Kinderen en rechten

Onder deze titel verscheen van de hand van Jan Smid in Vrijbrief nr. 100 een artikel met een aantal juiste libertarische standpunten.

Alleen de positie ten opzichte van abortus werd volgens mij te absoluut en onjuist gebracht.

Dit is een bijzonder moeilijk en teer punt. Daarom is het zo belangrijk om alle feiten zo objectief mogelijk te stellen.

Om het libertarische principe van het “niet initiëren van geweld tegen een ander mens” toe te passen, zullen we toch eerst duidelijk moeten maken waar we het over hebben.

Is de foetus een “mens” of is het een “potentiële mens”? En als we daar een verschil in zien, wat is dan het verschil in rechten, benadering, moraliteit enz.

Kennelijk gaat Jan Smid er van uit dat de foetus een mens is. Hij praat namelijk over “een vrouw die een kind draagt”.

En verder zegt hij: “(de vrouw) is zelf volledig verantwoordelijk voor het wel of niet in leven laten van het kind. Abortus, op welk tijdstip dan ook, is zuiver haar verantwoordelijkheid.”

Ik zou niet graag stellen dat ik akkoord kan gaan met een abortus van een acht maanden oude foetus. Maar laten we het een beetje moeilijker maken. Laten we een foetus van enkele dagen oud beschouwen.

De vrouw heeft (in normale gevallen r gevallen als verkrachting e.d. zullen we eventueel apart bezien.), zelf het kind in haar buik UITGENODIGD. Mag ze het dan zonder meer buiten smijten terwijl ze weet dat het dan niet zal overleven?

Op de net gehouden Conventie van Libertarian International in Zweden werd een interessante vergelijking gemaakt.

Stel een persoon is om de een of andere reden bewusteloos geraakt. Ik neem hem vrijwillig, zonder zijn kennis, (ik kan namelijk geen contract met hem maken!), mee in mijn vliegtuig dat een reis van negen uur moet maken naar een bestemming waar die bewusteloze persoon kan genezen. Maar na een uur vliegen, heb ik er om de een of andere reden spijt van, en ik besluit om hem maar uit vliegtuig naar beneden te werpen. Mag dat? Het is mijn vliegtuig en ik mag dan beslissen wat ik wil? En als het mijn buik is?

Kortom, de redenering van Jan Smid is te oppervlakkig. Er is meer denkwerk nodig om dit moeilijke onderwerp echt ethisch, objectief en libertarisch te behandelen.