Ons artikel over stemmen in ons juli/augustus-nummer heeft nogal wat reacties opgeleverd. Een…
Ons artikel over stemmen in ons juli/augustus-nummer heeft nogal wat reacties opgeleverd. Een punt dat daarbij erg opviel was dat er heel veel mensen zijn die niet weten hoe de stemmentoewijzing eigenlijk gaat. Opmerkingen als: “je stem gaat dan verloren”, of “je stem gaat dan naar de grootste partij” hoorden we diverse keren. De feiten zijn echter de volgende:
Een groot deel van de bevolking is “kiesgerechtigd” d.w.z. zij mogen stemmen over wie er in de regering mogen zitten. De kiesgerechtigden die gaan stemmen, stemmen “blanco”, “ongeldig” of “geldig”. De geldige stemmen worden gedeeld door het aantal zetels dat beschikbaar is, waardoor men dan weet hoeveel stemmen één zetel opleveren (de kiesdeler).
Elke partij kan dan uit het totaal op haar uitgebrachte stemmen het aantal zetels bepalen. Maar de delingen “Partijtotaal : Kiesdeler” geven bijna altijd een rest (de deling gaat niet op). Bijna elke partij houdt dus een aantal reststemmen over, en er zijn een aantal niet toebedeelde zetels: de restzetels.
En die restzetels worden als volgt verdeeld: Eerst krijgt de partij met het grootste aantal reststemmen er één zetel bij. Daarna hetzelfde voor die partij die dan het grootste aantal reststemmen heeft, enz. tot alle beschikbare restzetels verdeeld zijn.
Als U niet stemt, zou daardoor de partij waaraan U eventueel Uw stem wel had willen geven, misschien net geen restzetel gekregen hebben. Alleen als meer personen dan de kiesdeler hun stem aan één duidelijk bepaalde partij onthouden, dan kost dat die partij een zetel.
Het commentaar op ons artikel “Stem Niet” door de voorstanders voor wél stemmen kwam eigenlijk neer op de bovengenoemde pragmatische (half onjuiste) argumenten. Ook werd wel gezegd: “Je moet nu eenmaal uit alle kwaden de minste kiezen.” We kregen tot nu toe geen principiële argumenten om wel te stemmen.
De voorstanders van “niet stemmen” waren veel principiëler. Er werd o.a. gesteld: “Door te stemmen keur je goed dat anderen, de minderheid, gedwongen worden te doen (eventueel met geweld) wat jij wenst. En dat is in strijd met de vrijheid van die anderen.”
Door mee te doen aan het stemmen, keur je het huidige politieke systeem goed. En vooral iedere libertariër moet dat toch verfoeilijk vinden.
Wij zagen dit onlangs scherp geformuleerd door Doug Casey in een interview met Reason Magazine. Doug Casey is een succesvol investeringsadviseur en schrijver van een aantal bestsellers. Hij zegt:
“Mensen die geloven in politieke betrokkenheid helpen de zaak van individuele vrijheid niet, zij handelen in feite tegengesteld aan het belang van persoonlijke vrijheid omdat ze het spel van de vijand meespelen. Zij zorgen dat de politiek geloofwaardig blijft terwijl net de politiek zelf het probleem is. Het is in geen enkele wijze een oplossing voor het probleem. Of je wel of niet betrokken raakt in de politiek is een ethische kwestie. Het gaat er niet om welke politiek, het gaat er om of je politiek betrokken raakt of niet. En daar is ’t waar ik de grens trek. De hele politiek is een kwestie van meningen en wie er in slaagt zijn mening aan anderen op te leggen. Mensen die zich politiek bezig houden hebben ethische normen waarmee ik het niet eens ben.”
Wij willen hiermee de discussie over dit belangrijke onderwerp nog niet afsluiten. Te meer daar er nog weinig uit de verf kwam betreffende een libertarische politieke partij. Als U Uw mening nog kenbaar wil maken, zullen wij daar graag aandacht aan schenken.