Controle op grote groepen mensen door een collectivistisch betalingsmechanisme is wat politici…
Controle op grote groepen mensen door een collectivistisch betalingsmechanisme is wat politici van na de oorlog wilden. Via elke sociale wetgeving wordt die controle op de Nederlanders uitgeoefend, ook op het gebied van de gezondheidszorg.
Politici zijn uit op macht, wensen zeggenschap over mensen te hebben en willen die mensen controleren, daarom zijn zij voor wetten welke collectieve betalingen, uitkeringen en subsidies regelen voor bepaalde grote groepen (groepsprivileges) in de samenleving. Zo spelen zij de ene groep tegen de ander uit.
Politici beginnen met “gratis voer” uit te strooien in een ren, en als de hoenders binnen zijn, sluiten zij het hek en verminderen het “gratis voer” in hoeveelheid en kwaliteit, met als motto: “Jullie hebben alleen maar lekkere honger”.
Voorbeelden hiervan zijn er te over, zo is de affaire rond Rijn-Schelde-Verolme een mooi voorbeeld.
Precies in het voetspoor van de Nationaal-Socialistische Laars van 1941 verplichten de omhooggedrukte politici van na de oorlog meer dan 70% van de Nederlanders een premie -en niet zo’n beetje ook- te betalen voor “gratis” medische zorg. Tegelijkertijd werden de H.H. doctoren lekker gemaakt met “makkelijk” geld, dat door de ziekenfondsen -hun nieuwe broodheer- uitbetaald moest worden.
Nu het geld op is, ome Zief heeft een schuld van Dfl. 7 miljard opgebouwd, d.w.z. Dfl. 700 miljoen aan rente per jaar, moet de zwarte piet ergens naar toe gespeeld worden. Gezondheidszorg is progressief verworden tot gezondheidszorgen.
De KLOZ (Kontactcommissie Landelijke Organisatie Ziektenkostenverzekeraars) bleek vorig jaar ook aan het complot mee te werken; zij schonken de Ziekenfondsen Dfl. 189 miljoen om het gat te dichten dat in de bejaardenverzekering van de ziekenfondsen was ontstaan. Hierdoor werd hun “winst” duidelijk lager, waardoor het van Economische Zaken toestemming kreeg de premies te verhogen. Zo betaalt de groep particulier verzekerden voor een groep ziekenfondsverzekerden, terwijl geen van die verzekerden daarom gevraagd heeft.
Alle artsen hebben de eed gezworen dat zij naar beste weten en kunnen de patiënt zullen behandelen. De ziekenfondsen voeren een beleid, dat artsen verplicht over te gaan op de veterinaire ethiek! De patiënt (de op naam ingeschreven lijfeigene van de arts) wordt behandeld volgens de wensen (commando’s) van Baas Zief (de meester-eigenaar-broodheer).
Immers als de Ziekenfondsen artsen openlijk zouden dwingen hun patiënten zus of zo te behandelen, dan zouden artsen en patiënten hevig protesteren. Nee, ome Zief is slim, hij zegt: “Wij kennen die voorzieningen (= Wet Geneeskundige Voorzieningen) en voor die voorzieningen kennen wij die en die tarieven (= Wet Geneeskundige Tarieven), en wij betalen jullie voor al die verrichtingen hoeveel jullie er ook doen. De geldontwaarding zorgt er vanzelf voor dat die bedragen na enige tijd ontoereikend worden voor zo’n verrichting. Het “gratis voer” van weleer is “gratis verhongeren” geworden en de patiënt wordt “te goedkoop” voor zo’n verrichting. Vandaar de hart-luchtbrug. Nuchtere libertarische denkers zagen al jaren dat bureaucraten de truc van “de derde betaler” aanwendden om controle op grote groepen mens te verkrijgen. Zij zagen de gevaren voor patiënt en arts.
Hij die zich als zijn broeders hoeder opgesteld heeft, blijkt moordenaar te worden. Nu onze vrijheid verdwenen is, wat is Uw antwoord op de vraag van ome Zief: “Dokter kunt U de patiënt zachtjes laten inslapen?”
Olle , mijn schitterende , maar nog meer door haar uitzonderlijk lieve karakter unieke hond is een paar dagen geleden overleden.
Erg veel mensen zijn er door aangegrepen . Het was niet mijn
eerste hond . Ze werd ruim 10 jaar . De vraag of haar dood on-
vermijdelijk was blijft aan ons knagen . Zelf heb ik gesteld dat
ik volledig zou vertrouwen op het oordeel van de dierenarts , mijn
vrouw neemt het risico van afgaan op eigen oordeel . In dit span-
ningsveld is Olle toch onnodig lijden wellicht niet bespaard ge-
bleven . De artsen met de internist hebben nergens gesteld dat
haar hartkwaal van het begin af fataal was . En haar in behande-
ling genomen . Dit waren 3 akelige weken voor haar , maar ingezet omdat wij de dierenartsen vertrouwden . Wij hebben
kosten noch moeiten gespaard , het mocht niet baten .
Is het toch zo dat de veterinairen doen alsof ze integer zijn maar
ondertussen denken : niet behandelen is niet verdienen ?
Comments are closed.