve rechtbanken.
De overheid zou in een vrije maatschappij geen basis hebben om zich met sociale activiteiten of economische transacties van individuen bezig te houden. Noch moet de overheid zich bezig houden met de zaken van andere naties. Al het vredige, zelfs indien controversieel, moet worden toegestaan.
We moeten het denkbeeld verwerpen dat economische activiteiten van te voren worden beperkt, net als we doen met vrijheid van meningsuiting en religieuze vrijheid. Maar zelfs hier begint te overheid via de achterdeur van politieke correctheid de vrijheid van meningsuiting aan te pakken, een gevaarlijke trend. Dagvaardingen zijn sinds 9/11 niet meer nodig om het internet te monitoren.
De verspreiding van federale misdaden
De grondwet heeft 4 federale misdaden benoemd. Vandaag de dag kunnen experts zelfs geen overeenstemming bereiken over hoeveel federale misdaden er zijn, het zijn er vele duizenden. Niemand kan het hele wettelijke systeem bevatten, vooral als het om belastingrecht gaat. Vanwege de onbezonnen strijd tegen drugs en de eindeloze federale uitbouw van het strafrecht hebben we 6 miljoen mensen in de gevangenis of voorwaardelijk vrij, meer dan de Sovjets ooit hadden, en meer dan enig ander land vandaag de dag, inclusief China. Ik begrijp de zelfgenoegzaamheid van het Congres niet en hun bereidheid om hun obsessie met federale wetgeving door te zetten. Minimum straffen met betrekking tot drugs hebben onze gevangenis problematiek verder verergerd.
Het federale register is nu 75 duizend pagina’s lang en de belasting wetgeving heeft 72 duizend pagina’s en is ieder jaar groeiende. Wanneer roepen mensen “genoeg is genoeg” en eisen dat het Congres hiermee stopt.
Het bereiken van vrijheid
Vrijheid kan slechts worden bereikt als de overheid geweld niet langer mag toepassen. Als iemand vrijheid zoekt dan is een beperkt type overheid nodig. Om daar te komen is actie nodig.
De twee beschikbare keuzes
1 De overheid is er slechts om vrijheid (gezien vanuit natuurrecht) te beschermen en niets anders. Van de bevolking wordt verwacht om voor zichzelf te zorgen en iedere dwang af te wijzen om zich met de persoonlijke vrijheid van iemand anders bezig te houden. De overheid is strikt gelimiteerd om overeenkomsten af te dwingen, privé eigendom te beschermen, ruzies te beslechten en te verdedigen tegen buitenlandse agressie.
2 De overheid pretendeert om vrijheden te beschermen maar is de macht toevertrouwd om dwang uit te oefenen over mensen en andere landen. Alhoewel de overdracht van macht reeds vele malen als beperkt is bedoeld zal het onvermijdelijk groeien tot een almachtig politiek gezwel. Dit is het probleem waaraan de wereld gedurende de geschiedenis heeft geleden. Alhoewel in opzet klein bedoeld is het niettemin een volledige overgave aan een principe dat adspirant tyrannen niet kunnen weerstaan. Het is energiek gebruikt, stap voor stap en verraderlijk. Macht aan overheidsdienaren afstaan heeft altijd het adagium dat macht corrumpeert bewezen.
Zodra de overheid een beperkte concessie krijgt met betrekking tot het gebruiken van dwang om mensen te vormen, gebruiken te veranderen en de economie te plannen dan zal het een gestage beweging richten tyrannie op gang brengen. Slechts een revolutionair elan kan dit proces omdraaien en de overheid haar arbitraire gebruik van agressie doen inperken. Er is geen middenweg, een beetje vrijheid opofferen voor denkbeeldige veiligheid eindigt altijd slecht.
De ellende van vandaag is het gevolg van de Amerikaanse acceptatie van optie nummer 2, terwijl de founding fathers ons optie nummer 1 hebben proberen te geven. De uitkomsten zijn niet goed. Onze vrijheden zijn uitgehold en onze welvaart is verbrast. De welvaart die we vandaag hebben is gebaseerd op schuld en een dwaze acceptatie van het buitenland om onze dollars te accepteren voor goederen en diensten. Ze lenen het vervolgens aan ons terug om ons schuldsysteem in stand te houden. Het is verbazingwekkend dat dit zo lang heeft gefunctioneerd, maar de impasse in Washington om onze problemen op te lossen geeft aan dat velen de omvang van de wereld wijde schuld crisis beginnen te begrijpen en de gevaren die we lopen. Hoe langer dit proces door gaat hoe bruter het resultaat zal zijn.
De financiële crisis is een morele crisis
Terwijl velen nu erkennen dat een financiële crisis opdoemt zijn er maar weinigen die begrijpen dat het eigenlijk een morele crisis is. Het is de morele crisis welke heeft toegestaan dat onze vrijheden werden ondermijnd en welke de exponentiele groei toestaat van onrechtvaardige overheidsmacht. Zonder een duidelijk begrip van de oorzaak van de crisis zal het lastig zijn om een gestage opmars richting tyrannie te voorkomen en de armoede die daarmee samen gaat.
Uiteindelijk moet het volk beslissen welke vorm van overheid ze wensen, optie 1 of optie 2. Er is geen andere keuze. De claim dat er een keuze is voor een beperkte tyrannie is claimen dat iemand “een beetje zwanger” kan zijn. Het is een mythe om te geloven dat een mengvorm van vrije markten en gecentraliseerde planning een waardig compromis oplevert. We zien thans de uitkomsten van deze oplossing, en de uitkomsten zijn overduidelijk.
De cultuur van geweld
Amerika laat thans een cultuur van geweld toe. Het is gemakkelijk om de initiatie van geweld tegen je buurman te verwerpen, maar het is ironisch dat het volk arbitrair en vrijelijk overheidsdienaren de macht geeft om naar believen geweld te bedrijven tegen het Amerikaanse volk.
