Na Ayn Rand is Henry Hazlitt de meest gelezen non-fiction vrije-marktauteur. ‘Vrije…
Na Ayn Rand is Henry Hazlitt de meest gelezen non-fiction vrije-marktauteur.
‘Vrije Markt’, niet onverdeeld ‘Individuele Vrijheid’. Hij staat inderdaad sceptisch tegenover andere onderdelen daarvan: vrijheid van onderwijs, geen overheidscontrole op drugs enzovoort.
In uiterst bevattelijke woorden slaagt hij er in aan te tonen dat de vrije markt de enige weg is, wil men tenminste zoveel mogelijk leven, geluk en welvaart nastreven voor het grootste aantal mensen.
Als journalist heeft hij, door zelfstudie, de economische wetenschap doorgrond en heeft, behalve zijn ontelbaar aantal bijdragen aan dagbladen en magazines, om en nabij de 15 boeken geschreven. Alle in glasheldere woorden en logica. Eén boek echter torent zowel qua oplage als qua aantal vertalingen hoog uit boven alle anderen: ‘Economics in One Lesson’. Alleen in het Engels werden daarvan meer dan 700.000 exemplaren verkocht en het is nog steeds in de handel (Arlington House).
Deze ‘Eén Enkele Les’ is in feite te herleiden tot één enkele zin: de overheid kan zelf niets creëren (mijn interpretatie). Alles wat ze met één hand aan sommigen geeft moet ze met de andere van hen en/of van anderen afnemen. Dit gebeurt in de vorm van belastingen, diverse verplichte bijdragen, en ook geldschepping (waaruit prijsinflatie ontstaat). Het enige resultaat is dat ze een aantal gezonde bedrijven keldert door de hogere belastingen en kostprijzen. Als de overheid de lonen van een bepaald beroep op een hoger niveua opgegt dan zou gelden in een vrije context, dan moeten daarvoor alle andere beroepen/bedrijven boeten. De verbruikers compenseren immers hun hogere uitgave elders zodat ze precies evenveel minder bestellingen krijgen. Als de overheid werklozensteun uitkeert dan wordt die noodgedwongen ergens anders onttrokken en ontstaat daar nieuwe werkloosheid.
In feite is dit niets anders dan een toepassinge van de fundamentele en reeds vroeger gemaakte vaststelling dat alle ‘waarden’ door mensen worden gecreëerd en dat die niet vrij voorkomen in de natuur: ruwe grondstoffen – in die toestand en op de plaats waar ze zich bevinden zonder enig nut – is het enige wat de natuur ons biedt.