Omdat het de overheid is welke het geweld initieert accepteren de meeste mensen het als legitiem. Zij die de dwang uitvoeren hebben geen schuldgevoel. Te velen hechten geloof aan het feit dat overheden moreel gerechtvaardigd zijn om dwang uit te oefenen om het goede te bereiken. Ze geloven valselijk dat deze autoriteit komt van de overeenstemming van het volk. De minderheid, of de slachtoffers van overheidsdwang hebben nooit ingestemd in het misbruik van de overheidsmandaten, zelfs indien dit door de meerderheid is voorgeschreven. Slachtoffers van TSA misbruik hebben nooit met dit misbruik ingestemd.
Deze houding heeft ons een politiek opgeleverd om oorlog ten goede te voeren. Er wordt gesteld dat oorlog, om oorlog uit nobele doelen voor te zijn, is toegestaan. Dit is gelijk aan wat we ooit werden verteld, namelijk dat “een dorp vernietigen om een ander dorp te redden” is toegestaan. Er is gesteld door een Amerikaanse staatssecretaris dat het verlies van 500 duizend meest Iraakse kinderen in de jaren negentig als gevolg van Amerikaanse bombardementen en sancties het waard was om het goede doel te bereiken dat we het Iraakse volk hebben gegeven. Kijk eens naar de chaos van Irak vandaag de dag.
Staatsdwang om sociale en economische handelingen vorm te geven zowel binnenlands als buitenlands heeft het toegestaan dat individuen naar eigen inzicht geweld zijn gaan gebruiken. Het feit dat staatsgeweld moreel rechtvaardig wordt geacht is de reden waarom het geweld zal toenemen als de grote financiële crisis ons raakt en een politieke crisis wordt.
Ten eerste erkennen we dat individuen geen geweld moeten initiëren, dan geven we deze autoriteit wel aan de overheid. Uiteindelijk zal het immorele gebruik van staatsgeweld, als ze zaken slecht gaan, gebruikt gaan worden om het individu ook “recht” op dwang te geven. Noch de overheid nog individuen hebben een moreel recht om geweld tegen elkaar uit te oefenen, maar toch zijn we op weg naar de dag dat beiden deze macht zullen claimen. Als de cyclus niet wordt doorbroken dan zal de maatschappij uiteen vallen.
Als de behoeftes dringender worden, de voorwaarden grimmiger, en de rechten relatief en afhankelijk van de eisen en grillen van de meerderheid, dan is het geen grote overgang als individuen geweld gaan gebruiken om te pakken wat ze claimen. Zodra de economie verder afkalft, en de welvaarts verschillen toenemen, zoals nu reeds gebeurt, zal geweld toenemen als zij die behoeftig zijn pakken wat ze denken dat hun toekomt. Ze zullen niet wachten op een overheids ondersteuningsprogramma.
Als overheidsdienaren hun macht gebruiken om anderen speciale interest groeperingen een bail out te bieden, zelfs als het desastreuze gevolgen heeft voor de gemiddelde burger, dan voelen ze geen schuld voor de schade die ze aanrichten. Zij die ons in ongrondwettelijke oorlogen met vele slachtoffers storten, verliezen geen slaap over de dood en destructie die hun slechte beslissingen hebben veroorzaakt. Ze zijn overtuigd dat wat ze doen moreel gerechtvaardigd is en het feit dat velen lijden is iets dat helaas niet voorkomen kan worden.
Als het straattuig hetzelfde doet dan hebben ook zij geen schuldgevoel, omdat ze geloven dat ze slechts pakken wat hun toekomt. Iedere morele standaard wordt dan relatief. Of het nu bailouts zijn, privileges, overheidssubsidies of voordelen voor een minderheid door de geldhoeveelheid op te blazen, het is allemaal onderdeel van het proces dat gerechtvaardigd wordt door een gedwongen herverdeling van welvaart. Geweld, of de dreiging daarmee, is het vereiste instrument en helaas is dit iets waar de meeste leden van het congres geen probleem mee hebben.
Enkelen zullen betogen dat het slechts eerlijk is dat voor de behoeftigen wordt gezorgd. Er zijn een tweetal problemen met deze stelling. Ten eerste, het principe wordt gebruikt om een grotere hoeveelheid van voordelen te geven aan de rijken dan aan de armen. Ten tweede, niemand schijnt zich zorgen te maken of het eerlijk is of niet voor degenen die de regelingen moeten betalen. De kosten worden meestal ten laste gebracht van de middenklasse en zijn min of meer verborgen. Veel mensen geloven dat de staatsuitdelingen gratis zijn, gelijk het aanzetten van de geldpers, en dat er geen kosten zijn. Dit bedrog komt ten einde. De rekeningen [uit het verleden, Ratio] vervallen en dat is het hele verhaal achter de economische crisis.
Helaas zijn we gewend geraakt aan het leven met het onrechtmatige gebruik van staatsgeweld. Het is het middel om het volk voor te schrijven hoe te leven, wat te eten en te drinken, wat te lezen en hoe het geld uit te geven.
Om een echte vrije samenleving te scheppen, moet het begrip van initiatie van geweld worden begrepen en verworpen. De overheid zelfs een kleine hoeveelheid dwang toestaan is een gevaarlijke concessie.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Een van de zaken die ik nog dit jaar wou doen was een samenvatting van de afscheidsspeech van Ron Paul vertalen, bij deze het product. Het is een snelle vertaling die ik in een paar uur heb gemaakt, fouten zijn zoals altijd voor mijn rekening, vertalen is niet mijn vak en ik heb slechts beperkte tijd beschikbaar.
